Sinful Delights

Chapter 21

Το σώμα της Amy είχε μυρμηγκιάσει και ήταν ανήμπορη να κουνήσει τα άκρα των ποδιών της. Είχε παγώσει. Όλα όσα σκεφτόταν εκείνη την ώρα, είχαν εξαφανιστεί. 
'' Από διαφορετικούς;;'' αναρωτήθηκε σαστισμένη και έπιασε μία τούφα από τα μαλλιά της νευρικά. Στριφογύριζε την τούφα γύρω από το δάχτυλο της ενώ η ματιά της απέφευγε αποτελεσματικά να κοιτάξει την γιατρό. Ένιωθε ξεφτιλισμένη με τα αποτελέσματα. 
'' Ναι. Ήταν μία φορά ή έγινε συνήθεια;'' την ρωτάει αδιάκριτα η γιατρός και η Amy αισθάνεται έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάματα. 
'' Όχι. Έχω δύο διαφορετικές σχέσεις.'' απαντάει ήρεμα και τα δάχτυλα της χαϊδεύουν την κοιλιά της. Η Dr.Webber πεταρίζει φυσιολογικά τις βλεφαρίδες της, σαν να είχε ακούσει ξανά παρόμοια λεγόμενα. 
'' Τι σκέφτεσαι να κάνεις με τα μωρά;'' η ερώτηση της γιατρού, εγκλώβισε την Amy. Δεν το είχε σκεφτεί σοβαρά αλλά δεν μπορούσε να αφαιρέσει δύο αθώες ψυχές. Έκανε το λάθος, και τώρα θα το πληρώσει, είτε θέλει είτε όχι. 
'' Θα τα κρατήσω.'' ψελλίζει δακρυσμένα και αισθάνεται άβολα να μιλάει τέτοιου είδους συνομιλίες με κάποια άγνωστη. 
'' Καλύτερα να φύγω, έχω μία σημαντική συνάντηση.'' σμίγει τα φρύδια της και αρπάζει την τσάντα της. Η Dr.Webber ανασηκώνεται από την καρέκλα και δίνει χειραψία με την Amy. 
'' Έλα σε ένα μήνα για να εξετάσουμε το φύλο τους.'' της ψιθυρίζει μελιστάλαχτα και την χτυπάει μαλακά στην πλάτη. Γνώριζε πολλές γυναίκες που ήταν άπιστες σε σχέσεις και έμεναν έγκυες, αλλά αυτή η περίπτωση ήταν εξαιρετική σπάνια. 
Την χαιρετάει μέχρι να φτάσει στο αυτοκίνητο και κλείνει την πόρτα. Το στόμα της Amy είχε μουδιάσει και ένιωθε ότι θα λιποθυμήσει. Κάθισε στο κάθισμα του αυτοκινήτου και έβγαλε από την τσάντα της, ένα μπουκαλάκι νερό. Ήπιε μέχρι την μέση και ένιωσε το στομάχι της να γεμίζει από νερό. 
Κοίταξε φευγαλέα το κινητό της και ήταν έτοιμη να πληκτρολογήσει τον αριθμό του James, μέχρι που πάτησε απόρριψη. Όχι, όχι. Δεν μπορώ να του το πω από το κινητό. 
Το παράτησε μέσα στην τσάντα της και ξεκίνησε στη διαδρομή για το σπίτι της. Η βροχή είχε λιγοστέψει, και ο ουρανός είχε ανοίξει εντελώς. 
Υπήρχε πολύ κίνηση στο κεντρικό δρόμο και ήταν αδύνατον για την Amy να μπορέσει να ξεφύγει. Άνοιξε τα παράθυρα και έκανε μόνη της αέρα. Βαριόταν και δεν ήξερε τι να κάνει, έτσι άρχισε να βλέπει τις φωτογραφίες στο κινητό της. Οι περισσότερες αφορούσαν τον εαυτό της και μερικές τον James. 
