Sinful Delights

Chapter 1

Ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους της Οξφόρδης, περπατάει  μία νεαρή κοπέλα γύρω στην ηλικία των 24 . Το κυριότερο στοιχείο της είναι το σώμα της και όλοι οι άντρες την ποθούν αλλά εκείνη δεν ενδίδει. Τα μεγάλα καστανά μάτια της κοιτούν με προσήλωση τα πλακάκια του πεζοδρομίου σε περίπτωση που πέσει ξανά. Ήταν ένα μειονέκτημα που είχε από μικρή, να πέφτει και να γίνεται ρεζίλι στους ξένους ανθρώπους. Mην πέσεις, Miranda μην πέσεις.  υπενθυμίζει συνέχεια στον εαυτό της και κάθε βήμα της είναι τόσο προσεκτικό όσο όταν φτιάχνεις ένα κάστρο από χαρτιά. Τα μακριά καστανά μαλλιά της κυματίζουν ρυθμικά κάτω από τον δυνατό αέρα του Ιουλίου. Πάντοτε ο καιρός στην Αγγλία και ιδιαίτερα στην Οξφόρδη είναι άστατος. Την μία μέρα μπορεί να κάνει κρύο ακόμα και καταρρακτώδης βροχή και την επόμενη, ήλιο και αφόρητη ζέστη. Γι' αυτό, η Miranda κρατούσε στην τσάντα της, μία ομπρέλα. Την προσοχή της την διακόπτει ο χαρακτηριστικός ήχος του τηλεφώνου της. Ποιος είναι;  Zoe αναγράφεται στην οθόνη του κινητού της.  Για να με παίρνει, σημαντικό θα είναι. σκέφτεται η Miranda και αποφασίζει την τελευταία στιγμή να το απαντήσει. 
'' Zoe, γιατί με παίρνεις;'' την ρωτάει αμέσως η Miranda. Ξέρει πολύ καλά την Zoe αφού από 5 χρονών την γνωρίζει. Μεγάλωσαν μαζί σαν αδελφές. Πάντα η Zoe την στήριζε και τώρα τελευταία οικονομικά. Από τότε που απέλυσαν την Miranda από την ασφαλιστική εταιρεία, όλα πάνε προς το χειρότερο. Έχει αργήσει να πληρώσει τα κοινόχρηστα εδώ και 2 μήνες και το ενοίκιο έχει φτάσει στο ζενίθ. Είχε φτάσει στο σημείο να επιστρέψει στο Μάντσεστερ, πίσω στους γονείς της μέχρι που την συμβούλεψε η Zoe. Της ανέφερε πως δεν είναι η μόνη κοπέλα που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και πως πρέπει να το παλέψει. 
'' Σήμερα θα είναι τέλεια μέρα για σένα, Miranda, Πίστεψε με.'' αναφέρει με σιγουριά η Zoe. 
'' Τι έχεις σκαρώσει, Zoe;'' Η Zoe χαχανίζει μέσα από το κινητό και η Miranda ακούει από την άλλη γραμμή πως δεν είναι μόνη. Μπορεί να είναι με κάποιον συμπεραίνει και ξεφυσάει. Ο κόσμος γύρω της την κοιτάει περίεργα και κάποιοι εστιάζουν στο πρόσωπο της. Κουνάει το κεφάλι της και περνάει τα δάχτυλα της νευρικά μέσα από τα μαλλιά της. Αυτή την κίνηση την υιοθέτησε από την μητέρα της όταν βρισκόταν σε σύγχυση ή σκεφτόταν για κάτι. 
'' Συνάντησε με στα Starbucks. Δεν θα σε περιμένω για πολύ.'' λέει χαρούμενα και το κλείνει αμέσως. Tι να κάνω;  ρωτάει τον εαυτό της. Τελικά, ξεκινάει πάλι να περπατάει και περνάει απέναντι τον δρόμο γρήγορα αποφεύγοντας τις λακκούβες. Τι ήθελε να της πει η Zoe;  Επιτάχυνε το περπάτημα της και πλέον δεν φοβόταν αν θα πέσει. Ήθελε να φτάσει στην Zoe. Στρίβει δεξιά και η γνωστή πινακίδα του Starbucks είναι εμφανή στην όραση της. Σχεδόν 3 μέτρα μακριά, διακρίνει τα σκούρα καστανά μαλλιά της Zoe και ένας άντρας να κάθεται δίπλα της κάνοντας το σώμα της να κινείται από το γέλιο. Πλησιάζει στο τραπέζι της και όλα τα μάτια του αντρικού φύλου πέφτουν πάνω της. Τα μάγουλα της ροδοκοκκινίζουν και αισθάνεται αμήχανα μπροστά τους. Σκουντάει μαλακά την Zoe με αποτέλεσμα να ξαφνιαστεί για λίγα δευτερόλεπτα. 
