Sinful Delights

Chapter 22

Η εικόνα των δύο τους, πάνω στο κρεβάτι τον αρρώσταινε. Πέρασαν κλάσματα του δευτερολέπτου μέχρι να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Μόλις ... έπιασε τον καλύτερο φίλο του να πηδιέται με την μέλλουσα  σύζυγο του. Τι σκατά; αναρωτήθηκε σοκαρισμένος και έσφιξε δυνατά τις γροθιές του. 
'' Κόπανε!!'' γρυλίζει μέσα από τα δόντια του και όλα συνέβησαν με αργό τρόπο στα μάτια της Amy. Ο Nathan άρπαξε τον James από τον σβέρκο και με όλη του την δύναμη τον πέταξε κάτω στο πάτωμα. Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει τόσο πολύ από τον θυμό που το χρώμα τους είχε χαθεί εντελώς. 
Κρατούσε το λαιμό του σφικτά δίχως να αφήνει τον James να αναπνεύσει φυσιολογικά. 
'' Nathan!!! Σταμάτα, σε παρακαλώ!!'' έκλαιγε με αναφιλητά η Amy η οποία έτρεμε ολόκληρη πάνω στο κρεβάτι. Τότε, ο Nathan γύρισε απότομα το κεφάλι του και το μάτι του γυάλιζε έντονα. 
'' Σκάσε και εσύ παλιοτσούλα!!'' φώναζε εξαγριωμένα και από το ύφος του η Amy χαμήλωσε το πρόσωπο της. Αφηνιασμένος από τα νεύρα του ο Nathan άφησε το χέρι του και ο James πρόλαβε να ανακτήσει την αναπνοή του. Τα πνευμόνια του ανεβοκατέβαιναν αισθητά και ο Nathan δεν άντεξε άλλο. 
Τον γρονθοχτύπησε δυνατά στο πρόσωπο ανεπανάληπτα μέχρι που σταμάτησε. Ανασήκωσε από πάνω του και τον έριξε στο κρεβάτι, δίπλα στην Amy. 
'' Γιατί;;;; Γιατί μου το κάνατε αυτό;;; Τι σας έφταιξα;;;'' ήταν οι ερωτήσεις που ξεστόμισε και έπεσε στα γόνατα θλιμμένος. Η Amy χάιδευε απαλά το ματωμένο πρόσωπο του James. Δεν είχε χάσει τις αισθήσεις του αλλά πονούσε φρικτά για να απαντήσει στον Nathan. 
'' Nath--'' ξεκίνησε διστακτικά αλλά την σταμάτησε η τσιριχτή φωνή του. 
'' Σώπα!! Δεν μπορώ να σε ακούω άλλο.'' τοποθέτησε τις παλάμες στα αυτιά του και τα δάκρυα του είχαν πλέον φανερωθεί στο πρόσωπο του. 
H καρδιά της Amy χτυπούσε ασύστολα δίχως σταματημό. Είχε τρομοκρατηθεί από την στάση του Nathan και την διαπίστωση της αλήθειας. Τους έπιασε στο σπίτι του. 
'' Μάλλον προτιμάει εμένα αντί για εσένα. Την άφηνες ανικανοποίητη!!'' είπε ειρωνικά ο James και χαμογέλασε μέσα από το ματωμένο πρόσωπο του. Σαν να πάτησε ένα απαγορευμένο κουμπί, ο Nathan ανασηκώθηκε σαν ελατήριο και τον χτύπησε στο μάγουλο με αποτέλεσμα να το σκίσει. Ο James αντί να μορφάσει από το πόνο, γελούσε περισσότερο και αυτό εξόργιζε τον Nathan. 
Αποφάσισε να στρέψει το βλέμμα του στην ... Amy. Τον πλήγωσε με το χειρότερο τρόπο που μπορούσε κάποιος άνθρωπος να πράξει. Και αυτό δεν θα το συγχωρούσε ποτέ. 
'' Εσύ!!'' δείχνει βλοσυρά με το δάχτυλο του προς το μέρος της. Η Amy μαζεύεται και μετακινεί το σώμα της πίσω, μέχρι που φτάνει στο ξύλο του κρεβατιού. 
Δεν είχε σκοπό να σηκώσει χέρι πάνω της παρόλο που ένα σκοτεινό κομμάτι του επιζητούσε. Όμως, δεν ήταν τέτοιος άντρας. 
Πλησίασε αργά το σώμα του και εκείνη έκλεισε φοβισμένη τα μάτια της. 
'' Όχι!! Είμαι έγκυος!!!'' ούρλιαξε και ξαφνικά όλα σταμάτησαν. Ο Nathan ένιωσε λες και έφαγε μπουνιά στο πρόσωπο και έσμιξε με απορία τα φρύδια του. 
Ο James ανασήκωσε με όση δύναμη υπήρχε μέσα, το σώμα του. Και οι δύο είχαν ξαφνιαστεί από τα λόγια της. 
'' Τι;;'' ρώτησαν συγχρόνως και οι μύες του Nathan τσιτώθηκαν ακόμα χειρότερα. 
'' Γαμώτο...'' ψιθύρισε τόσο σιγανά που το άκουσε μόνο εκείνη. Μόλις αποκάλυψε ότι είναι έγκυος, την λάθος ώρα και την λάθος στιγμή. 
'' Είναι αλήθεια; Είσαι πραγματικά έγκυος;;'' την ρώτησε πιο ήρεμα αλλά κρατούσε ακόμα απόσταση μεταξύ τους. 