Με τον Nathan ποτέ δεν τράβηξαν. Δεν του άρεσε να βγαίνει στην κάμερα, της έλεγε επανειλημμένως παρόλο που το γραφείο του έχει κάμποσες με την Tanya. Περνούσε τις φωτογραφίες γρήγορα, όταν η ματιά της έπεσε σε μία διαφορετική φωτογραφία. Δεν θυμάται τον εαυτό της να την τραβάει. 
Έμεινε ακίνητη να παρατηρεί το πρόσωπο του και μετά έκλεισε την οθόνη. Το παράκανε, βλέποντας την φωτογραφία του. Δεν ήθελε καθόλου να δεθεί συναισθηματικά με τον James και τον Nathan. Αν και, βαθιά μέσα της ενδιαφερόταν μόνο για τον James. 
Τον Dean τον είχε για παιχνιδάκι. Αυτή είχε βάλει τον Dean να την πέσει στην Miranda στο μπαρ. Μόνο που δεν του είχε διατάξει να την βιάσει. Αυτό ήταν εκτός σχεδίου και την έκανε έξω φρενών. Πέρασαν αρκετές μέρες μέχρι να του το συγχωρέσει. Την μισούσε, αλλά δεν ήθελε να πάθει τέτοιο κακό. 
Το μόνο που του είχε πει ήταν να τα φτιάξει μαζί της για να την αποσπάσει από τον Nathan. Είχε καταλάβει εδώ και καιρό ότι έτρεφε συναισθήματα για αυτόν. Και έπρεπε να εξαλείψει αυτόν τον κίνδυνο το συντομότερο δυνατό. Εν μέρει, το έχει καταφέρει αλλά το μόνο πρόβλημα ήταν η εγκυμοσύνη της. 
Πλέον τα πράγματα χειροτέρευαν και φοβόταν την μέρα που θα γεννούσε τα δίδυμα και θα ήταν τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Πάψε να σκέφτεσαι για αυτό διέταξε αυστηρά στον εαυτό της και άφησε ελεύθερη την ανάσα της. 
Το μπροστινό αυτοκίνητο κινήθηκε και η Amy πάτησε με δύναμη το γκάζι έτσι ώστε η μηχανή να διαμαρτυρηθεί εμφανώς. Βλαστήμησε από μέσα της και συνέχισε την διαδρομή της προς το σπίτι. 
'' Ήρθες! Νόμιζα ότι εξαφανίστηκες.'' φανερώνει τον φόβο του ο James, ο οποίος καθόταν αμέριμνος στην πολυθρόνα του σαλονιού παρακολουθώντας μία παλιά κλασσική ταινία. 
''Γεια σου, James.'' ψελλίζει αγανακτισμένα και κάθισε στα πόδια του. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον αυχένα του και τον φίλησε στο κρόταφο. 
'' Σου έλειψα πολύ;'' την ρωτάει με περιέργεια και τα μάτια του τρεμοπαίζουν πάνω της. 
'' Ναι, δεν ξέρεις πόσο.'' ξεφυσάει πάνω του και με χαμένο βλέμμα εστιάζει στην τεράστια τηλεόραση που βρισκόταν μπροστά της. 
'' Πως πέρασες στο σπα;'' τοποθετεί τα πόδια της πάνω του και στρέφει το ενδιαφέρον του προς το μέρος της, την ώρα που εμφανίζονται οι διαφημίσεις. Η Amy, για καλό της, γνωρίζει ότι θα διαρκέσουν 2-3 λεπτά οπότε δεν θα την ρωτήσει παραπάνω. 
'' Μια χαρά. Αισθάνομαι καλύτερα από πριν.'' απαντάει ζεστά και δείχνει ένα αμυδρό χαμόγελο στο τέλος, θέλοντας να δείξει ότι δεν συμβαίνει τίποτα περίεργο αυτές τις μέρες. Πρέπει να του πεις ότι είσαι έγκυος στο δικό του παιδί. Δηλαδή, στο ένα δεύτερο. διορθώνει το υποσυνείδητο της και καταπίνει βαριά. Δεν είναι η ώρα ακόμα. καθησυχάζει προς το παρόν τον εαυτό της και ανασηκώνεται από πάνω του. 