'' Miranda, με τρόμαξες. Κάτσε.'' πιάνει την καρδιά της και τα γαλανά μάτια της κοιτάνε με ανησυχία την Miranda. Η Zoe τώρα τελευταία είχε την αφοσίωση της πάνω στην Miranda καθώς φοβόταν μήπως πράξει καμία ανοησία. 
'' Λοιπόν, τους τελευταίους 7 μήνες είσαι σαν ζόμπι, Miranda. Δεν είσαι εσύ. Έχεις χάσει την λαμπρότητα και την φρεσκάδα σου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκες κανονικά;'' ρωτάει η Zoe θέλοντας να της δείξει πως πρέπει να μην τα παρατάει. Η Miranda ξεφυσάει και επιβεβαιώνει την μικρή σκέψη που είχε θάψει στο κεφάλι της.  Ήθελε να μου κάνει κήρυγμα, ωραία.  λέει πικρόχολα από μέσα της και πίνει το ποτήρι μονορούφι, ως δείγμα σωτηρίας από τα λόγια της Zoe. Το νερό εισχωρεί στο λαιμό της και τον γλυκαίνει. Πριν απαντήσει, κοιτάει στιγμιαία στο τραπέζι και ύστερα στην Zoe. 
'' Πολύ καιρό. Γιατί με φώναξες εδώ, Zoe;'' αποκρίνεται η Miranda και σταυρώνει τα χέρια της. Η Zoe κοιτάει κλεφτά τον άντρα δίπλα της και οι ματιές τους κρύβουν πολλά. Πρέπει να της το πούμε συνεννοείται με την ματιά της η Zoe στον James. 
'' Σου βρήκα δουλειά. Δηλαδή σου βρήκαμε. Από εδώ, ο James Barkley. Είναι στενός φίλος με τον μεγαλοβιομήχανο, τον Nathan Smith.'' συστήνει η Zoe και η Miranda εκπλήσσεται από το νέο. Που τον ξέρει όμως η Zoe;  αναρωτήθηκε η Miranda και αποφάσισε να αφήσει την απορία της για μετά. Δίνει χειραψία με τον James και της σφίγγει ελαφρώς δυνατά το χέρι της με αποτέλεσμα τα κόκαλα της να διαμαρτύρονται. 
'' Χαίρομαι που σε γνωρίζω και από κοντά, Miranda.'' λέει βραχνά ο James και κάθονται στις καρέκλες τους ξανά. Η Miranda τρίβει απαλά το σημείο που έσφιξε προ λίγου ο James. Νιώθει ακόμα την δύναμη του. 
'' Τι δουλειά είναι;'' ρωτάει την ερώτηση που της ήρθε εκείνη την στιγμή. Τοποθετεί μία τούφα από τα μαλλιά της στο αυτί της και περιμένει υπομονετικά την Zoe. 
'' Εμ...ως οικιακή βοηθός.. Το ξέρω πως το θεωρείς ταπεινωτικό αλλά μπορεί να σου προσφέρει τα χρήματα που χρειάζεσαι απεγνωσμένα, Miranda.'' Υπηρέτρια;; Όχι και πάλι όχι.  σκέφτεται κατηγορηματικά και φαντασιώνεται τον εαυτό της με στολή υπηρέτριας υπακούοντας σε κάθε εντολή του αφεντικού της. 
'' Δηλαδή, υπηρέτρια ε;'' ρωτάει φανερά νευριασμένη η Miranda και η Zoe δεν έχει τι να πει. 