'' Ναι.'' ψελλίζει τρομοκρατημένη και χαλαρώνει τους μύες της. Ο Nathan βουβάθηκε από το νέο. Αυτό που ήθελε περισσότερο το είχε αυτή η ακατονόμαστη. Η όραση του θόλωσε από τα νεύρα του. 
'' ΈΞΩ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ!'' ξέσπασε τόσο δυνατά που ο λαιμός του διαμαρτυρήθηκε. Άρπαξε το χέρι της και την έσυρε από το κρεβάτι. Η Amy δεν κατόρθωσε να ισορροπήσει που είχε ως επίπτωση να κυλιέται στο πάτωμα. Αντιστεκόταν ενώ ο James είχε μείνει άπραγος. Ότι είχε ονειρευτεί με την Amy, είχε διαλύσει οριστικά. Στο σημείο της πόρτας, η Amy κρατήθηκε και ο Nathan σταμάτησε. 
Χωρίς να το περιμένει, δέχτηκε μία γροθιά στο μάτι και έπεσε κάτω όμως μπόρεσε να ανασηκωθεί γρήγορα. Παρατήρησε τον James να ανασηκώνει την Amy στην αγκαλιά του, η οποία έδειχνε σχεδόν λιπόθυμη. Όμως, ο Nathan ήταν απαθής σε όλο αυτό. Έπιασε το μάτι του και ένιωσε να πρήζεται ολοένα και περισσότερο. 
Τους έσπρωξε προς τα κάτω και προχώρησαν στις σκάλες. 
'' Άσε με τουλάχιστον να πάρω τα--''
'' Όχι, σκρόφα!  Θα φύγεις έτσι όπως είσαι!!'' έλεγε μέσα από την κακία του και την έσπρωχνε. Τους είχε πιάσει από το σβέρκο με δύναμη χωρίς να τους αφήνει περιθώριο να αντιδράσουν. Άνοιξε για μια στιγμή την πόρτα και εκείνη την ώρα ξεκλείδωνε  η Miranda, με τα ψώνια στο χέρι. 
Έντρομη, είδε μπροστά της τον Nathan να κρατάει βίαια τον James και την Amy, με τα σώματα τους ημίγυμνα. Έκανε στην άκρη και αντίκρισε το κενό βλέμμα του Nathan. 
'' Έξω!!!'' φώναξε ηχηρά και άρπαξε την Miranda από το χέρι για να την βάλει μέσα. 
'' Νathan ... δεν περίμενα να έρθεις τόσο νωρίς.'' λέει την διαπίστωση της παρόλο το σοκ που δέχτηκε προ λίγου. Κλείνει την πόρτα πίσω του και την κλειδώνει δύο φορές. 
Δεν απάντησε στο σχόλιο της Miranda. Έπρεπε να ξεφορτωθεί την Amy και τον James από την ζωή του. Θα τα κανόνιζε όλα αύριο, αλλά έπρεπε να κάνει κάτι πρώτα. Δεν θα το άφηνε ανεκμετάλλευτο. 
Ανέβηκε σαν λυσσασμένος στο δωμάτιο και το κοίταξε με φευγαλέα ματιά. Έσφιξε το σαγόνι του στην όψη των σεντονιών. Ένιωθε αηδία για εκείνους. Έστρεψε απότομα το κεφάλι του στην ντουλάπα και ότι ρούχο της Amy υπήρχε, τα μάζεψε στο χέρι. 
Από το παράθυρο, οι φιγούρες τους φαίνονταν από μακριά. Και αυτό που του έκανε παράξενο ήταν η κάλυψη του αυτοκινήτου. Πως θα μπορούσε να έρθει ο James εδώ; Και τότε, μία εύκολη απάντηση ήρθε στο νου του. Έφτασε με ταξί για να μην τους μάθει κανείς. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα και με φόρα, έριξε τα ρούχα κάτω. 
'' Αυτά είναι για σένα, λογικά!!!'' η φωνή του έβγαινε με βραχνάδα. Είδε το κεφάλι της να γυρίζει προς το μέρος του και άκουσε τον αμυδρό ουρλιαχτό της Amy. Όλα τα υπάρχοντα που κρεμόντουσαν στην ντουλάπα πλέον ήταν πεταμένα πάνω στους θάμνους. Η Amy έτρεξε ταπεινωμένη προς τα εκεί και πήρε στην χούφτα της όσα μπορούσε. Τα τοποθέτησε μπροστά από το σώμα της και πλησίασε τον James. 
'' Δεν τελειώσει ακόμα!!'' τους απείλησε οξύθυμα ο Nathan και έκλεισε με δύναμη την μπαλκονόπορτα. Τα δάχτυλα του ήταν ακόμα σε γροθιές και τα πνευμόνια του ήταν έτοιμα να σκάσουν από τον θυμό. 
Πρώτη φορά στην ζωή του ήθελε να πληγώσει σωματικά κάποιον. Δεν ήταν ποτέ τέτοιος τύπος αλλά τώρα τον είχε προκαλέσει. Αυτό που του προξένησε το σοκ, ήταν ο James. Υποτίθεται θεωρούνταν ως ο καλύτερος φίλος του. Είχε καταλάβει πως υπήρχε οικειότητα μεταξύ τους αλλά όχι και ... σωματική. 
Μπορεί να είναι όντως έγκυος;;; η ερώτηση τον τρομοκράτησε παντελώς. Νόμιζε πως ήταν μία πλεκτάνη της Amy για να ελαφρύνει τον εαυτό της από αυτό. Όμως, η ματιά της υποδήλωνε την αλήθεια. Τράβηξε με νεύρο τα μαλλιά του και άφησε την κραυγή που είχε θάψει τόσα λεπτά. 
