Moving to LA

31

P.o.v. Hayley

"Emily is misschien zwanger."

"Ze is wat?" Ik knik afwezig. "Wow. Heftig man." Ik blijf doorknikken. "Gaat alles goed met haar? Hoe voelt ze zich? Weet Jake het?"
"Ze is heel gestresst, ze voelt zich gestresst en nee, Jake weet het nog niet."
"Jeetje." Ik haal diep adem. "Ze is nog zo jong."
"Ik weet het."

Nadat we een paar minuten in stilte voor ons uit hebben gekeken en hebben nagedacht, gaat mijn telefoon af. Het is Emily. Snel neem ik op. Tom kijkt me nieuwsgierig en bezorgd aan.
"Hey. Uhm. Ik heb hem."
"Oké, uh. Wil je het nu doen of wil je wachten totdat Jake thuis is?"
"Nu. Ik wil het weten."
"Oké, prima. Let's do it then."
"Ja oké." Ik hoor een twijfel in haar stem.
"Hey, het komt wel goed. En als je toch zwanger bent weet ik zeker dat jij en Jake het geweldig zullen doen. En ik zal je natuurlijk helpen. Het komt echt goed. Ik beloof het."
"Oké." Haar stem breekt. "Oké, ik heb het gedaan."
"Oké. Hoe lang moeten we wachten?"
"Drie minuten."
"Pff. Oké dan." Ik probeer grappig te doen, het lukt alleen niet echt geloof ik. "Hoe gaat het eigenlijk met dat nieuwe liedje van je?"
"Uh, goed hoor. Hij is bijna af. Uh...Alleen nog de finishing touches." Ze is echt onwijs zenuwachtig.
"Mooi. Kan je het voor me zingen? Dan kan ik je misschien advies geven?" Ik weet dat zingen haar helpt te relaxen,ik hoop vooral dat dat nu ook werkt.
"Uh, ik kan het proberen. Ik weet alleen niet of het me echt lukt nu."
"Kijk maar tot hoever het lukt." Ze begint te zingen. Het klinkt super mooi. Ik hoor dat ze langzamerhand rustiger wordt. Als ze klaar is ben ik er stil van geworden.
"Wow. Dat was echt prachtig."
"Vind je dat echt?" Ik knik, maar bedenk me dan dat ze dat niet ziet.
"Ja echt." Ik hoor haar naar adem happen. "Em? Gaat het?"
"De uitslag is binnen."
"En?"
"Ik ben zwanger."