Sinful Delights

Chapter 26

Όλα στο μυαλό του ήταν μπερδεμένα. Γνώριζε ότι τα τροχαία ατυχήματα γίνονταν από το σοκ και την σύγχυση του νου του ανθρώπου. Και έπρεπε να εξαλείψει αυτή τη πιθανότητα.

Προσπάθησε να μετακινήσει στην δεξιά λωρίδα το αυτοκίνητο και το κατάφερε εφόσον έλεγξε τον δρόμο εξονυχιστικά. Τα μάτια του πηγαινοέρχονταν μία στο δρόμο και μία στο τιμόνι. Πατούσε λυσσαλέα το φρένο μήπως μπλόκαρε αλλά η συγκεκριμένη ιδέα του φαινόταν αδύνατη. Άφησε το πόδι του από το γκάζι και σιγά-σιγά η ταχύτητα ελάττωνε. Όταν ο κόκκινος δείκτης έδειξε στα 10 χιλιόμετρα  η καρδιά του ανέκτησε τον φυσιολογικός ρυθμό της. Ανέπνεε ρυθμικά και ευγνωμονούσε όλες τις απώτερες δυνάμεις που τον βοήθησαν να σωθεί. Ήξερε ότι το αυτοκίνητο θα έκλεινε αυτόματα αφού δεν πατάει το γκάζι και έτσι, περίμενε.

Το μυαλό του έπαιρνε γρήγορες στροφές από ποτέ. Η επίθεση της Miranda, τώρα αυτό. Φοβόταν για την επόμενη κίνηση τους. Όμως, το βασικό ήταν να αποδείξει πως είναι εκείνοι, οι δράστες. Μέχρι τώρα οι φωτογραφίες του ντέντεκτιβ δεν βοηθάνε σε τίποτα, εκτός και από την φανέρωση της κρυφής σχέσης τους.

Μέσα στην ηρεμία των σκέψεων, ακούστηκε ένας σύντομος ψιλός ήχoς που σήμανε το σβήσιμο του αυτοκινήτου.Συνέχισε να σκέφτεται τον σκοπό των σκοτεινών σχεδίων της Amy. Στην προσπάθεια αυτή, άφησε ένα αδύναμο χαχανητό. Και οι δύο σοβαρές σχέσεις τους είναι αποτυχημένες. Η μία βρίσκεται στο χώμα και η άλλη σίγουρα είναι τρελή.

Μόλις θα έφτανε σπίτι της Lorena, θα τα συζητούσε όλα μαζί της. Χρειαζόταν συμβουλή από την μεγαλύτερη αδερφή του, όσο και αν δεν θέλει πραγματικά. Κοίταξε πάνω-κάτω και του φαινόταν τρομερό δύσκολο να ξεφύγει από εδώ σώος χωρίς να τον χτυπήσουν τα αυτοκίνητα. Η ώρα περνούσε και ο ήλιος εξαφανιζόταν από τον ουρανό, με το φεγγάρι να παίρνει θριαμβευτικά την θέση του. Το τοπίο σκοτείνιαζε και καταριόταν την ώρα και την στιγμή που αποφάσισε να την επισκεφτεί. Το σπίτι της απείχε πολλά χιλιόμετρα από το σημείο που σταμάτησε. Χτύπησε με δύναμη το τιμόνι και ένιωσε τον θυμό του να αυξάνεται. Βγήκε από το αυτοκίνητο και το κλείδωσε. Θα τηλεφωνούσε αργότερα για να έρθουν να το πάρουν. Πήρε το πορτοφόλι του και το κινητό του. Περπατούσε με αργό ρυθμό κάνοντας νόημα στους οδηγούς να σταματήσουν. Κανείς δεν του έδωσε σημασία. Απογοητευμένος συνέχισε το περπάτημα. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και υπολόγιζε πόση ώρα θα του έπαιρνε για να φτάσει. Τον δρόμο του φώτιζαν τα πορτοκαλί φώτα αλλά και των αυτοκινήτων. Τουλάχιστον φορούσε άσπρο πουκάμισο και ήταν εμφανής στα μάτια των οδηγών.