Sinful Delights

Chapter 66 - ΤΕΛΟΣ

Ας φύγουμε, μέσα σ' ένα φιλί, για έναν άγνωστο κόσμο.

- Άλφρεντ Ντε Μισέ 

[!!! ΔΕΙΤΕ  μετά το τέλος του κεφαλαίου, την σημείωση!!! ]

Τέσσερα χρόνια μετά 

'' Robert, κάτσε φρόνιμος.'' Μίλησε σοβαρά ο Nathan προς τον μικρό γιο του. Τον είχε τοποθετήσει δίπλα από τον νεροχύτη του μπάνιου, προκειμένου να τον ετοιμάσει για την δεξίωση που ετοίμαζαν, γιορτάζοντας με την αγαπημένη του Miranda, τα έξι χρόνια γάμου. Κάθε επέτειο γάμου την γιόρταζαν μαζί με τα κοντινά τους πρόσωπα, αναθυμούμενοι ξανά και ξανά την λαμπρή μέρα τους. 

Ο μικρός μούτρωσε από την επίκριση του πατέρα του και ως αντίδραση άρχισε να κουνιέται ασταμάτητα ώστε να τον εκνευρίσει. Παράλληλα φαινόταν να το διασκεδάζει, αφού γελούσε με την ψυχή του. Ο Nathan όσο και να ήθελε να δείξει τον θυμωμένο, δεν μπορούσε. Γελούσε εξίσου με τον γιο του, κάνοντας χορευτικές κινήσεις πέρα – δώθε.

''Εντάξει ηρέμησε τώρα. Πρέπει να σου φτιάξω το μαλλί αλλιώς η μαμά θα με μαλώσει άσχημα.'' Έκανε μία φοβισμένη γκριμάτσα στην αναφορά του ονόματος της, προκαλώντας το χαχανητό του Robert. Ο μικρός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και παρέμεινε ήσυχος για την υπόλοιπη ώρα.

Πρώτα άρχισε να χτενίζει τα ανοιχτά καστανά μαλλάκια του με προσοχή, δίχως να θέλει να τον πονέσει. Ύστερα, πήρε το νυχοκόπτη και έκοψε ελάχιστα τα νυχάκια του. Αφότου, τελείωσε ο Nathan, τον κοίταζε προσηλωμένος καθώς μνήμες από το παρελθόν εισήλθαν απρόσκλητες στο νου του.


                                                                                      Flashback


Βρισκόταν δίπλα στην γυναίκα του καθ' όλη την διάρκεια του τοκετού. Της έσφιγγε το χέρι δυνατά ενώ σκούπιζε τον ιδρώτα που σκέπαζε ανενόχλητα το μέτωπο της. Σήμερα ήταν μία ξεχωριστή στιγμή, για τους δυο. Θα καλωσόριζαν τον μικρό Robert. Είχαν ήδη επιλέξει όνομα, από την ημέρα που η Miranda έμαθε το φύλο του μωρού.

Δεν μπορούσε να μην κρύψει την χαρά του. Παρά τις ατελείωτες ώρες στο νοσοκομείο, ο Nathan δεν έχανε την καλή του διάθεση. Ήδη είχε καλέσει τους συγγενείς της Miranda αλλά και τη δική του οικογένεια, για να γνωρίσουν από ώρα σε ώρα τον μικρούλη Robert. Μόνο, που ακόμα δεν είχε κάνει την εμφάνιση του.

Βλεφάρισε στην αξιοθαύμαστη Miranda του. Εκείνη την στιγμή, η ίδια αγκομαχούσε να σπρώξει προς τα έξω το μωρό. Φάνταζε μεγάλο κατόρθωμα για εκείνη. Γύρισε την κουρασμένη ματιά της προς τον Nathan για λίγα δευτερόλεπτα, ικανά όμως για να ηρεμήσουν τον αναμενόμενο εκνευρισμό της. Βρήκε το κουράγιο που χρειαζόταν πιο πολύ για την εξέλιξη της βραδιάς.

'' Μωρό μου, λίγο ακόμα. Λίγο ακόμα.'' Την παρότρυνε να συνεχίσει το σπρώξιμο, με την ηρεμία της φωνής του. Η Miranda δάγκωσε δυνατά τα χείλη της για να μην ουρλιάξει από την αγανάκτηση και τον πόνο.

Χωρίς καν να το περιμένει, άκουσε το τσιριχτό κλάμα του μωρού. Τόσο η Miranda, όσο και ο Nathan έμειναν με το στόμα ανοιχτό, μαγεμένοι από το μικρό πλασματάκι που ήρθε για να δώσει, περισσότερη χαρά στη ζωή τους.

Η Miranda συγκινήθηκε από την εικόνα του μικρού της μωρού. Παρά τα αίματα γύρω από το σωματάκι του και τα υγρά του πλακούντα που υπήρχαν πάνω του, εκείνη ήθελε να το σφίξει στην αγκαλιά της. Ανυπομονούσε να τον κρατήσει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Ακούμπησε το κεφάλι της στο χέρι του Nathan, ανακουφισμένη από την ροή των πραγμάτων. Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα της προς το μέρος των νοσοκόμων, οι οποίες ετοίμαζαν τον μικρό Robert.