Moving to LA

38

P.o.v. Hayley

"Hey Hay?"
"Heey."
"Ik moet dit weekend naar een comic con in Houston. Wil je meegaan?"
"Uh, wil je dat?" Vraag ik een beetje verlegen.
"Ja, natuurlijk."
"En kan dat ook?"
"Ja, natuurlijk."
"Oké, dan wil ik wel mee hoor."
"Yes! Roadtrip!" Hij steekt zijn armen in de lucht als een klein kind. Hij staat op en begint door de kamer te rennen met, nog steeds, zijn handen in de lucht. Mijn schaterlach vult de kamer.

Dat weekend

Ik trek mijn koffertje achter me aan. Ik huppel naar de auto toe en leg mijn koffer in de achterbak. Ik hoef gelukkig niet meer met krukken te lopen. Mijn arm en been zijn namelijk weer in orde. Tom en Harrison komen ook naar buiten lopen.
"Shotgun!!" Schreeuw ik. En ik ren al naar de passagierskant van de auto. De jongens schudden lachend hun hoofd. Ik ga alvast zitten en zet mijn zonnebril op mijn neus. De anderen leggen ook hun koffers in de achterbak en komen dan ook in de auto zitten.
"Nou jongens, hebben we er zin in?!" Harrison en ik beginnen te juichen. Tom lacht en zet muziek op. Keihard. Het is al gelijk een liedje die we allemaal kennen en hard beginnen we mee te zingen.

"Tom?"
"Wat?"
"Ik moet plassen." Het is nu al 4 uur later en we zijn nog niet gestopt ofzo. En nu Harrison het zegt, ik moet ook wel even naar de wc.
"Ik ook. En ik heb honger." Zeg ik als een klein kind die haar zin niet krijgt.
"We zijn bijna bij een tankstation. Nog even volhouden, kindjes." Ik zucht diep. Ook Harrison mompelt boos.
"Zijn we er al?" Vraagt Harrison ongeduldig.
"Nee."
"En nu?" Vraagt Harrison twee seconden later.
"Nee."
"En nu?" Weer twee seconden later.
"Nee, Haz. Nog steeds niet. Kan je dan nu je mond houden?"
"Pfff." Hij zucht diep. Ik lach even om het tafereel naast me. Op het bord staat nu dat het nog maar 1 kilometer naar het eerst volgende tankstation is.
"Kijk, nog maar 1 kilometer. Dat houden jullie toch nog wel vol?" Ik kijk even om naar Haz en dan zeggen we tegelijk eigenwijs, als twee kleine kinderen:
"Nee."