Moving to LA

30

P.o.v. Hayley

Ik open mijn ogen. Mijn hoofd ligt nog steeds op Tom's borstkas. Ik til voorzichtig mijn hoofd op. Tom's ademhaling gaat regelmatig. Hij slaapt dus nog. Mooi. Ik leg mijn hoofd weer neer op zo'n manier dat ik naar hem kijk. Hij ziet er zo vredig uit. Hij was ook zo lief vannacht toen ik hem vertelde dat ik bang was. Ik bestudeer zijn gezicht. Zijn wenkbrauwen, zijn wimpers, zijn huid, zijn neus, zijn lippen, zijn kin. Alles. Waarom is hij dan ook zo knap? Ik til voorzichtig mijn hand op. Voorzichtig ga ik door zijn haar. Ik kon mezelf niet tegenhouden. Aan zijn hartslag te horen wordt hij wakker. Snel leg ik mijn arm weer neer. Zijn ogen gaan langzaam open. Nog steeds kijk ik hem aan. Hij glimlacht even naar me en dat dan weer moe zijn ogen dicht.
"Hey." Zegt hij met zijn ogen dicht.
"Hey." Ik draai mijn hoofd weer de andere kant op.
"Hoe laat is het?" Vraagt hij met een leuke ochtendstem.
"Geen idee eigenlijk. Ik kijk wel even." Ik kom een beetje moeilijk omhoog en pak mijn telefoon. Ik zet hem aan en kijk op het schermpje naar de tijd.
"Het is al half 11."
"Pff." Ik lach even. Ik zie ook dat ik allemaal berichtjes heb gekregen. Ze zijn van Emily.
Em👯‍♀️: 'Heey! Hoe is t leventje bij jou? Ik hoorde van je ongeluk enzo. Ik ben nog gekomen, maar toen lag je nog in een coma🙁. Ik moest al snel weer terug naar Engeland. Aangezien de vakantie in LA alweer voorbij was en we weer aan het werk moesten 🤧. Maar i miss you! En ik kom snel weer om je te zien! En je aan te spreken op het feit dat je me zo liet schrikken! Doe dat nooit meer!'
Em👯‍♀️: 'Anyway... ik moet je echt iets heel belangrijks vertellen, dus bel me zo snel mogelijk!! Xxx'
Ze heeft me ook 7 keer gebeld. Dat is dan wel erg belangrijk zeg. Ik besluit haar maar gelijk te bellen. Hij hoeft maar 1 keer over te gaan en ze neemt op.
"Wat ben ik blij dat je belt zeg."
"Jij ook goeiemorgen." Tom kijkt me vragend aan. Ik mime dat het Emily is. Ik heb hem al het 1 en ander verteld over haar. Hij knikt begrijpend. Hij gaapt even. Ik concentreer me weer op het gesprek. "Dus wat is er zo belangrijk?"
"Oke dus. Ik ben bang dat ik een probleem heb."
"Wat voor probleem?"
"Zo'n probleem dat je hebt als je nog niet ongesteld bent geworden."
"Nog niet in deze maand?"
"Nog niet 2 maanden."
"Nog niet stressen, oké? Het kan zijn dat je gewoon eventjes een maantje overslaat. Deze maand is nog niet voorbij."
"Dat is waar, maar mijn buik doet wel vaak pijn en ik ben ook vaak misselijk."
"Is Jake er?"
"Nee, hij is op zijn werk."
"Oké, heb je het er al over gehad met hem?"
"Nee, ik wilde eerst jouw advies horen."
"Ik zou zeggen neem een zwangerschapstest. Dan weet je het zeker."
"Maar Hayley. Ik kan nog niet zwanger zijn! Ik ben pas 20, bijna 21."
"Misschien ben je wel niet zwanger, je weet het pas als je die test neemt."
"Oké, dan ga ik wel naar de winkel."
"Goed zo, bel me als je hem hebt gekocht en weer thuis bent. Dan doen we het een soort van samen en ben je niet alleen."
"Is goed, dankjewel Hay."
"Graag gedaan, lieverd. Ik spreek je zo weer."
"Tot zo."
"Tot zo." En ze hangt op. Een beetje in shock kijk ik voor mij uit. Tom merkt het en komt naast me zitten.
"Wat was er?" Ik ben even stil terwijl ik bedenk of ik het zal zeggen, maar voordat ik er wat tegen kan doen floept het er al uit.
"Emily is misschien zwanger."