My Hero

ასეც ველოდი.

- აჰ... არაუშავს. იცი? ასეც ველოდი.

- რატომ ელოდი?

- იმიტომ რომ არასოდეს მიმართლებს, თანაც არაფერში და რაღა სიყვარულში გამიმართლებდა?! მით უმეტეს მსოლფიოში ერთ ერთ ყველაზე ცნობილ აიდოლთან? - ბექჰიონს თვალებში ჩახედა და გაიღიმა. - მე იმითაც ბედნიერი ვარ, რომ შემიძლია ჩაგხედო თვალებში და სიმართლე გითხრა. თუნდაც შენც ულამაზეს ტუჩებს შენი ნებართვის შემდეგ შევეხო. - ელენმა თავი დახარა - მაპატიე თუ ამით უხერხულ მდგომარეობაში ჩაგაგდე. მე.. გავალ თუ გინდა. - გოგომა მოთმინებით ელოდა ბექჰიონის პასუხს.

ბექჰიონის პასუხს, ადამიანისას რომელიც ტანჯავდა უმანკო გოგონას და თავის თავსაც.

- არ გახვიდე, დარჩი.

- ბექჰიონ ერთი თხოვნა მაქვს. - გოგონას ხმა აუკანკალდა. - უფროსწორად ორი.

- გისმენ.

- პირველი, შეგიძლია დაივიწყო ის რაც ახლა გითხარი? და მეორე ჩამეხუტე...

ბექჰიონს ელენის ხმა ექოდ ესმოდა. გოგონა სწრაფად ჩაიკრა გულში, უცებ მოიშორა და აწყლიანებულ თვალებში ჩახედა. პირველ თხოვნას ვერ შეგისრულებ. ვერ დავიბიწყებ რაც მითხარი.

- გთხოვ... არ მინდა ამან რამე პრობ... - ელენს სიტყვა ბექჰიონის ტკბილმა ტუჩებმა გააწყვეტინა. რიტმულად ამოძრავებდა ტუჩებს, ელენიც დაუფიქრებლად აჰყვა და კისერზე შემოხვია ორივე ხელი, ხოლო ბექჰიონმა წელზე მოჰკიდა და ახლოს მიიზიდა.

დიდხნიანი კოცნის შემდეგ ელენი უფრო საცოდავად გამოიყურებოდა, უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით ნაცემივით.

თვალები ჩაწითლებული და დასიებული ტუჩები წინ გამობერილი. ლოყებს ბრილიანტისმაგვარი ცრემლები ამშვენებდა.

- დაივიწყე გთხოვ... - სიტტვა გააგრძელა ელენმა.

- შეუძლებელია ამ ყველაფრის დავიწყება, რადგან... მე შენს მიმართ იგივეს განვიცდი ელენ! - და აი ბოლო-ბოლო ბექჰიონმა გადაწყვიტა ეღიარებინა, რადგან ამ გოგოში ისეთ გულწრფელ ადამიანს ხედავდა, მის მაგვარი მეორე რომ არ იქნებოდა. ისეთს ხედავდა ვინც მისი ფულის და პოპულარობის გამო არ იყო მოხიბლული. ისეთს ხედავდა ვინც წრფელი გულით შეიყვარებდა და შეუყვარდებოდა. ბექჰიონი ელენს სრულყოფილებად თვლიდა.