Έσυρε τα σεντόνια και τα πέταξε όσο μακριά μπορούσε στο δωμάτιο. Μόνο που φανταζόταν τι αποτρόπαια πράγματα γινόντουσαν στο κρεβάτι του, ενώ εκείνος βρισκόταν στο Μόναχο, τον έκανε να αηδιάσει. 
Μπορεί να μην ένιωθε έντονα συναισθήματα για την Amy, αλλά φυσικά ήταν ο άδικος σε αυτή την υπόθεση. Πήρε βαθιά ανάσα και εξωτερίκευσε όσο οξυγόνο μπορούσε από μέσα του. 
Καθώς κατέβαινε τα σκαλοπάτια, οι σκέψεις του τον είχα απορροφήσει από την πραγματικότητα. 
Όταν η ματιά του διασταυρώθηκε με την Miranda, ανοιγόκλεισε αργά τα βλέφαρα του. 
'' Τι συνέβη;'' τον ρώτησε με ενδιαφέρον. Δεν είχε καταλάβει τι γινόταν αλλά μέσα της είχε συμπεράνει ότι δεν ήταν καλό. Και από την όψη των δύο εραστών, η αλήθεια είχε αποκαλυφθεί με τον χειρότερο τρόπο. Ένιωθε απαίσια που δεν το είχε πει νωρίτερα. Όμως, δεν μπορούσε αλλιώς. Η Amy την απειλούσε και είχε βρεθεί σε αδιέξοδο. 
Ακούμπησε το μπράτσο του ανεπαίσθητα αλλά δεν κίνησε βλέφαρο πάνω της. Έμεινε ακίνητος και φαινόταν ξεκάθαρα ότι κρατούσε την ανάσα μέσα του. 
'' Το ήξερες έτσι; Απάντησε μου!!'' της φώναξε κατάματα και πίεζε τα μπράτσα της σφικτά με αποτέλεσμα  η ανάσα της Miranda να κοπεί από το σοκ. Την κουνούσε στα σκαλοπάτια και λίγο έλειψε να ρίξει κατά λάθος την Miranda. Είχε κοκαλώσει και οι φωνητικές χορδές της είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης.  Τα δόντια της έτρεμαν και ακουγόταν η απαλή σύγκρουση των δοντιών. 
Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα από την συνειδητοποίηση της κίνησης του και το πρόσωπο του άλλαξε. Οι ρυτίδες που είχαν σχηματιστεί είχαν φύγει και το στόμα του έμεινε μισάνοιχτο. 
'' Miranda, συγγνώμη, δεν ήθελα να σε τρομάξω.'' την αγκάλιασε απροειδοποίητα και εκείνη τον παρηγόρησε. Δεν άντεχε να τον έβλεπε πληγωμένο. Χάιδεψε τα μαλλιά του και αισθάνθηκε να χαλαρώνει πάνω της. 
'' Nathan..'' ψιθύριζε αργά το όνομα του και έκλεισε τα μάτια της. Ήταν παράξενο, δύο άτομα αγκαλιασμένοι προς το τέλος της σκάλας. Η Miranda ξεκόλλησε από πάνω του και γνώριζε ότι τα μάγουλα της ήταν κατακόκκινα. 
Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του και της έριξε ένα παρατεταμένο βλέμμα. Ύστερα, ανέβηκε ξανά τις σκάλες και έστριψε αριστερά με κατεύθυνση προς το γραφείο του. Η Miranda φοβόταν πως θα κυλήσει στο ποτό για άλλη μία φορά. Έπρεπε να το αποτρέψει να συμβεί αυτό. Το μυαλό της δούλευε σαν μηχανή και τον ακολούθησε. 
Δεν χτύπησε την πόρτα όπως συνηθίζει. Η υποψία της βγήκε αληθινή. Τον έπιασε με το μπουκάλι ουίσκι στα χέρια του να γεμίζει ένα ποτηράκι. Στεκόταν με τα χέρια της σταυρωμένα και λυπόταν για εκείνον. 'Ήθελε την βοήθεια της, απεγνωσμένα. 
Αφού ήπιε μονορούφι το περιεχόμενο, με την άκρη του ματιού του, παρατήρησε την Miranda. 
'' Τι κάνεις εδώ;'' την ρώτησε άηχα και το γέμισε ξανά μέχρι το χείλος του ποτηριού. 
'' Άκουσε με, Nathan. Δεν είναι λύση για την δυστυχία σου. Απλώς λειτουργεί ως κάλυψη για να ξεχάσεις προσωρινά.'' προσπαθεί να τον αποτρέψει από το αλκοόλ αλλά δεν τα καταφέρνει. Αφήνει ένα ειρωνικό χαμόγελο και ύστερα κλείνει τα μάτια για το απολαύσει. 
'' Έπιασα την Amy ... και τον James .. στο κρεβάτι ... να πηδιούνται σαν τα κουνέλια, χωρίς έλεος.'' απαντούσε μοχθηρά και πέταξε το ποτήρι στο ξύλινο πάτωμα με αποτέλεσμα χιλιάδες γυαλιά να ξεχυθούν κάτω. Η Miranda δεν πτοήθηκε. Με παγερό βλέμμα, τον κοίταξε ξανά και έπιασε το μπουκάλι Ουίσκι. 
'' Αυτό ... δεν θα σε σώσει, Nathan. Για μία φορά στη ζωή σου, λογικέψου. Μην τους αφήσεις να σου καταστρέψουν ότι έχεις χτίσει. Ο James δεν ήταν πραγματικός φίλος για εσένα. Ούτε και η Amy σου άξιζε. Το απέδειξαν με το χειρότερο πράγμα. Όμως, δεν θα το βάλεις κάτω. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να παίζουν μαζί σου αλλά κάνουν λάθος. Πρέπει να ανταποδώσεις, Nathan.'' μιλούσε με στοργή και σταθερότητα ενώ ο Nathan προσηλωνόταν στα λόγια της. 
