Moving to LA

5

Hij zet zijn zonnebril af. Het is Tom Holland! Om mijn god. Oké Hayley, chill. Je bent een professionele fotografe. Geen rare fangirl. Ik adem een paar keer onopgemerkt in en uit en loop dan met een glimlach naar Tom toe.
"Hi, ik ben Hayley Adams en ik ga vandaag de foto's maken." Hij schudt mijn hand, die ik had uitgestoken.
"Leuk om je te ontmoeten. Ik ben Tom Holland en ik speel Spiderman in de nieuwe film: Spiderman Homecoming."
"Cool! Ik neem aan dat we vandaag ook daarvoor foto's gaan maken." Hij knikt. Amanda draait zich om naar Tom.
"Oké, nou. Daar is jouw kleedkamer. Je outfit ligt al klaar en als je hulp nodig hebt roep je maar hard help oké?"
"Is goed." Hij kijkt nog even naar mij met een glimlacht en loop dat de kant op die Amanda net aanwees.
"Tom Holland hè?"
"Ja. En geen gefangirl, begrepen." Zegt ze streng. Ik knik.
"Komt goed."
"Goed dan. De fotoshoot is dus voor de nieuwe film Spiderman Homecoming. Tom heeft dan ook een nieuw Spiderman pak aan. Het is de bedoeling dat het er episch uit komt te zien. Hij moet worden weergegeven als een held, begrepen?" Ik knik weer.
"Ga ik voor zorgen." Ze kijkt even achter me naar de opstelling van het zeil enzo.
"We moeten een groen zeil hebben."
"Oké, waar liggen die?" Vraag ik aan haar.
"In de opslagruimte." Ze wijst ergens achter haar. Ik kijk even fronsend die kant op.
"Waar precies?"
"De gang door en dan de tweede deur links."
"Oké, ik ga even kijken."

Ik loop door de gang. De tweede deur links... 1... 2 ah hier. Ik open de deur. Jeetje, overal liggen spullen. Heel veel spullen. Ik stap over een wit zeil heen. Dan nog over een verdwaald statief. En uiteindelijk kom ik in het midden van de kamer aan. Ik kijk even om me heen. Achter in de hoek staat een groen zeil. Er staan allemaal dingen voor. Ik kijk even of ik nog een andere zie, maar nee hoor. Ik probeer over wat dozen te stappen, maar ik val. Met kabaal kom ik op een andere doos terecht.
"Shit." Ik hoop maar dat er niks breekbaars in zit. Het groene zeil begint te om te vallen.
"Nee, nee, nee. Waag het niet!" En ja hoor. Hij valt. Op mij.
"Au." De deur gaat open. Ik kan niet zien wie het is doordat het zeil op me ligt.
"Hallo? Is daar iemand?" Ik kan de stem niet helemaal plaatsen, maar het klinkt bekend.
"Ja, hierzo." Ik steek mijn vrije hand in de lucht.
"Wat doe je daar?"
"Oh gewoon een beetje chillen, je weet wel." Hij lacht even.
"Kom, laat me je helpen." Ik hoor wat gerommel. Het zeil word weggehaald en dan zie ik wie het is.
"Oh hey Tom. Leuk pakkie." Hij heet zijn Spiderman pak al aan.
"Bedankt. Nou kom." Grinnikt hij. Hij steekt zijn hand uit, die ik vastpak. Als ik zijn hand vastheb gaat er een tinteling door me heen. Een beetje geschrokken kijk ik op.
"Wat is er?" Vraagt hij een beetje bezorgd.
"Niks, niks. Het gaat goed." Zeg ik iets te snel. Hij trekt mij op en als ik sta, sta ik heel dichtbij hem. We kijken elkaar in de ogen aan. Een gevoel gaat door mijn buik heen. Het doet geen pijn. Het is juist een heel fijn gevoel. Voor even staan we zo. Kijkend in elkaars ogen. En nog steeds met elkaars handen vast.