My Hero

კრიტიკული მდგომარეობა

- სადაა ამდენი ხანი? - ლოდინით დაიღალა ბექჰიონი. - წავალ მოვძებნი რა. - თქვა და რამდენიმე ადამიანი ოთახში დატოვა

- წამო მივეხმაროთ - თვალჩაკვრით უთხრა ჩანიმ ქეითს. ქეითიც განძრახვას მიუხვდა და გაჰყვა. თავიანთ ოთახს მიუახლოვდნენ. 

შესვლის თანავე ჩანიოლმა ქეითი ტრილიაჟზე შემოსვა და მის ტუჩებს უხეშად აკოცა. ძლივს სუნთქავდნენ. ბოლო-ბოლო ქეითმა კოცნა გაწყვიტა და ხარბად ჩაისუნთქა ჰაერი.

- დარწმუნებული ხარ რომ მზად ხარ? - დაეჭვებთ ჰკითხა ჩანიოლმა.

- ჩანიოლ მალე გთხოვ - ქეითი ხმამაღლა სუნთქავდა. - მალე მინდიხარ!

- ჰო არა? - ჩანიოლმა ქეითის წვალება გადაწყვიტა, მაგრამ თვითონაც ძლივს ითმენდა რადგან მის შარვალში არსებული მხეცი ვეღარ ისვენებდა. ბარძაყზე ორი თითი აუსვა, იგივე ხელი ცოტა ხანში ქეითის წელზე აღმოჩნდა და გოგონა მძიმედ დააგდო საწოლზე.

- მოემზადე პატარავ... ხვალ ვეღარ გაივლი. - ბოროტულად ჩაიღიმა და ქამარი როგორც იქნა მოიხსნა.

ამ დროს კი ბექიონი გამწარებული დადიოდა მთელს ეზოი და ელენის სახელს გაჰყვიროდა. ერთი კუთხიდან ნაზი, ჩუმი და მტკივნეული კვნესა მოესმა. ეს კვნესა კი აშკარად ელენს ეკუთვნოდა.

გაბრაზებული ეჭვნარევი სახით მივარდა პატარა სხეულს, მაგრამ როდესაც მის გვერდით სისხლიანი დანა დაინახა თვალთ დაუბნელდა. მაშინვე ხელში აიტაცა პატარა გოგონა.

- ელენ... ელენ ჩემო პატარავ... რა დაგემართა? ვინ დაგჭრა?

- აააააააააააააააააჰ - გრძელი კვნესა მოსწყდა ელენის ბაგეებს. - მტკივა... სისხლი მომდის... -  ხელი თავზე მოიკიდა. ბექიონმა ელენის დასისხლიანებულ თავს შეხედა.

- სეჰუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუნ!! - იმხელა ხმაზე დაიღრიალა სეჰუნმა სახლშიც გაიგო.

რამდენიმე წამში სეჰუნი პირზეხელებაფარებული იდგა და თვალებში ცრემლი უკრთოდა.