'' Γιατί μου τα λες αυτά;'' τα πρόσωπα τους ήταν πιο κοντά από ποτέ. Η Miranda επεξεργαζόταν το σχήμα του προσώπου του, τα μάτια του, τα έντονα ζυγωματικά και το ... στόμα του. 
'' Σε νοιάζομαι, Nathan. Γαμώτο!'' αναφώνησε αγανακτισμένα και απομακρύνθηκε προς το παράθυρο. 
'' Αύριο είναι δύσκολη μέρα ... '' αποκρίθηκε κουρασμένος και έτριψε τα μάτια του. Χρειαζόταν καφεΐνη. 
'' Το ξέρω. Αλλά θα προσπαθήσεις να μην σου χαλάσουν την μέρα.'' είπε γλυκά η Miranda και γύρισε το κεφάλι της πλάι. Ήθελε να του εξομολογήσει τα πάντα. Αλλά δεν ήταν η σωστή ώρα για αυτά. Θα θύμωνε μαζί της και δεν ξέρει πόσο διατεθειμένος μπορεί να γίνει. 
'' Δώσε μου το μπουκάλι.'' επιμένει αυστηρά και ο Nathan ξεφυσάει ηττημένος. Τείνει το χέρι του με το ουίσκι και η Miranda χαμογελάει στο κατόρθωμα της. 
Φεύγει από το γραφείο του και κατευθύνεται στο δωμάτιο της. Δύσκολη μέρα για όλους σκέφτηκε και φύλαξε το μπουκάλι κάτω από το κρεβάτι. Σήμερα είχε μιλήσει ελάχιστα με τον Dean. Επιθυμούσε να τον δει αλλά η ώρα είναι περασμένη και δεν ήταν η κατάλληλη μέρα για να ζητήσει άδεια. 
Έριξε το σώμα της στο κρεβάτι και έβγαλε τις γόβες. Τόση ορθοστασία στο σουπερμάρκετ στην ουρά, την είχαν κουράσει τα ψηλοτάκουνα. Θα μιλούσε αυτές τις μέρες με τον Nathan για αυτό. Ίσως προτείνει μπαλαρίνες αντί ψηλές γόβες. 
Όσο περνούσε η ώρα, οι τύψεις αυξάνονταν για την Miranda. Θα μπορούσε κάλλιστα να γλιτώσει τον Nathan από τον πόνο του. Είμαι ηλίθια, αυτό είναι. συμπέρανε δυστυχισμένη και έστρεψε το σώμα της στο πλάι. Έφτιαξε το μαξιλάρι καλύτερα και πριν καν το καταλάβει, κοιμόταν σε βαθύ ύπνο με τα όνειρα της να συμπεριλαμβάνουν κυρίως τον Dean αλλά και τον ... Nathan. 



Μόλις ανέτειλε ο ήλιος, ο Nathan ανασηκώθηκε από τον καναπέ του γραφείου του. Τον είχε πάρει ο ύπνος εκεί, εφόσον πέρασε την βραδιά του κλειδωμένος μέσα. Αρνούνταν να ξαπλώσει στο κρεβάτι που κοιμόντουσαν η Amy με τον James. 
Τέντωσε τους μυς του και ένιωσε ένα οξύ πόνο στην μέση να τον διαπερνά. Είχε κοιμηθεί στραβά για αυτό πονούσε φρικτά. Σηκώθηκε και παραπάτησε από την νύστα του. Το σώμα του συγκρούστηκε με το γραφείο και όλα τα πράγματα που βρίσκονταν πάνω, ακούστηκαν συγχρόνως. Ακούμπησε το χέρι του και έψαχνε το κινητό του. Άνοιξε την οθόνη και η ώρα ανέγραφε 6.00 το πρωί. Πολύ νωρίς για το γούστο του. Ήταν ακόμα ντυμένος με τα χθεσινά ρούχα και το πουκάμισο του βρομούσε απαίσια. 
Πρέπει να αλλάξω σχολίασε από μέσα του και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του. 
Η κατάσταση είναι ίδια όπως χθες. Άνοιξε την ντουλάπα του και έβγαλε ένα ανοιχτό γκρι πουκάμισο με μαύρο παντελόνι. Ήθελε ένα διαφορετικό στυλ για σήμερα και επέλεξε να φορέσει τα αθλητικά παπούτσια του ως αλλαγή. Σίγουρα δεν θα περνούσε απαρατήρητο αλλά δεν τον ένοιαζε. 
Βαθιά μέσα του ήθελε να φτάσει νωρίς εκεί για ένα πράγμα: να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο τον James. Χωρίς την παρέμβαση της Amy. Μπήκε στο μπάνιο του το οποίο ήταν σαφώς πιο καθαρό από το υπνοδωμάτιο. 
Έπλυνε το πρόσωπο του με κρύο νερό και οι πρωινές θολούρες στην όραση του εξαφανίζονταν με τα λεπτά. Έβαλε κολόνια πάνω του και πλέον ήταν έτοιμος για την διαμάχη του στην εταιρεία. 
Το σπίτι ήταν τόσο άδειο την συγκεκριμένη ώρα, που του φάνηκε παράξενο. Φόρεσε τα γυαλιά ηλίου του και έφυγε από το σπίτι. 
Στον δρόμο προς την εταιρεία σκεφτόταν τα λόγια που θα ξεστόμιζε στον James αλλά όλα περιείχαν χυδαίες βρισιές που ποτέ στην ζωή του δεν είχε πει. Όμως, του έρχονταν αυθόρμητα στο μυαλό. 