'' Πάω να αλλάξω.'' δικαιολογεί αμέσως αλλά δεν λαμβάνει την απάντηση του. Η προσοχή του είναι επικεντρωμένη στην ταινία και η Amy ήξερε πολύ καλά πόσο πωρωμένος μπορεί να γίνει σε ταινίες, κυρίως σε κλασσικές. 
Το δωμάτιο της ήταν ακατάστατο. Το κρεβάτι δεν ήταν έτοιμο και πάνω υπήρχαν ακόμα μερικά ρούχα. Στο πάτωμα, είχε τις γόβες, διάσπαρτες με κίνδυνο να τις πατήσει και να πέσει κάτω. 
Τα μάζεψε με ευκολία και τα επανατοποθέτησε στην παπουτσοθήκη της. Εισέπνευσε τρεις φορές και κοιτούσε τα ρούχα χαζεύοντας. Σε λίγους μήνες δεν θα χωράει εκεί μέσα. πιάνει το πιο θεόστενο φόρεμα που είχε αγοράσει από το Παρίσι, πριν δύο μήνες περίπου. Σκυθρωπιάζει και εύχεται να μην είχε μείνει έγκυος. 
Αποκλείεται να έλεγε της μητέρας της για αυτήν την ... ετεροπατερική υπεργονιμοποίηση. Δεν ήξερε καν ότι υπήρχε πιθανότητα για τέτοια εγκυμοσύνη. Ένιωθε αδικία για αυτό. Άλλαξε τα ρούχα της και καθώς έβγαζε την φούστα της παρατήρησε το σώμα της. Δεν μπορούσε να καταλάβει τις διαφορές πάνω της. Βεβαίως, ήξερε πως δεν θα ήταν διακριτά εφόσον διανύει τον δεύτερο μήνα της εγκυμοσύνης της. 
Έστρεψε το βλέμμα της στα ρούχα και φόρεσε το άσπρο νυχτικό. Έσφιξε την ρόμπα και έπεσε στο κρεβάτι, κουρασμένη από την ταλαιπωρία. Κοίταξε στιγμιαία στο λαπτοπ και τον άνοιξε μονομιάς. Πληκτρολόγησε περί της ετεροπατερικής υπεργονιμοποίησης. Τα μάτια της πηγαινοέρχονταν από πάνω έως κάτω, ψάχνοντας για κάποια ιστοσελίδα που θα αμφισβητούσε τα πάντα. 
Όμως, έβλεπε το αντίθετο. Ανέφεραν πολλοί επιστήμονες και άρθρα για αυτό. Από τα νεύρα της, έκλεισε το παράθυρο και έμεινε δίχως σκέψεις, να κοιτάζει έντονα το σήμα της Google. 
Είμαι σίγουρη ότι θέλω να τα κρατήσω; ρώτησε τον εαυτό της ξέροντας ότι δεν θα λάμβανε μία συγκεκριμένη ερώτηση. 
'' Amy;;'' φωνάζει το όνομα της ο James, που στεκόταν στην άκρη της πόρτας, με το χέρι του να στηρίζει το σώμα του. 
'' Ωω ... αφαιρέθηκα. Τελείωσε η ταινία;'' έκλεισε το λαπτοπ και το άφησε δίπλα στο κομοδίνο. Χαμογέλασε γλυκά στη μεριά του James και έκατσε σταυροπόδι. Ακούμπησε την παλάμη της, στο στρώμα κάνοντας στον James νόημα να έρθει κοντά της. 
'' Ναι, ήταν ωραία.'' ψιθυρίζει σοβαρός και επεξεργάζεται την στάση της Amy. Κάτι δεν του κολλούσε αυτές τις μέρες. Ένιωθε σαν να μην του έλεγε τα πάντα. Υποψιαζόταν ότι έκρυβε κάτι αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει. 