'' Είσαι τρελή, Zoe; Για αυτό με φώναξες;'' ρωτάει και η ψιλή φωνή της διαχέεται σχεδόν σε όλα τα τραπέζια του Starbucks. Όλα τα κεφάλια γύρισαν ταυτοχρόνως πάνω της και ένιωσε ντροπή για αυτό. Σκύβει χαμηλά το κεφάλι της και προσπαθεί να αναλογιστεί την κατάσταση της. Όντως χρειάζεται χρήματα αλλιώς σε λιγότερο από 2 εβδομάδες θα έχει μείνει άστεγη. Τι να κάνω; ρωτάει απελπισμένα ξέροντας πως κανένας δεν θα απαντήσει την ερώτηση της. Δεν μου έχει μείνει άλλη λύση.
'' Eντάξει. Πότε μπορώ να πάω;'' ρωτάει αφηρημένα η Miranda και η Zoe χτυπάει παλαμάκια καταφέρνοντας τη δύσκολη αποστολή που είχε. Ξέρει πως μετά βίας πείθει την Miranda αλλά σήμερα το έκανε επιτυχώς. 
'' Τέλεια! Θα σε πάρει από το διαμέρισμα σου ο James στις 4.'' λέει με χάρη η Zoe. Απομένουν 4 ώρες μέχρι τότε. σκέφτηκε ανυπόμονα η Miranda. 


Προς τον γυρισμό της για το σπίτι της, η Miranda παρακολουθούσε μέσα από τα σκούρα γυαλιά ηλίου τους περαστικούς. Όλοι απασχολούνταν με τα παιδιά τους, τα κινητά τους ή τους συντρόφους τους. Έβλεπε πόσο ξέγνοιαστοι είναι όλοι χωρίς τα προβλήματα τους μαζί με τους ανθρώπους που θα τους συντροφεύουν για την υπόλοιπη ζωή τους.  Μήπως πρέπει να βρω και εγώ την αδερφή ψύχη μου; ρωτάει γεμάτη απογοήτευση. Δεν υπάρχουν αδελφές ψυχές. Ή όποιες υπήρχαν, εξαφανίστηκαν έλεγε συνέχεια στην Zoe. Όλες οι σχέσεις της ήταν αποτυχία και η μόνη της παρηγοριά ήταν η μοναξιά της. 


Έφτασε στο διαμέρισμα της και αμέσως κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της. Εδώ και μία εβδομάδα δεν είχε ανοίξει τα παράθυρα και η κλεισούρα ήταν αισθητή στα ρουθούνια της Miranda. Πως ζούσα εδώ; ρώτησε και τα άνοιξε δίχως δεύτερη σκέψη. Οι μεσημεριάτικες ηλιαχτίδες μπήκαν μέσα και το δωμάτιο φωτίστηκε. Ο αέρας μπήκε μέσα και πήρε βαθιά ανάσα αφήνοντας τον ευχάριστο αναστεναγμό της. Αυτούς τους μήνες πήγαινε ασταμάτητα σε συνεντεύξεις όμως κανένας δεν είχε την πρόθεση να την προσλάβει. Το ήξερε από την ματιά τους πως δεν θα κοίταζαν καν το βιογραφικό της. Αυτό είχε ως επίπτωση να αναρωτιέται τι λάθος έχει και δεν της δίνουν δουλειά. 
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν την ετοιμασία του φαγητού. Η κοιλιά της διαμαρτυρόταν φωναχτά και προσπαθούσε να την κατευνάσει αλλά μάταια. Πήγε προς το ψυγείο και όταν το άνοιξε αντίκρισε τις άδειες μπύρες καθώς και τα ληγμένα προϊόντα. Πρέπει να βάλω τάξη.   είπε αποφασιστικά και το έβαλε πείσμα. Έβγαλε από το συρτάρι μία μαύρη σακούλα και άρχισε να πετάει ένα-ένα τα αηδιαστικά πράγματα που κάλλιστα θα μπορούσαν να κάνουν κακό στην υγεία της. 
Η ώρα έδειχνε 2.30.  Καλύτερα να αρχίσω να ετοιμάζομαι. και αυτό έκανε. Πήγε στο μπάνιο της και μπήκε αργά μέσα στο κρύο νερό. Βύθισε το κεφάλι της μέσα και για δευτερόλεπτα ξέχασε τα γεγονότα που την είχαν στιγματίσει. Η απόλυση και η απόφαση της εταιρείας χωρίς αποζημίωση. Ο χωρισμός της από τον  Hunter καθώς και τα χρέη. Όλα τα είχε διαγράψει από την μνήμη της.  
Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και δεν αναγνώριζε τον εαυτό της. Το δέρμα της είχε ένα παράξενο χρώμα και οι αϋπνίες ήταν έντονες στο φως του ηλίου. Τα μάτια της φαίνονται κουρασμένα και τα μαλλιά της έχουν χάσει το λαμπερό χρώμα τους. Το πήρε απόφαση, δεν θα αφήσει να την ρουφήξει στο πυθμένα της Γης, η οικονομικής κατάσταση της. Ξαφνικά, χαμογέλασε και αισθάνθηκε πως νίκησε τους δαίμονες της που την κρατούσαν μακριά από την χαρά και την διασκέδαση. 
 Άρχισε να ετοιμάζεται για την συνάντηση με τον Nathan Smith. Δεν τον είχε ακουστά αλλά από τα λεγόμενα της Zoe πίστευε πως ήταν μεγάλος και τρανός. Έβαλε ένα μακρύ μαύρο παντελόνι και ένα εξίσου μαύρο πουκάμισο. Φόρεσε τις μαύρες μπαλαρίνες και έβαλε μόνο το κόκκινο κραγιόν της. Πλέον, τα ρούχα της ήταν λίγα και ιδίως τα επίσημα της. Πήρε την τσάντα της και όταν άκουσε την κόρνα κάτω από το διαμέρισμα της κατάλαβε πως έπρεπε να φύγει. Κατέβηκε κάτω και συνάντησε τον διαχειριστή της πολυκατοικίας. Προσπάθησε να τον αποφύγει αλλά δεν τα κατάφερε. 
'' Το καλό που σου θέλω να μου φέρεις τα λεφτά αλλιώς να μαζέψεις τα πράγματα σου και να φύγεις από εδώ!!'' της φώναξε μέσα στο πρόσωπο της κάνοντας την Miranda να νιώθει άσχημα. Το ζαρωμένο του πρόσωπο την κοίταζε με απέχθεια. Τον προσπερνάει γρήγορα και αδιαφορεί τις βρομολογίες του γέρου καθώς κατεβαίνει τις σκάλες. Αντικρίζει τον James να την περιμένει στο αυτοκίνητο και μπαίνει μέσα. 
'' Φαίνεσαι αναστατωμένη. Έγινε κάτι;'' ρωτάει ο James και πρώτη φορά η Miranda τον παρατηρεί. Είναι γυμνασμένος και το κορμί του είναι ηλιοκαμένο. Τα αμυγδαλωτά γαλάζια μάτια του περιμένουν την απάντηση της και στρέφει το βλέμμα της αλλού. 
'' Τίποτα.'' απαντάει και ο James ανάβει την μηχανή του αυτοκινήτου. Δεν είχε  ξαναμπεί ποτέ σε πολυτελές αυτοκίνητο. Όχι πως είχε ποτέ δηλαδή, εφόσον η εταιρεία της πήρε το αυτοκίνητο το οποίο της το είχαν δώσει για την δουλειά. 
Ο James στρίβει σε ένα ιδιωτικό δρόμο και αποκαλύπτεται ένα τεράστιο σπίτι με τεράστια μπαλκόνια και ένα απέραντο κήπο να το περιβάλλει. Αυτό είναι παράδεισος  σκέφτηκε και ο James παρατήρησε τον έκδηλο θαυμασμό της Miranda. Βγήκε πρώτος ο James από το αυτοκίνητο και ύστερα τον ακολούθησε η Miranda. Ξαφνικά, έπεσε κάτω στα σκαλοπάτια και ένιωσε τα χέρια του James να την κρατάνε. 
'' Συγγνώμη.'' ψιθυρίζει και τα μάγουλα της έχουν κοκκινίσει τόσο πολύ σαν το παντζάρι. Της χαμογέλασε πλατιά και την ανασήκωσε. Η Miranda έφτιαξε τα ρούχα της και με αργά βήματα πήγε προς την πόρτα. Χτύπησε το κουδούνι δύο φορές και μία κυρία εμφανίστηκε στην μεγάλη άσπρη πόρτα. 