Έτσι και αλλιώς θα πιανόντουσαν στα χέρια. 
Ένα τυχαίο αυτοκίνητο τον κόρναρε όταν προσπέρασε χωρίς να δείξει τον σηματοδότη του. Ο Nathan από το μπροστινό καθρέπτη αντίκρισε την άσχημη χειρονομία της οδηγού και χαμογέλασε ξέροντας ότι αυτός έφταιγε. 
Έστριψε στη γωνία και είδε χαρούμενος ότι το αυτοκίνητο του James δεν βρισκόταν παρκαρισμένο στην οπτική ακτίνα του. Άφησε το αυτοκίνητο μπροστά από την πόρτα για να κάνει μία άτυπη δήλωση στον James πως είναι παρών. 
Οι μόνοι εργαζόμενοι που εργάζονταν τέτοια ώρα στην εταιρεία ήταν οι καθαρίστριες. Της καλημέρισε όλες μία προς μία και πάτησε το κουμπί για τον ανελκυστήρα. 
Σφύριζε μία άγνωστη μελωδία καθώς έμπαινε και πάτησε ξανά τον όροφο που ήθελε. Οι συρόμενες πόρτες άνοιξαν και κοίταξε τριγύρω του. Ο χώρος μύριζε απορρυπαντικό και επίσης φαινόταν όλα τακτοποιημένα. Κανείς δεν είχε έρθει ακόμα και περιφερόταν άσκοπα στον όροφο δίχως μία τελική κατεύθυνση. 
Κατά τις 6.30 αποφάσισε να κάνει μία έφοδο στο γραφείο του James. Ήταν περίεργος για να μάθει εάν κρατούσε κάτι που άνηκε στην Amy ή σε κάποια άλλη. 
Έσπρωξε με άνεση την πόρτα και χαμογέλασε στην εικόνα του γραφείου. Προχώρησε στα ράφια και έψαχνε μέχρι να βρει τίποτα αλλά μάταια. Κάθισε στην καρέκλα του James και αναδεύτηκε. Η ματιά του έπεσε σε δύο συρτάρια. Ανασήκωσε το φρύδι του ύποπτα και άνοιξε το πρώτο συρτάρι. Περιείχε εκατοντάδες φακέλους με παλιότερες συναλλαγές που δεν τον ενδιέφεραν. 
Το δεύτερο συρτάρι, στην αρχή κολλούσε και αυτό του προξένησε το ενδιαφέρον περισσότερο. Με δύναμη, το ξεκόλλησε και βρήκε ένα δεματικό καλώδιο και κάμποσες φωτογραφίες που απεικόνιζαν την Amy σε διάφορες στάσεις. Σε όλες ήταν γυμνή και κάποιες άλλες ημίγυμνη, με το σεντόνι να καλύπτει τα επίμαχα σημεία. Ο Nathan γέλασε στην θέα και τις έβλεπε μία-μία προσεκτικά. 
Κατάλαβε ότι της άρεσαν τα ... βιτσιόζικα. Οι περισσότερες φωτογραφίες την απεικονίζουν δεμένη στο ξύλο του κρεβατιού ή και στην άκρη της μπανιέρας. Τις έχωσε ξανά μέσα ενώ το μυαλό του δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το περιεχόμενο των φωτογραφιών. 
Γύρισε την καρέκλα εναντίον του γραφείου και τοποθέτησε τα δάχτυλα στα χείλη του, σκεπτόμενος τις επόμενες κινήσεις του. 
Περίμενε κάμποσα λεπτά και απορούσε πότε θα ερχόταν ο James στην εταιρεία. Κυριαρχούσε τόση ησυχία που μπορούσε να ακούσει τα πάντα. Άκουγε τον διαπεραστικό ήχο των τακουνιών και κατάλαβε πως ήταν η Alice. Κοίταξε το ρολόι του και ήταν 7.30.  Πότε σκοπεύει να έρθει; αναρωτήθηκε και εκείνη την ώρα άκουσε την φωνή του να απευθύνεται στην Alice, όμως δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει τα λόγια του. Χαμογέλασε ανυπόμονος για την απροσδόκητη συνάντηση τους και χαμήλωσε το σώμα του προς τα κάτω. 
Η ακοή του οξύνθηκε κατά πολύ. Άκουγε τα βήματα του πάνω στο χαλί και τότε αποφάσισε να εμφανιστεί. 
Σηκώθηκε με χάρη και τα μάτια του James γούρλωσαν από το σοκ. 
'' Βρε, βρε ήρθαμε;'' ειρωνεύτηκε ο Nathan και τα μάτια του έγιναν σκληρά. 
'' Τι ...'' τα είχε χάσει ο James. Ήρθε πιο νωρίς για να μαζέψει τα πράγματα του και να φύγει από εδώ αλλά μάλλον δεν υπολόγισε σωστά την οργή του Nathan. 
Χθες τους πέταξε κυριολεκτικά έξω από το σπίτι. Προσπαθούσε για ώρες να ηρεμήσει την Amy μέχρι που αποκοιμήθηκε. 
'' Τι κάνω εδώ, εννοείς;'' συμπληρώνει την ανείπωτη ερώτηση του Nathan και  κάνει τον κύκλο του γραφείου με αργό βηματισμό. 
'' Πότε ξεκίνησε αυτό;'' ήθελε να μάθει τον λόγο που τον πρόδωσαν. 
Ο James έξυσε αμήχανα το κεφάλι του και προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγει από εδώ. 