Κάθεται μπροστά της και την παρατηρεί στο πρόσωπο. Η ζωντάνια που λάτρευε είχε χαθεί από την μέρα που έφυγε για το Ακαπούλκο. Όπως και η ζωηράδα στα μάτια της και τα αστεία της. Είναι λες και κάποια άλλη έχει μπει στο σώμα της. 
'' Τι δεν μου λες;'' μπαίνει άμεσα στο ψητό και η Amy ξαφνιάζεται από την ερώτηση του.  
'' Τίποτα. Γιατί;'' αμύνεται χαμηλόφωνα και ξεροβήχει προσπαθώντας να ελέγξει την χροιά της φωνής της. Ήθελε να ακουστεί πειστική παρόλο που αυτό δεν φάνηκε προ λίγου. 
'' Φέρεσαι παράξενα. Τι έχεις κάνει στην Amy μου;;'' τα μάτια του δήθεν γουρλώνουν και χαχανίζει. Η Amy χαμογελάει αμήχανα και τον φιλάει ως αντιπερισπασμό, με σκοπό να τον κάνει να ξεχάσει την απορία του. Τον ρίχνει προς τα πίσω ενώ τα χείλη της συνεχίζουν να καταδιώκουν τα δικά του. Κολλάει το σώμα της πάνω του και και αναστενάζει μέσα στο στόμα του, από την θερμοκρασία του σώματος του. Ήταν πολύ ζεστός από άλλες φορές. 
Συνέχιζε να τον φιλάει χωρίς σταματημό, με τα δάχτυλα της να τραβάνε ελαφρώς τα μαλλιά του. Όση ώρα τον φιλούσε, οι σκέψεις ήταν ανύπαρκτες και αισθανόταν ότι βρισκόταν σε μία παράλληλη πραγματικότητα, όπου δεν ήταν έγκυος με δίδυμα από διαφορετικό πατέρα και το βασικό, με τον James. 
Ο James σταματάει την σύνδεση τους και  βρίσκει την ανάσα του μετά  από την ξαφνική επίθεση της Amy. 
'' Ξέρεις πόσο καλά μπορείς να με κάνεις να λυγίσω...'' αποκρίνεται με μυστηριώδη τόνο. Στηρίζει τους αγκώνες του στο στρώμα. 
Η Amy δείχνει χαλαρή ακουμπώντας την παλάμη της στο θώρακα του. 
'' Μα δεν έκανα τίποτα. Απλώς ... πεινάω.'' συμπεραίνει αθώα και ένα θλιμμένο βλέμμα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της. Ο James βλέποντας την έτσι, αρπάζει τα μάγουλα της και αρχίζει να την διεκδικεί με τον δικό του, γνώριμο τρόπο. 



H Miranda βαριόταν στο δωμάτιο της. Πηγαινοερχόταν πάνω κάτω χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Κάθισε στο κρεβάτι και κοίταζε για αιώνια λεπτά την θέα έξω από το σπίτι. Είχε σκοτεινιάσει και από μακριά φαινόταν τα σπίτια που φωτίζονταν. 
Η πόρτα χτύπησε και η Miranda έστρεψε το βλέμμα της εκεί. 
'' Παρακαλώ.'' λέει κοφτά και ανασηκώνεται. 
Από την πόρτα, ξεπροβάλλει η κυρία Bloom. Η Miranda, σαν ρομπότ, ήρθε κοντά της πρόθυμη να ακούσει τα λόγια της κυρία Bloom. 
'' Μiranda μου, μπορείς να με βοηθήσεις με κάτι κούτες; Ο Nathan δεν είναι εδώ.'' την εκλιπαρεί σιγανά και η Miranda γνέφει καταφατικά. Την συμπαθούσε πολύ την κυρία Bloom. Τόσο καιρό που έμενε εδώ, της φερόταν πολύ καλά σε σχέση με τον Nathan. 
Ανά κάθε μέρα, ήταν διαφορετικός απέναντι της. Δεν ήξερε αν έπρεπε να του απευθύνει τον λόγο ή όχι. 
