Prisoner Of Love : Book 1 (COMPLETE)

Chapter 29

Chapter 29

Nagising ako ng may mabilis na halik akong naramdaman sa aking pisngi. Ramdam ko din ang mainit na mga bisig nito sa akin. Dahan dahan kong iminulat ang aking mata, ngiti niya ang una kong nakita. I can't help but smiled.

"Good Morning, Baby." his husky voice was like a music to my ears.

"Good Morning too." I smiled at him.

Nagulat ako ng bigla syang bumangon sa tabi ko. Napatingin ako sa kinuha niya sa side table, tray.

"Breakfast in bed?" hindi na ako nakatanggi pa ng ilagay niya iyon sa harap ko. Sumimangot ako para mapigilan ang aking pag ngiti.

"Eat baby, or I'll eat you." may pilyong ngiti ang sumilay sa kanyang mukla. Agad akong namula sa sinabi niya, walang sabi sabing kumain. Narinig ko ang paghalakhak niya sa ginawa ko.

"Good girl." napanguso ako sa kanya ng guluhin niya ang buhok ko habang kumakain.

"Tinignan ko lang kung malapit na tayo. Mag ayos ka na. Doon ka nalang maligo." agad akong tumango sa kanya. Naiwan akong mag-isa sa loob ng silid na iyon.

Tahimik akong nakain ng may mahagip ang mata ko. Cellphone. Ang cellphone ko. Bukas iyon.

Paano ito napunta dito? Isang buwan ko na iyang hindi binubuksan ahh! Agad kong itinabi ang aking pagkain at nilapitan iyon. Puno ng missed calls at text galing kay Mommy Jhen. Ang iba dito ay bukas na, siguro ay binasa ni Arlan. Napabuntong hininga ako. Agad na kinabahan sa iniisip ni Arlan.

Bubuksan ko na sana ang isang message ng biglang mag flash ang pangalan ni Mommy na tumatawag. Hindi sinasadyang sinagot ko iyon.

"Elle! Where the hell are you?! Why the hell I can't reached you?!" agad akong napasimangot sa narinig. I missed Mommy Jhen, pero ayoko ikasal sa taong hindi ko naman mahal.

"Mommy, stop pushing me to that marriage. I'm marrying, Arlan. Mom, accept that." mangiyak ngiyak kong sabi. Mabilis na paghinga ang narinig ko sa kabilang linya.

"Elle! I already told you what will happen if your parents back! Bakit ba hindi mo maintindihan iyon?!" napahagulgol ako sa narinig.

Parang bumalik ako sa nakaraan, kung bakit nakaya kong iwan si Arlan noon dahil sa dahilang iyon. Pero iba na ngayon, iba na ehh. We can decide on our own.

"Mommy, nothing will change my mind. I will marry, Arlan not Markuz!" hindi ko na hinintay pang magsalita si Mommy. Binato ko ang cellphone ko sa sobrang inis. Lalong lumakas ang iyak ko.

Nagulat ako ng may mainiit na bisig ang pumulupot sa katawa ko. Si Arlan. Lalo akong napaiyak dahil sakanyang ginawa.

"Shhh. Wag ka ng umiyak. I'm always here for you." sabi niya sa akin. Tumango ako, habang sya ay pinapakalma ako.

Agad na may pumasok sa aking isip. Agad akong tumahan at tinignan ko sya sa mata.

"Arlan, marry me." kinakabahan kong sabi sa kanya. Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa kanyang labi. Agad akong napasimangot lalo na ng pisilin niya ang ilong ko.

"We're already engaged, Elle."

Umiling ako sa kanya.

"Magpakasal na tayo. Diba doon din naman ang punta natin?" paglilinaw ko sa kanya.

Nakita ko ang pagka amaze sa mga mata niya na tila ba hindi makapaniwala sa sinasabi ko. Parang gumuho ang mundo ko ang isang ngiti lang ang iginawad niya sa akin.

"Arlan, pakasalan mo na ko." pag uulit ko dito. Ngunit inilingan ako nito, parang pinupunit ang puso ko sa ginawa niya.

Wala ba syang planong pakasalan ako? Hanggang engaged lang ba kami?

Muli akong napaiyak sa panlulumo. He didn't want to marry me! Ano pang use na papo propose niya sa akin?

"Elle?" natigilan sya ng makitamg umiiyak muli ako. Imbis na pansinin sya ay hinubad ko ang sing sing na binigay niya sa akin.

Mabigat sa aking puso ang ginawa kong paghubad doon. Pero mas mabigat sa puso ang tanggihan niya akong pakasalan.

Ako na ang nag aaya sa kanya, ako pa ang tatagihan? Iniwan ko sila Mommy para sa kanya tapos hindi niya pala ako papakasalan.

Tatayo na ako para iwan sya sa kwartong iyon ng bigla akong pigilan ni Arlan. Malamig ang tingin na iginawad ko sa kanya.

"Elle, not now okay? Darating tayo dyan. Hindi pa tayo okay sa pamilya mo. Hindi pwedeng pakasalan kita ng ganoon. I want to have their blessed before the wedding. So please, Elle. Wear this ring again." rinig na rinig ko ang pagmamakaawa sa kanyang boses. Lalo akong napaiyak.

Hindi ko sya hinintay na sabihin ang side niya! Ang tanga ko! Nagsisisi ako, sa ginawa ko. Agad akong yumakap sa kanya at sinuot muli ang sing sing.

"I'm sorry, I thought you don't want to marry me." naiyak kong sabi. Narinig ko ang mahinang pag tawa niya.

"No, Elle. I will marry you. But not to day. So please, stopped crying. Nandyan na ang bangkang maghahatid sa atin sa pangpang." tumango ako sa sinabi niya at gad napinunasan ang aking mga luha. Kasunod noon ay ang pagdampi ng labi niya sa akin noo.

"I'm sorry." paghingi ko muli ng paumanhin. Nginitian niya lamang ako bago muling lumabas ng kwarto.

I changed my clothes like he said. Mapatapos noon ay lumabas ako ng kwarto. Naabutan ko syang kausap ang captain ng yate. Nang makita niya ako ay agad syang nagpaalam sa kanyang kausap na pupuntahan muna ako.

"Ready?" malawak na ngiti ang sumalubong sa akin. Agad akong tumango sa kanya.

"Magtatagal tayo doon. Sana bago tayo umalis doon magkaroon tayo ng remembrance." he wink at me. Pinamulahan ako sa sinabi niya.

"You know? A baby." duktong pa nito. Lalo akong namula sa kanya. Agad ko syang hinampas dahil sa sinabi niya.

"Kasal muna!" mahinang sabi ko sa kanya. Halakhak na lamang ang narinig ko sa kaya.

Shit! Kung papakasalan mo ko ngayon. Kahit ilan pa ibibigay ko sayo! Shit! Ano ba tong iniisip ko!>.<