'' Πριν ... πριν δύο χρόνια περίπου.'' απάντησε χαμηλόφωνα και έσκυψε ταπεινωμένος το κεφάλι του. 
Ο Nathan δεν ανταπάντησε αμέσως, αναλογιζόταν πόσο τυφλός ήταν δύο χρόνια που δεν κατάλαβε τίποτα. 
Αντί να απαντήσει με λόγια, το έκανε σε πράξη. Τον χαστούκισε στο μάγουλο με όση ενέργεια επικρατούσε μέσα του και τον έριξε κάτω. 
Οι σκέψεις του ερχόντουσαν βίαια στο μυαλό του και υπήρχαν φορές, όπως πριν δύο μήνες περίπου όταν είχε ψιλλιαστεί ότι ο James είχε μία κοπέλα σπίτι του, την ημέρα που πήγαν για κλαμπ. 
'' Σε πήρα τηλέφωνο και εσύ την πήδαγες ε;'' γρύλιζε από πάνω του και άρχισε να παίρνει στροφές απότομα. Υπήρχαν τόσα σημάδια αλλά ήταν τόσο εθελότυφλος που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν γινόταν τίποτα. 
'' Η Amy έλεγε ασταμάτητα ότι ... δεν την ευχαριστούσες. Η ψύχωση σου για την Tanya, την είχε καταστρέψει!!'' αντεπιτίθεται ο James. Ανασηκώθηκε γρήγορα και η γροθιά του κατέληξε στην μύτη του Nathan. 
'' Μην κατηγορείς εμένα. Και εγώ είμαι τελικά το παιχνιδάκι της.'' η χροιά της φωνής του δήλωνε την θλίψη του. Ο Nathan έπιασε σαστισμένος την μύτη του και αίμα γέμισε τα δάχτυλα του. 
'' Μην μιλάς για την Tanya!!'' χίμηξε πάνω του και πιάστηκαν στα χέρια. Έπαιζαν μπουνιές ο ένας τον άλλον. Ο Nathan τον έριξε στο γραφείο με αποτέλεσμα να πέσουν αμέτρητα έγγραφα στο σώμα του James. Κάποιοι υπάλληλοι εισέβαλαν στο γραφείο ανάμεσα τους και η Lorena. 
'' Ήσουν ένα πιόνι της. Είσαι όλων των γυναικών, ένα πιόνι, τελικά. Και της Amy αλλά και της Tanya.'' διαπιστώνει πνιχτά ο James και ο Nathan τον κοπανάει στα πλευρά με το πόδι του. 
'' Σκάσε!!'' ούρλιαξε και ένιωσε να εμποδίζεται από τους σωματοφύλακες της ίδια της εταιρείας του. 
'' Είναι η αλήθεια, Nathan! Κατάλαβε το!'' φώναζε και γελούσε παράλληλα. 
Έκανε νόημα στους σωματοφύλακες να τον αφήσουν και το έκαναν χωρίς δεύτερη σκέψη. 
'' Μην τολμήσεις να ξαναπατήσεις το πόδι σου στην εταιρεία, κάθαρμα!'' έδειχνε το δάχτυλο στον James και διέταξε να τον πάρουν. Άκουγε τα παράπονα του James αλλά τα είχε απωθήσει. 
Η Lorena τον πλησίασε και τρόμαξε από την όψη του προσώπου του. 
'' Αιμορραγείς...'' συμπεραίνει κατάπληκτη και αγγίζει το πρόσωπο του. 
'' Πρέπει να φύγω.'' λέει αποφασιστικά και ξεφεύγει από το κράτημα της αδερφής του. Όλοι τον κοίταζαν περίεργα και οι ματιές του μαρτυρούσαν τις σκέψεις τους. Κατέβηκε από τις σκάλες και έτρεξε στο αυτοκίνητο του. Δεν έβλεπε πουθενά τον James και πάτησε το γκάζι. 
Θα τελείωνε όλα σήμερα. Η πολύχρονη φιλία με τον James, είχε τελειώσει απροσδόκητα και τώρα έπρεπε να κανονίσει την σχέση του με την Amy. 
Παρατήρησε τον εαυτό του στο καθρεφτάκι και δεν τον αναγνώριζε. Είχε τρία γδαρσίματα η μύτη του συνέχιζε να αιμορραγεί. Ανασήκωσε το κεφάλι του προς τα πάνω για να σταματήσει η αιμορραγία. 
Η θέληση του ήταν τόσο δυνατή που κατόρθωσε να φτάσει σώος στο σπίτι της Amy. Δεν του καιγόταν καρφί αν κοιμόταν. Ήθελε να της μιλήσει και αναλόγως την διάθεση της, η συζήτηση θα κυλήσει ήρεμα ή τεταμένα. Κάποιοι περαστικοί τρόμαξαν στην εμφάνιση του Nathan αλλά το έκρυψαν με ένα σκύψιμο του κεφαλιού τους. 
Πάτησε το κουδούνι συνεχόμενα και τοποθέτησε το αυτί στην εξώπορτα. Δεν άκουγε τίποτα. 
Η πόρτα άνοιξε και το πρόσωπο της Amy πάγωσε στην φιγούρα του Nathan. Φορούσε τις χνουδωτές πιτζάμες της και τις χειμωνιάτικες παντόφλες της. 
Αναστατώθηκε από την παρουσία του με αποτέλεσμα να ξεχάσει πως να αναπνέει. Την ώρα που έκλεινε την πόρτα στα μούτρα του, ο Nathan την εμπόδισε με ευκολία. 
'' Όχι, Amy. Δεν θα με διώξεις τώρα.'' σχολίασε ψιθυριστά και μπήκε με την θέληση του προς τα μέσα. 