'' Βεβαίως, κυρία Bloom.'' απαντάει ήρεμα και την ακολουθεί στις σκάλες. Η κυρία Bloom την κατευθύνει στην αποθήκη και αμέσως μία ανάμνηση εισέβαλε στο μυαλό της Miranda. Την μέρα που είδε κατά λάθος τις φωτογραφίες του Nathan με την Tanya. 
'' Αυτά.'' δείχνει με το ζαρωμένο δάχτυλο της, ψηλά. Η Miranda βλέπει δύο κούτες και διαπιστώνει ότι μπορεί να τα πιάσει. Τεντώνει τα χέρια της και πιάνει την πρώτη κούτα. Είναι κάπως βαριά για εκείνη, αλλά κατορθώνει να την αφήσει κάτω στο πάτωμα. 
Η δεύτερη κούτα, είναι πιο πίσω και η Miranda αναγκάζεται να πάρει μία καρέκλα για να την πάρει. 
Ξεφυσάει ανακουφισμένη στην σκέψη ότι δεν έπεσε καμία κούτα στο κεφάλι της. 
'' Τι περιέχουν μέσα;'' μετανιώνει που ρώτησε αμέσως μόλις το ξεστόμισε η Miranda. Δεν ήθελε να φαίνεται αδιάκριτη. 
'' Παιδικά ρούχα του Nathan. Θα τα δωρίσει σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα.'' απαντάει μελιστάλαχτα και η Miranda την βλέπει να συγκινείται. Της είχε εκμυστηρευτεί παλιότερα, ότι εκείνη τον ανέθρεψε από μία ηλικία και μετά. 
'' Δες τα προσεκτικά. Πρέπει να στείλουμε τα καλοδιατηρημένα. Τόσα χρόνια εκεί, μπορεί να έχουν καταστραφεί κάποια.'' συνεχίζει να λέει η κυρία Bloom καθώς εξετάζει τα μικρά ρουχαλάκια του Nathan. Τα διπλώνει και τα τοποθετεί σε μία άλλη κούτα. 
Το ίδιο κάνει και η Miranda. Στο τέλος της κούτας, έχει μία φωτογραφία με τον Nathan και τους γονείς του. Βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας του ενώ ο πατέρας του στέκεται από πίσω τους, με ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο στα χείλη. Φαίνονταν χαρούμενοι οι τρεις τους σχολίασε και κούνησε ελαφρά το κεφάλι της για να το ξεχάσει. 
'' Ω δεν περίμενα να υπήρχε ακόμα αυτή η φωτογραφία.'' ψελλίζει ξαφνιασμένη η κυρία Bloom και αρπάζει την φωτογραφία. Την κοιτάζει λες και βρήκε το θησαυρό. Ύστερα, την φυλάει στην ποδιά της. 
H Μiranda παραξενεύτηκε αλλά αποφάσισε να μην φανεί περίεργη στα μάτια της κυρία Bloom. 



Η κυρία Bloom την καληνύχτισε νωρίς και πλέον η Miranda βρισκόταν μόνη της σε ένα πελώριο σπίτι με απεριόριστα τετραγωνικά μέτρα γύρω της. Πρώτη σκέψη της ήταν να αλλάξει την στολή της. Φόρεσε ένα κοντό μπλε σορτσάκι με μία εξίσου μπλε αμάνικη μπλούζα με ένα γουρουνάκι να σπάει την μονοτονία. Έπιασε τα μαλλιά της σε δύο μεγάλες κοτσίδες και κατέβηκε κάτω. 
Μπορούσε με την απουσία του Nathan, να κάνει ότι θέλει. Η ώρα ήταν 21.00 και γνώριζε πάνω-κάτω ότι ο Nathan θα επέστρεφε σε τουλάχιστον μία ώρα. 
Έσπασε δύο αυγά στο τηγάνι και πρόσθεσε μπέικον επίσης. Πεινούσε για μία νυχτερινή ομελέτα. Άφησε το κινητό της πάνω στον πάγκο και άκουγε σε χαμηλή συχνότητα, διάφορα τραγούδια. Κινιόταν αριστερά-δεξιά καθώς στριφογύριζε την ομελέτα. 