'' Μπορώ να σας βοηθήσω με κάτι, δεσποινίς;'' ρωτάει η κυρία και η Miranda καταλαβαίνει πως είναι η οικιακή βοηθός. Πριν μιλήσει η Miranda, πετάγεται ο James και μπαίνουν μέσα. Η χλιδή είναι το μόνο που δεν περιγράφεται. Τα πάντα είναι φανταχτερά και υπάρχουν πίνακες γνωστών ζωγράφων από την εποχή του Μεσαίωνα   και από άλλες χώρες. 
'' 'Ήρθατε.'' ακούγεται μία φωνή από το βάθος. Η Miranda σμίγει τα φρύδια της με απορία και προχωράει για να δει ποιος είναι. Αντικρίζει ένα κύριο κοντά στα 28 να κάθεται σε μία μεγάλη πολυθρόνα κρατώντας στο χέρι του ένα ποτήρι γεμάτο μπράντι. 
'' Nate!! Έφερα την κοπέλα που σου έλεγα.'' αποκρίνεται ο James. Ώστε αυτός είναι ο Nathan Smith. λέει το συμπέρασμα της η Miranda. Σηκώνεται από την πολυθρόνα και πλησιάζει προς το μέρος της Miranda. Τώρα τον παρατηρεί. Τα μάτια του είναι τόσο γαλάζια όσο οι καταρράκτες του Νιαγάρα. Της χαμογελάει στραβά και η Miranda αισθάνεται την καρδιά της να σκιρτάει κάτω από το ύφασμα του πουκαμίσου. 
'' Nathan Smith.'' συστήνεται στην Miranda και δεν ξέρει τι να κάνει. Συγκεντρώσου, Miranda. Δεν πρέπει να μου αποσπά την προσοχή.  λέει και καθαρίζει τον λαιμό της. 
'' Miranda Adams, κύριε.'' απαντάει ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της πολλές φορές. Κάθεται σε ένα καναπέ και η μάτια της εστιάζεται σε ένα τεράστιο πίνακα με μία γυναίκα. Είναι νεαρή και η ίδια απορεί ποια να είναι. 
'' Έχεις δουλέψει ως οικιακή βοηθός; '' την ρωτάει ο Nathan και παρατηρεί το ποτήρι το οποίο το περιτρυγυρίζει γύρω από τα δάχτυλα του. 
'' Όχι, κύριε. Είναι η πρώτη φορά.''  Ο Nathan ανοίγει το στόμα του για να πει κάτι αλλά το κλείνει. Σκέφτηκε γιατί μια τόσο ελκυστική και όμορφη κοπέλα να καταντήσει σε αυτή τη κατάσταση αλλά σώπασε. Δεν ήθελε να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Κοίταξε το ποτήρι του και θυμήθηκε την απώλεια της αγαπημένης του.  Tης μοιάζει  σκέφτηκε μελαγχολικά και πέρασε τα δάχτυλα του νευρικά στο μέτωπο του σαν να μάζευε τον ιδρώτα. Μόνο που δεν υπήρχε τίποτα. 
'' Miranda, μπορείς να μου γεμίσεις το ποτήρι;'' την ρώτησε ευγενικά θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να την καλωσορίσει. Με το τηλεφώνημα του James κατάλαβε πως ήταν μεγάλη ανάγκη η εύρεση δουλειάς για την Miranda. Η Miranda παίρνει το ποτήρι του από το χέρι του και πηγαίνει προς το μπαρ στη γωνία του σαλονιού. Βάζει μέχρι το μισό το περιεχόμενο του μπράντι και μεταφέρει με προσοχή το ποτήρι. Το πόδι της μπερδεύεται στο χαλί και πέφτει κάτω με αποτέλεσμα το μπράντι να χυθεί στο πουκάμισο του Nathan. 
Ω αυτόν ήταν. σκέφτηκε η Miranda και ευχήθηκε από μέσα της να μην θυμώσει. 





 Aυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο από την καινούργια μου ιστορία! Ελπίζω να σας αρέσει! Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε τρίτο πρόσωπο  ! :) Δεξιά είναι η φωτογραφία που έφτιαξα! Channing-Shelley! <3
Παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!! <33