'' Φύγε, θα καλέσω την Αστυνομία!'' τον απείλησε συγχυσμένη και κόλλησε το σώμα της στην πόρτα. 
'' Δεν θα σου κάνω κακό, ηρέμησε.'' μιλούσε ήρεμα και προχώρησε στο σαλόνι. Ήταν τακτοποιημένο με εξαίρεση ένα κίτρινο σουτιέν να κρέμεται στο πορτατίφ. Δεν θα το σχολίαζε εξωτερικά αλλά κατάλαβε τι γινόταν χθες το βράδυ. 
'' Τι έπαθες; Γιατί είσαι έτσι;'' ακούμπησε την πλάτη του και ο Nathan τσιτώθηκε από το άγγιγμα της. Την σιχαινόταν.  
'' Τσακώθηκα με τον καλό σου. Κρίμα που έχασε την δουλειά του για χάρη σου.'' ένα μέρος μέσα του το χαιρόταν που την πείραζε. Όμως, της άξιζε και με το παραπάνω. 
'' Τι;;'' ψιθύρισε συγκλονισμένη και περπατούσε προς τα πίσω μέχρι που έφτασε στον καναπέ. 
'' Αυτό που άκουσες, Amy. Όλα θα καταστραφούν για εσάς του δύο. Θα φροντίσω να γίνει.'' λέει απειλητικά και η Amy σώπασε. Την κοιτάει υποτιμητικά από πάνω έως κάτω και συνειδητοποιεί το λάθος που πήγε να κάνει. Ευτυχώς για εκείνον, δεν θα την παντρευτεί. 
'' Μέσα από τα ψέματα μου, Nathan, υπάρχει μία αλήθεια. Είμαι πραγματικά έγκυος.'' παραδέχεται ειλικρινά και ο Nathan φαίνεται να το σκέφτεται. 
'' Δείξε μου το χαρτί.'' λέει ανέκφραστα. Η Amy ανοιγόκλεισε τα μάτια της και έγνεψε θετικά. Άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε το χαρτί που ήταν υπογεγραμμένο από την γυναικολόγο Dr.Webber. Tο έδωσε με τρεμάμενα χέρια στον Nathan και ευχόταν να πήγαιναν τα πράγματα με ήρεμο τρόπο. 
Ο Nathan το περιεργαζόταν από πάνω έως κάτω και τα μάτια του έπεσαν στην πρόταση που ανέγραφε την λέξη ΄΄ δίδυμα ΄΄. Ένιωσε να τον χτυπούν χίλιες φορές στα πλευρά. Δίδυμα; αναρωτήθηκε ξαφνιασμένος και έτριψε αγχωμένος το μέτωπο του. 
'' Είσαι έγκυος σε ... δίδυμα.'' δυσκολευόταν να εκφράσει την λέξη. 
'' Ναι.'' απάντησε μονολεκτικά. Δεν θα του έλεγε την αλήθεια. Ιδίως τώρα που τα νεύρα του βρίσκονται σε αποκορύφωση. 
'' Πότε θα μου το έλεγες; Όταν θα ήσουν 9 μηνών;'' την αγριοκοίταξε μέσα από τις βλεφαρίδες του και έχωσε το χαρτί στην τσέπη του. 
'' Είχα σκοπό να το ανακοινώσω αλλά ... '' άφησε μετέωρη την πρόταση της όταν ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Ότι είχε επιτύχει τόσα χρόνια, καταστράφηκε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Ακόμα, κατάφερε να τον τυλίξει στα χέρια της, όταν της προσέφερε το δαχτυλίδι. 
'' Αλλά δεν πρόλαβες.'' συνεχίζει την πρόταση με ειρωνικό τόνο και τρίβει τα δάχτυλα στο αγκαθωτό μούσι του. Κοιτάει το ρολόι του και συνειδητοποίει πως έχει καθυστερήσει πολύ για την δουλειά. 
'' Αα, κάτι ακόμα, Amy. Θέλω πίσω το μονόπετρο.'' δείχνει με την ματιά του το χέρι της και εκείνη αλλάζει διάφορα χρώματα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Ξεφυσάει απογοητευμένη και το δίνει στον Nathan. 
'' Συγγνώμη, Nathan.'' ψελλίζει με σκυμμένο το κεφάλι και ανοίγει την πόρτα. Ο Nathan στενεύει τα μάτια του πάνω της και αφήνει ασχολίαστο τα λεγόμενα της. Και μόνο που την έβλεπε, ήθελε να χώσει το κεφάλι του βαθιά στην Γη. 
Ένιωθε το αίμα στα χείλη του και πετάχτηκε έξω από το σπίτι. Μπήκε στο αυτοκίνητο και τότε ξεσπασε. Κοπανούσε αλύπητα το τιμόνι και τα δάκρυα του έπεφταν καυτά στα μάγουλα του. Μάζεψε τα δάκρυα του και βρήκε ένα πακέτο χαρτομάντιλα. Καθάρισε όπως όπως το αίμα από το πρόσωπο του και η κατάσταση καλυτέρεψε. Τους μισούσε με όλο του το μένος. Και θα τους έκανε να το πληρώσουν. 



Στην εταιρεία όσοι περνούσαν από δίπλα του, σταματούσαν τα μουρμουρητά και τον κοιτούσαν έντονα στα μάτια. 
'' Καλημέρα, Alice.'' ψιθυρίζει μελιστάλαχτα και αρπάζει τον καφέ από το γραφείο της. Η Alice γνέφει παγωμένα και συνεχίζει την δουλειά της. 
