Moving to LA

42

P.o.v. Hayley

Ik doe de deur van de wc's open. Ik loop een hokje in, doe de klep naar beneden en ga erop zitten. De tranen die ik inhield, laat ik nu gaan. Ik kon het echt even niet meer aan. Noem me een aansteller, maar stel je voor dat je jouw vriendje met allemaal andere meisjes, veel mooiere meisjes, ziet knuffelen. Vreselijk. Ik scheur wat wc-papier af en veeg mijn tranen weg. Ik loop het hokje uit en ga voor de spiegel staan. Ik kijk naar mezelf. Mijn ogen zijn rood en opgezwollen. Ik gooi wat water in mijn gezicht. Mijn ogen zijn al iets minder rood. Ik gooi nog wat water in mijn gezicht, net zolang totdat mijn ogen er wat beter uitzien. Ik scheur een papiertje af en maak mijn gezicht zo droog mogelijk. Ik haal diep adem. Ik klap even op mijn wangen.
"Jij kan dit, Hayley. Stel je niet aan. Hij vindt jou leuk, niet 1 van die andere meisjes. Je moet hem gewoon vertrouwen. Die kusjes en knuffels betekenen niks. Helemaal niks." Ik probeer het zo vaak mogelijk te zeggen totdat ik het geloof. Het werkt alleen niet zo goed, helaas. Ik haal nog een keer diep adem, haal een hand door mijn haar en loop de wc's uit.

Als ik weer bij de tafel sta, gaat Tom weer met wat meisjes op de foto. Harrison is iets aan het doen op zijn telefoon. Als hij mij ziet, drukt hij zijn telefoon uit en vestigt hij al zijn aandacht op mij.
"Hey, gaat alles goed?" Ik knik en kijk snel de andere kant op voordat ik weer ga huilen. "Zeker weten?" Weer knik ik.
"Ja, het gaat goed. Echt waar." Ik kijk hem zo overtuigend mogelijk aan in zijn ogen. Hij knikt even en laat me verder met rust. Ik kijk zo min mogelijk naar Tom en pak mijn telefoon uit mijn tasje. Ik ga candy crush spelen. Ik zit er op een gegeven moment zo erg in, dat ik niet doorheb dat Tom weer bij de tafel is komen staan. Ik hoor mijn naam en kijk verbaasd op.
"Ik heb even pauze, dus we gaan even wat eten in de kantine. Ga je mee?" Tom kijkt me vragend aan. Aan zijn stem hoor ik dat hij spijt heeft. Mooi. Ik knik en loop met ze mee naar de kantine. We pakken wat broodjes van de schalen die op een tafel staan. We gaan aan een tafel zitten. Ik ga tegenover Tom en Harrison zitten. Ik vestig al mijn aandacht op mijn broodje. Ik zie Tom vanuit mijn ooghoeken naar mij kijken. Hij wilt met me praten.
"Zeg het maar gewoon, Tom. Je maakt me zenuwachtig als je zo naar me blijft kijken." Betrapt kijk hij naar beneden.
"Ik...uhm....ik... het spijt me. Het had niet mogen gebeuren."
"Wat had niet mogen gebeuren? Dat je het niet voor me opnam tegenover die meisjes in dat wegrestaurant? Dat je elk meisje hier een knuffel geeft en een kusje op hun wang, maar mij, je vriendin, niet? Dat dat meisje opeens haar hoofd draaide en je haar op haar lippen kuste? Dat je mijn...dat je mijn...mijn.." veel verder kom ik niet. Mijn woede verandert in verdriet. Veel verdriet. De tranen stromen over mijn wangen. Ik leg mijn hoofd in mijn handen.
"Hayley, ik..."
"Nee, zeg maar niks." Ik haal even adem en veeg dan mijn tranen weg. "Het spijt me, maar ik kan dit niet meer." Ik sta op en loop al weg.
"Wacht! Waar ga je heen?"
"Naar het hotel. Ik moet even alleen zijn... Ik spreek jullie later wel weer." Ik loop naar de uitgang. Tranen lopen weer over mijn wangen. Waarom ben ik toch zo zwak?