Moving to LA

1

"Dag mam." Ik geef mijn huilende moeder een laatste knuffel en zwaai nog een keer naar mijn gezin. Ook mijn vader en kleine broertje krijgen nu tranen in hun ogen. Zelf kan ik me ook niet meer bedwingen en de tranen lopen over mijn wangen. Ik zwaai nog een allerlaatste keer naar mijn familie en draai me dan om. Ik loop door de poortjes naar de douane. Als ik best wel ver voorin de rij sta kijk ik nog 1 laatste keer om en zie mijn gezin zwaaien. Mijn broertje wurmt zich uit de grip van mijn vader en komt mijn kant op rennen. Hij rent langs de mensen heen en botst tegen me aan. Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem nog een kusje op zijn kruin. Ik kniel neer en kijk mijn broertje in de ogen aan.
"Ik zie je snel weer, oké?" Met tranen stromend over zijn wangen knikt hij. Ik geef hem een laatste knuffel en geef hem dan een zacht duwtje terug naar mijn ouders die ondertussen aan kwamen rennen. Ik glimlach naar ze en draai me dan om, voordat ik niet meer durf.

Als ik aan de buurt ben bij de lopende band, pak ik een bak en daar stop ik mijn telefoon, mijn camera, mijn power bank, oortjes, oplader, mijn horloge, mijn mini rugzakje en mijn vloeibare spulletjes in. Ik zet de bak op de lopende band en loop zelf door het poortje heen. Er gaat een alarm af en er komt iemand op me af lopen met zo'n fouilleer dingetje. De mevrouw gaat ermee over me heen en als snel komen we erachter dat het door mijn ringen kwam die ik vergat af te doen. Lekker slim weer. Ze zegt dat ik door mag lopen en dat is dan ook wat ik doe. Ik pak mijn spullen uit de bak en loop door naar de grote hal. Ik kijk op de borden bij welke gate ik moet zijn.
LAX Gate 14 Boarden 19:30
Ik kijk op mijn horloge hoe laat het is. 18:30. Ik wilde een uur van tevoren op het vliegveld zijn. En dat is mooi gelukt. Verderop zie ik een soort La Place. Ik loop erheen en koop een broodje met kruidenboter. Aan de overkant zie ik een Starbucks. Ik loop naar de overkant van de hal. Ik bestel een warme chocomel. Na een paar seconden krijg ik het en met mijn chocomel in mijn hand en mijn broodje in mijn tas loop ik naar de goede gate terwijl ik ondertussen kleine slokjes van mijn warme, nee eerder hete, chocomel.

Eenmaal aangekomen bij gate 14 ga ik op een bankje zitten. Ik pak mijn broodje uit mijn tas en eet het op. Na 10 minuutjes krijg ik te horen dat het vliegtuig gaat boarden. Ik sluit achteraan de rij aan. Voor me staat een koppeltje cute te doen. Ze fluisteren dingetjes in elkaars oor en lachen dan even. En allemaal andere couple goals. Als ik aan de beurt ben laat ik mijn paspoort en ticket zien. Ik mag verder lopen en neem plaats in het vliegtuig. Naast mij zit het koppel van net. We beginnen wat te kletsen en ze zijn erg aardig. Ze heten Emily en Jake en nu blijkt dus dat ze ook in London wonen! Maar in ieder geval het was een erg gezellige vlucht.