Κάθεται στο γραφείο του και πριν απολαύσει τον καφέ του, η Lorena εισέρχεται μέσα. 
'' Δεν θυμάμαι να σου είπα να μπεις.'' σχολιάζει πικρόχολα ο Nathan. 
'' Τι διάολο έγινε πριν; Γιατί πιάστηκες με τον James στα χέρια;'' τον ρωτούσε ασταμάτητα. Στεκόταν μπροστά του με τα χέρια της σταυρωμένα, περιμένοντας μία εξήγηση. 
'' Τον έπιασα μαζί με την Amy, στο κρεβάτι μου.'' ψιθυρίζει για να μην το ακούσει κάποιος. Η Lorena ανοίγει το στόμα της και το καλύπτει με την παλάμη της. 
'' Αυτή η σκρόφα!! Το ήξερα, το ήξερα! Κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί της.'' ψηλώνει την φωνή της παραπάνω από το κανονικό και ο Nathan την αγριοκοιτάζει.  
'' Θα το συζητήσουμε άλλη ώρα, Lorrie.'' λέει το υποκοριστικό της και η Lorena του βγάζει την γλώσσα έξω. Βγαίνει εκνευρισμένη από το γραφείο χτυπώντας την πόρτα με δύναμη. 
Καθώς έγραφε μία λίστα στον υπολογιστή, το τηλέφωνο χτύπησε και πάτησε το κουμπί. 
'' Κύριε Smith, κάποιος σας ζητάει.'' ακούει την φωνή της και ο Nathan ανασηκώνει το φρύδι του. Δεν περίμενε κάποιον. Χμμ ... 
'' Ποιος;'' ρωτάει ξερά κάνοντας την Alice να σωπάσει για δύο λεπτά. 
'' Εεε  ... ο κύριος Landgon.'' απαντάει αργοπορημένα η Alice και βλαστημάει τον εαυτό της. Ο ντετέκτιβ; Γιατί ήρθε σήμερα; ήταν οι πρώτες δύο ερωτήσεις που ξεπήδησαν στο μυαλό του Nathan. 
'' Ναι ... πες του να περάσει.'' κόμπιασε και έφτιαξε τον γιακά του πουκαμίσου του. Για να έρχεται τόσο νωρίς, δεν θα είναι καλά τα πράγματα. 
'' Γεια σας, κύριε Smith.'' προσφωνεί σοβαρός και δίνουν χειραψία. Ο Nathan κάνει νόημα να κάτσει στην καρέκλα που βρισκόταν μπροστά από το γραφείο. 
'' Νόμιζα ότι είχαμε κανονίσει ραντεβού σε δύο μέρες.'' αποκρίνεται ψυχρά στον κύριο Landgon. 
'' Ναι, κύριε Smith. Ομολογώ όμως, ότι αυτό που βρήκα θα σας εκπλήξει.'' απαντάει βιαστικά και βγάζει ένα φάκελο από την τσάντα του. 
'' Αφορά τον Dean Sparks μόνο;'' προσπαθεί να καταλάβει ο Nathan και τα μάτια του διασταυρώνονται με το όνομα του φακέλου. Amy Sturridge. Που εμπλέκεται η Amy σε αυτό; 
'' Όχι ακριβώς.'' σχολιάζει αινιγματικά και βγάζει τον φάκελο του Dean μετά. Ανοίγει τον φάκελο της Amy και βγάζει αμέτρητες φωτογραφίες. 
'' Τι είναι αυτά;'' τα μάτια του γουρλώνουν και βλέπει εξονυχιστικά τις φωτογραφίες. Η Amy με τον Dean, σε καφετέριες ή σουπερμάρκετ και σε πάρκα. Αυτό που του προξένησε την περιέργεια ήταν το ντύσιμο της. Σε όλες φορούσε γυαλιά ηλίου και καπέλο. Κάποιες φορές το συνδύαζε με φουλάρι στο λαιμό της. Όταν έφτανε στο τέλος, απεικόνιζε την Amy να φιλάει τον Dean. 
Ω και με αυτόν πήγε; ρώτησε ειρωνικά και αμέσως σκέφτηκε την Miranda. Στοιχημάτιζε ότι δεν θα το ήξερε. 
'' Από ότι φαίνεται, η σύντροφο σας είναι σε κρυφό δεσμό με τον Dean Sparks.'' συμπεραίνει ο κύριος Landgon. 
'' Εμ, δεν είναι πλέον η σύντροφος μου.'' τον πληροφορεί ανέκφραστα και αφήνει τις φωτογραφίες μακριά. 
'' Έχω να σας δείξω και κάτι άλλο. Πολύ παράξενο.'' δείχνει ένα άλλο φάκελο με ξεχωριστό χρώμα από τους άλλους δύο. Ο Nathan το ξεφυλλίζει αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα. 
'' Για να σας διευκολύνω, ο Dean είναι μάρτυρας σε δύο τυχαίες δολοφονίες.'' τονίζει το τυχαίες και ο Nathan ξαφνιάζεται. 
'' Στις οποίες είναι παρών και η πρώην σύντροφο σας. Δηλαδή, μάρτυρας.'' διορθώνει και το σαγόνι του Nathan ανοίγει διάπλατα. 
Με ποια έμπλεξα τελικά; 



~~Νέο κεφάλαιο!! Πως σας φαίνεται το τέλος; ;) Παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!! <3 
Αν θέλετε, ρίξτε μία ματιά στην καινούργια μου ιστορία με τίτλο '' Sexcuse Me.'' Θα το εκτιμούσα πολύ! <3 
Το επόμενο κεφάλαιο θα μπει μέχρι την Τετάρτη, δεν είναι σίγουρο. ~~