Moving to LA

29

P.o.v. Hayley

Ik wordt wakker van een deur die dichtgaat. Ik was dus toch in slaap gevallen. Ik open mijn ogen en kijk op. Tom sluipt door de kamer heen. Ik lach even.
"Hey." Geschrokken kijkt hij op.
"Sorry, ik wilde je niet wakker maken."
"Maakt niet uit. Hoe was het?"
"Leuk, de film is ook erg leuk geworden."
"Mooi." Hij gaat naast het bed staan.
"Hoe voel je je nu?"
"Goed, nog steeds. Mijn arm en been doen minder pijn."
"Mooi. En je hoofd?"
"Doet ook geen pijn. Ben nog een klein beetje duizelig, maar het gaat." Hij knikt. Hij buigt voorover en geeft me een kus op mijn voorhoofd.
"Ik ga even douchen, oké?"
"Ja, is goed." Hij pakt wat kleren en loopt de badkamer in. Al snel hoor ik dat de douche aangaat. Ik pak mijn telefoon en zie dat het al half 2 is. Ik ga naar Instagram en scroll wat door mijn homepagina.

Tom komt de badkamer weer uitlopen. Zijn haar is nog nat. Een paar krullen verschijnen alweer. Hij glimlacht naar me en ik glimlach terug. Hij ploft neer op de stoel naast me.
"Jeetje wat ben ik moe zeg." Zegt hij uitgeput.
"Kan je wel slapen op die stoel?"
"Niet geweldig, maar het gaat wel." Ik schuif een stukje op en klop op het stuk bed naast me.
"Kom." Hij kijkt me vragend aan. "Oh, kom op. Ik laat je niet nog vaker op dat stoeltje slapen." Ik klop nog een keer op het bed en wenk hem met mijn hoofd. Hij schudt even lachend zijn hoofd en komt dat naast me op het bed liggen. Hij gaat onder de deken liggen en slaat zijn arm om me heen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. "Dit is beter of niet?" Hij knikt.
"Zeker." Voor een tijdje blijft het stil.
"Tom?"
"Hm?"
"Ik ben bang om te slapen."
"Hoezo? Er kan je niks gebeuren. Ik ben bij je."
"Ik ben gewoon bang dat ik weer in coma raak. Dat wil ik niet nog een keer."
"Dat gebeurt niet, ik beloof het." Hij geeft me een kus op mijn kruin. "Echt niet." Ik knik even.
"Ik wil gewoon echt niet terug naar die plek."
"Welke plek?"
"De plek waar ik terechtkwam toen ik in coma lag. Het was er leeg. En wit. Er waren alleen maar schermen die het ongeluk lieten zien. En herinneringen. Maar opeens gingen de schermen uit en toen weer aan. Een hoge piep klonk en het deed zoveel pijn." Ik barst in tranen uit.
"Hey, rustig maar. Je bent er nu weg en je hoeft er nooit meer naartoe. Er gebeurt je niks. Het is voorbij." Hij wrijft geruststellend over mijn rug terwijl hij geruststellende woorden fluister in mijn oor. Langzaam wordt ik weer rustig.
"Het spijt me."
"Je hoeft je niet te verontschuldigen. En je hoeft je emoties niet te onderdrukken voor mij. Ik ben er voor je. En ik zal er altijd voor je zijn. Of het nou midden in de nacht is of overdag. Ik sta voor je klaar." Ik til mijn hoofd op en kijk hem aan in zijn ogen.
"Bedankt."
"Je hoeft me niet te bedanken." Ik glimlach even zwakjes naar hem. Ik leg mijn hoofd weer neer. Tom gaat met zijn hand door mijn haar. "Probeer maar weer te gaan slapen. Ik ben bij je en ik zal ervoor zorgen dat je niks gebeurt." Ik glimlach. Hij wrijft over mij arm. Het maakt me rustig. Hij geeft me weer een kus op mijn kruin en dan voel ik me weer veilig. Liggend in Tom's armen val ik in een diepe slaap.
————————————————————————
Vanaf nu wordt eigenlijk alles weer vanuit Hayley's point of view bekeken. Soms zal ik nog wel een hoofdstuk vanuit Tom's point of view doen als er wat speciaals gebeurt ofzo, maar verder is alles weer vanuit Hayley's p.o.v. Ik zet het nog steeds wel boven het hoofdstuk hoor, zodat je niet in de war raakt.

Oké dat wilde ik even mededelen.
Byeeee!

-xxx-