Moving to LA

34

1 week later

P.o.v. Hayley

Ik stop mijn laatste spullen in mijn tas. Ik slinger mijn volle tas over mijn schouder en draai me om. Tom komt aanlopen en pakt mijn tas zonder iets te zeggen.
"Ik kan dat zelf ook wel, weet je?" Hij kijkt me droog aan. Hij loopt al richting de deur. "Echt waar." Hij haalt zijn wenkbrauwen op. "Nou oké, dan draag jij hem toch." Ik pak mijn krukken vast en hobbel naar hem toe. Mijn arm is gelukkig al wat meer genezen en daar kan ik nu dus op leunen. Als ik bij hem ben, legt hij zijn hand op mijn onderrug.
"Dit kan ik ook wel zelf, weet je?" Hij negeert het en loop gewoon door, met nog steeds zijn hand op mijn onderrug. Samen lopen we de kamer uit naar mijn familie.  Ik mag vandaag namelijk eindelijk weg hier. Tom's familie is naar Tom's appartement gegaan en wacht daar op ons.
"Klaar?" Vraagt mijn vader. Liam kijkt even snel op van zijn telefoon.
"Jep."

Liam draait zich al om zonder op te kijken. Hij botst daarbij tegen iemand aan. Zijn telefoon valt daarbij op de grond.
"Hey! Kijk is uit je...doppen." Het laatste fluistert hij. Hij staat voor degene waar hij tegenaan botste, dus ik kan niet zien wie het is.
"Het spijt me." Zegt een meisjesstem.
"Nee, het spijt mij." Liam en het meisje bukken om Liam's telefoon te pakken. Hun hoofden stoten tegen elkaar aan. Ze lachen allebei en verontschuldigen zich. Hoe schattig. Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik het niet ook maar een beetje zou verpesten. Bovendien zou ik dan ook geen echte grote zus zijn. Ik hobbel naar ze toe. Ze staan maar een beetje verlegen naar elkaar te lachen. Als ik bij ze ben, sla ik een arm om mijn broertje heen.
"Hallo daar! Hoe gaat het ermee?" Ik grijns naar ze. Ik steek mijn hand uit naar het meisje. "Hoi, ik ben Hayley, Liam's zus." Ik wijs even snel naar Liam en steek dan mijn hand weer uit naar het meisje. Ze schudt mijn hand.
"Rose. Leuk om kennis met je te maken." Ze glimlacht naar me en richt dan haar aandacht weer op Liam. "Ook leuk om kennis met jou te maken Liam." Ze steekt haar hand uit naar Liam. Hij schudt hem verlegen en knikt dan. Ze staren elkaar voor een tijdje zwijgend aan. Ik draai me om naar de rest en ze halen allemaal glimlachend hun schouder op. Ik draai me weer om en besluit dan wat te zeggen.
"Hey Rose? Ik denk dat mijn broertje jouw nummer wel wilt." Ze kijkt me verbaasd aan, alsof ze vergeten was dat ik er ook nog was. Liam stoot in mijn zij en slaat mijn arm van mijn schouders af. "Au."
"Uhm, oké dan. Mag ik je telefoon even?" Verbaasd over haar antwoord, geeft Liam zijn telefoon aan haar. Ze zet haar nummer erin. Als ze klaar is geeft ze hem terug. "Uh, ik moet maar weer eens gaan. Bel me?"
"Uh, ja is goed. Uh doei." Stamelt Liam.
"Doei Rose!" Ik zwaai grijzend naar haar.
"Doei." Ze loopt weg. Liam kijkt nog even om en zij ook.
"Ah... wat schattig." Ik wrijf door zijn haar en zorg ervoor dat het door de war zit. "Mijn kleine broertje wordt groot."
"Stop." Hij slaat mijn hand weg en loopt weg. Ik lach even. Ik had mijn kruk even tegen mij aan laten leunen toen ik door Liam zijn haar ging, maar nu valt hij op de grond. Ik steun op mijn andere kruk en probeer onhandig mijn gevallen kruk te pakken. Het lukt niet echt. Liam die ondertussen omgedraaid is om te kijken waar we bleven, begint hard te lachen. Ik stuur hem een dodelijke blik. Hij gaat gewoon door. Achter me hoor ik ook gegrinnik. Tom komt grijzend aanlopen en pakt de kruk op.
"Je kan dit wel echt, hè?" Ik steek mijn tong naar hem uit. "Hé, je mag wel wat liever zijn hoor. Ik heb net je stok voor je opgepakt." Ik rol even met mijn ogen.
"Dankjewel." Zeg ik verveeld. Hij kijkt even nadenkend.
"Dat mag nog wel liever. Ik bedoel ik draag ook al je tas."
"Dankjewel, allerliefste Tom." Zeg ik nog verveelder dan net, maar hij neemt -gelukkig- zijn genoegen ermee. Hij geeft me mijn kruk en legt zijn hand weer op mijn onderrug. Ik kijk hem droog aan. Hij grijnst naar me als een klein kind. Ik rol mijn ogen weer en hobbel dan gewoon naar de uitgang. Met zijn alle gaan we naar Tom's appartement.