Την τοποθέτησε σωστά στο πιάτο και έβαλε ελάχιστο αλάτι πάνω. Πήρε το πιάτο και μεταφέρθηκε στο σαλόνι. Η τηλεόραση έδειχνε νυχτερινές εκπομπές με διάσημους καλεσμένους. 
Κατά τις 21.45, έκλεισε την τηλεόραση και μάζεψε το πιάτο. Το καθάρισε προσεκτικά και αποφάσισε να καθίσει έξω, στην φθινοπωρινή δροσιά της Οξφόρδης. 
Όταν βγήκε, ένιωσε δέος, από τις τριανταφυλλιές. Ακούμπησε το σώμα της, στο παγκάκι και αγνάντευε την θέα. 
'' Τι κάνεις εδώ;'' ακούει ξαφνικά την φωνή του Nathan και τινάζεται. Η καρδιά της παλλόταν ανεξέλεγκτα και προσπαθούσε να ηρεμήσει. 
'' Χριστέ μου, με τρόμαξες.'' ψιθυρίζει ακόμα σοκαρισμένη και αγγίζει την παλάμη στην καρδιά της. 
'' Συγγνώμη, Miranda.'' απολογείται άμεσα και κάθεται δίπλα της. Η Miranda μαζεύεται αισθητά. 
'' Η κούτα είναι έτοιμη;'' αλλάζει επιτυχώς θέμα και η Miranda χαλαρώνει στην ερώτηση του. 
'' Ναι. Πολύ γενναιόδωρο εκ μέρους σου.'' απαντάει ήρεμα η Miranda. Νιώθει οικεία με αυτή τη συζήτηση, χωρίς να την φέρνει σε δύσκολη θέση. 
'' Δεν είμαι κακός όσο νομίζεις, Miranda.'' της κλείνει το μάτι επιδεικτικά στο τέλος αφήνοντας την Miranda με ανοιχτό στόμα. Νομίζει ότι τον θεωρώ κακό άνθρωπο; ρωτάει τον εαυτό της για επιβεβαίωση ότι το άκουσε. 
'' Δεν είσαι, Nathan.'' αποκρίνεται κατάματα και μηχανικά ακουμπάει τα δάχτυλα της στο μάγουλο του. Μόλις κατάλαβε την κίνηση της, γύρισε το σώμα της από την αντίθετη πλευρά. 
'' Είμαι μπερδεμένος, δεν ξέρω τι θέλω.'' μιλάει γρήγορα και η Miranda αισθάνεται την κρύα ανάσα του στον σβέρκο της. 
'' Τι θέλεις, Nathan;'' τον ρωτάει και γέρνει το κεφάλι της προς τα αριστερά. 
'' Εσένα.'' παραδέχεται μετά από μερικά λεπτά και τοποθετεί τα δάχτυλα στα μαλλιά του. Σκύβει το κεφάλι κάτω και η MIranda νομίζει ότι παλεύει με τον εαυτό του για ... κάτι. 
'' Το ξέρεις ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό.'' η φωνή της βγαίνει από το λαιμό, τραχιά. 
'' Πίστεψε με, το γνωρίζω πολύ καλά.'' ανασηκώνει το φρύδι της η Miranda και πραγματικά αισθάνεται άβολα γύρω του. 
Τότε, ο Nathan την φιλάει ευγενικά στο μάγουλο, ένα παρατεταμένο φιλί. με την άκρη των δαχτύλων του, χαϊδεύει το μάγουλο της και τα καταπράσινα μάτια του την κοιτάνε γλυκά. 
'' Καλύτερα να δουλέψω.'' ψιθυρίζει βραχνά και σηκώνεται. Η Miranda τον παρατηρεί να φεύγει προς τα μέσα και το μυαλό της προβληματίζεται. Μπορούσε να γίνει ρομαντικός μαζί της, χωρίς καν να το καταλάβει. 
