My Hero

შენ უნდა დაქორწინდე...

***

შავ კაპიშონიანი კაცი ბექჰიონის ოთახთან დგას. ხელში დიდი დანა უჭირას. ოთახში შედის და ბექჰიონის გამწარებული კივილი ისმის. ვცდილობ მასთან მივიდე, მაგრამ რაღაც მაკავებს...

- ელენ!!! ელენ!

- რა? - ლოგინიდან წამოვდექი და თვალები მოვიფშვნიტე. სიზმარი ყოფილა. 

ფოკუსი დავარეგულირე და მილას თვალებმოჭუტულმა შევხედე

- რა ხდება? - ვკითხე და თმა უკან გადავიწიე.

- მალე წამოდი ელენ ბექჰიონმა ბოდვა დაიწყო!

სასწრაფოდ წამოვდექი, ფეხსაცმელი ჩავიცვი და ხალათი მოვიხვიე მოჩაჩულ პიჟამოზე. მილას არც კი დაველოდე ისე ავედი ზედა სართულზე და დერეფნის ბოლოს გავუყევი.

- ბექჰიონ! ბექჰიონ! - ყვირილი დავუწყე, მაგრამ ეძინა. - მილა! - მილა ოთახში შემომყვა. - მილა ძალიან გთხოვ სეჰუნი გააღვიძე და აქ მომიყვანე რა...

სეჰუნზე იმიტომ შევჩერდი რომ მასთან ყველაზე ახლოს ვარ. 2-3 წუთში სეჰუნი შემოვარდა დიდი მაისურით და ბექჰიონის საწოლის წინ ჩაიმუხლა.

- ბექბექ, რა დაგემართა? - ისე შეეკითხა თითქოს პასუხს გასცემდა. - ჰიონ, გაიღვიძე რა... მოდი სასწრაფოში დავრეკოთ. - მომიბრუნდა სეჰუნი

- კარგი აზრია. - ვუთხარი და ტელეფონს დავწვდი, მაგრამ მკაცრმა ხმამ შემაჩერა.

- არა! - ბექჰიონი იყო.

- ბექჰიონ გღვიძავს? - ვკითხე და შევანჯღრიე. ამაზე პასუხი ვერ მივიღე, მაგრამ ტელეფონი გამგლიჯა ხელიდან.

- არ გაბედოთ ჩემი იქ წაყვანა. - კბილებში გამოსცრა.

- ბექჰიონ თვალები გაახილე! ბექჰიონ! ჰიონ! - უყვიროდა სეჰუნი, მაგრამ ის უბრალოდ ყურადღებას არ აქცევდა. - დამამშვიდებელს მოვიტან. - მითხრა სეჰუნმა და ოთახიდან გავარდა. 

ბექჰიონის საწოლზე ჩამოვჯექი და პულსი გავუსინჯე. ღმერთო ალბათ წუთში 500-ჯერ მაინც ცემდა. სეჰუნი მოვარდა წამლით ხელში.