Tην είχε μπερδέψει εντελώς. Έμεινε για περίπου δεκαπέντε λεπτά στην αυλή και όταν άρχισε να κάνει ψύχρα, μπήκε μέσα. Όπως περίμενε, ο Nathan βρισκόταν στο γραφείο. 
Καθώς έφτανε στην κουζίνα, άκουσε ένα πιάτο να σπάει με τον εκκωφαντικό ήχο να ενοχλεί τα αυτιά της. 
'' Γαμώτο.'' άκουσε την φωνή του Nathan και η καρδιά της τοποθετήθηκε ξανά στην θέση της. Εμφανίστηκε στην πόρτα και είδε έντρομη αίματα κάτω. Με αργό τρόπο, η ματιά της διασταυρώθηκε με το χέρι του και είδε αίματα στα δάχτυλα του. 
'' Nathan! Κόπηκες;'' κάνει την ρητορική ερώτηση και τον πλησιάζει. Εκείνος, αφήνει ελεύθερο το χέρι του. Ήθελε να κόψει σαλάτα αλλά μάλλον δεν έπρεπε να το κάνει. 
'' Ναι...δεν είναι τίποτα.'' εξασφαλίζει και καλύπτει το βαθύ τραύμα στα δύο δάχτυλα του. 
'' Είναι, χριστέ μου, περίμενε εδώ  να φέρω το κουτί πρώτων βοηθειών.'' λέει γρήγορα η Miranda και φεύγει σαν σβούρος στην αποθήκη. Πιάνει το κόκκινο κουτί και το αφήνει στον πάγκο. Με τρεμάμενα χέρια, πιάνει το ιώδιο και ρίχνει σε ένα μικρό βαμβάκι. 
'' Αυτό θα πονέσει.'' προειδοποιεί η Miranda και το βαμβάκι έρχεται σε επαφή με το τραύμα του Nathan, του οποίου το σώμα τινάζεται από το τσούξιμο. 
Αφού το απολυμαίνει, παίρνει την γάζα και κόβει μέχρι ένα σημείο. Το τυλίγει στα δύο τραυματισμένα δάχτυλα και για το τέλος, βάζει μία  ειδική ταινία. 
'' Ευχαριστώ, Miranda.'' την ευχαριστεί και την φιλάει στο μέτωπο αυτή τη φορά. Η Miranda δεν απαντάει, χαμογελάει αχνά και ξύνει νευρικά το κεφάλι της. 
Πριν φύγει από την κουζίνα η Miranda, πήρε ένα μήλο από το τραπέζι και καληνύχτισε τον Nathan. 
Η καρδιά του Nathan δεν έλεγε να σταματήσει να καλπάζει. Τώρα τελευταία, ένιωθε πρωτόγνωρα συναισθήματα για την Miranda. Και αυτός ο Dean ... ήταν ένα μικρόβιο ανάμεσα τους. 
Σε τέσσερις μέρες , έτσι και αλλιώς, έχει ραντεβού με τον ντετέκτιβ που προσέλαβε. Ίσως, να άλλαζε στάση απέναντι του. Όμως αυτό ήταν μία μικρή πιθανότητα. Πήρε την σαλάτα μαζί του και κατευθύνθηκε στο γραφείο. 
Έγραφε ασταμάτητα στον υπολογιστή για ένα έγγραφο που έπρεπε να παραδώσει νωρίς το πρωί. Αύριο θα πετούσε για Μόναχο. Είχε μία σημαντική σύσκεψη με τους άλλους μετόχους. Σκεφτόταν να επεκταθεί και σε άλλη τομή εργοστασίου. Τσιμπούσε λίγο λίγο από την σαλάτα αλλά δεν είχε όρεξη για φαΐ. Το μυαλό του ήταν κολλημένο στην Miranda. 
Τα έχω κάνει σκατά. Πως θα την ξεχάσω; απευθύνθηκε σε μία ανώτερη δύναμη αλλά κανείς δεν ανταπάντησε την έκκληση του. Βλαστήμησε φωναχτά και συνέχισε την δουλειά του μέχρι πρωίας.