Sinful Delights

Chapter 16

'' Δεν έχουμε να πούμε τίποτα.'' σχολιάζει βαριεστημένα και την ώρα που κλείνει την πόρτα, ο Nathan την εμποδίζει. Σφίγγει τους μύες του και τα πράσινα μάτια του παρατηρούν τα δικά της.
Έκλαιγε πριν. συμπέρανε και άφησε ένα λυπημένο αναστεναγμό.
'' Δεν περιμένω να με συγχωρέσεις. Αλλά μην αφήσεις την δουλειά σου για αυτό.'' την παρακινεί να μείνει παρόλο που βαθιά μέσα του, γνωρίζει ότι δεν θα γίνει.
Κλείνει τα μάτια της κουρασμένη και η ματιά της στρέφεται στο τοίχο, που βρισκόταν μία φωτογραφία της Zoe με τον Nathan, τον James και κάποιους άλλους.
Σμίγει τα φρύδια της όταν παρατηρεί την θέση του χεριού του James. Ήταν στην μέση της κολλημένο και το σώμα της επίσης. Φαινόταν νεότερη όπως όλοι τους και, αναψοκoνισμένη. Τόσες φορές έχει έρθει, αλλά τώρα την είδε.
'' Εσύ είσαι αυτός;'' τον ρωτάει αλλάζοντας θέμα και δείχνει το σηκωμένο δάχτυλο της την φωτογραφία. Ο Nathan αρχικά, δεν καταλαβαίνει τι εννοεί αλλά μόλις αντικρίζει την φωτογραφία, αφήνει το στόμα του ανοιχτό για κάμποσα λεπτά μέχρι να θυμηθεί να το κλείσει.
'' Εμ ... ναι. Αυτός είναι ο James.'' δείχνει μπερδεμένος με το δάχτυλο του.
'' Φαίνεσαι μικρότερος..'' αποκρίνεται η Miranda και τον κοιτάει κλεφτά.
'' Ναι..ήταν πριν 4 χρόνια. Θυμάμαι πολύ καθαρά αυτή τη βραδιά.'' απαντάει και κλείνει την πόρτα πίσω του.
'' Δεν σου είπα να περάσεις μέσα.'' η Miranda σηκώνει το φρύδι της ερωτηματικά.
Της φαινόταν περίεργο από την αρχή, αυτή η χαλαρότητα με τον James. Τώρα, η φωτογραφία. Της είχε πει μόνο ότι γνώριζε τον Nathan. Όχι τον James. Χμ, αισθάνομαι ότι μου κρύβει πράγματα. προσθέτει από μέσα της.
'' Αα, νόμιζα ότι με άφησες να μπω.'' απαντάει έξυπνα ο Nathan και βγάζει το σακάκι του. Το τοποθετεί στην κρεμάστρα, δίπλα από την κορνίζα της φωτογραφίας. Ίσως να ξέρει. Μα φυσικά θα ξέρει! Κολλητή φίλη της είναι. κοροϊδεύει τον εαυτό του για την απορία και προχωράει προς τα μέσα.
Είχε να έρθει πολύ καιρό σπίτι της Zoe. Έχει αλλάξει την ρύθμιση του σπιτιού καθώς και την διακόσμηση. Φωτογραφίες της από το Πανεπιστήμιο είχαν αντικατασταθεί με τις φίλες της.
Στάθηκε στην φωτογραφία έξω από το Big Ben, με την Miranda. Η ημερομηνία στην δεξιά πλευρά ανέγραφε 23.4.2012. Πριν 2 χρόνια. Ήταν και οι δύο νεότερες, Τα χαμόγελα τους φαίνονται αληθινά, όχι ψεύτικα.
Θα ήθελε να την βλέπει έτσι, όχι το ακριβώς αντίθετο. Δυστυχισμένη και κλαμένη.
'' Οι γονείς της είχαν πληρώσει για μία εβδομάδα στο Λονδίνο.'' εξηγεί αμήχανα η Miranda και πλησιάζει δίπλα του.
'' Φαίνεσαι χαρούμενη.'' αποκρίνεται θλιμμένα ο Nathan και της ρίχνει μία γρήγορη ματιά.
'' Ναι ...'' μονολογεί και από μέσα της εύχεται να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο. Κλείνει τα μάτια της και μουρμουρίζει μία ευχάριστη μελωδία.
Ο Nathan την κοιτάει έκπληκτος και απομακρύνεται αθόρυβα. Επεξεργάζεται τον χώρο, και κάθεται στον αναπαυτικό καναπέ.
'' Σε άκουσα χθες.'' ξεκινάει ο Nathan να μιλάει καθώς θυμάται τα λόγια της από το χθεσινό βράδυ.
'' Τι εννοείς;'' Η Miranda έφερε ένα ποτήρι νερό από την κουζίνα του το προσέφερε με ευγένεια.
'' Μιλούσες με την Zoe.'' συνεχίζει αδιάκοπα ο Nathan και πίνει νευρικά μία γουλιά από το ποτήρι.
H Μiranda ξύνει το κεφάλι της και δαγκώνει το χείλη της από αμηχανία.
'' Σχετικά με αυτό. Θέλω να ξέρεις, ότι ήταν η μόνη λύση για εμένα. Ένιωσα ότι ... έπαιζες με εμένα.'' εξομολογεί και ο Nathan φαίνεται να κατανοεί.
Περνάνε λεπτά απόλυτης σιωπής μεταξύ τους δίχως να κοιτάξει ο ένας τον άλλον.
'' Είμαι μπερδεμένος, Miranda. Μα, δεν πρέπει να χάσεις την δουλειά σου εξαιτίας μου.'' η φωνή του ήρεμη, χωρίς ένταση.
'' Δεν θα σε ενοχλήσω ξανά. Θα προσπαθήσω να κρατήσω μακριά τα αισθήματα μου για σένα..'' αποκαλύπτει στο τέλος και τα τελευταία λόγια του τριγυρνούσαν με ταχύτητα στο μυαλό της Miranda.΄΄ Θα προσπαθήσω να κρατήσω μακριά τα αισθήματα μου για σένα.΄΄
Χριστέ μου, μόλις είπε ... ότι αισθάνεται κάτι για εμένα. συμπεραίνει και συνειδητοποιεί πως τόση ώρα, το στόμα της είναι ορθάνοιχτο.
'' Συμφωνώ,Nathan.'' στέκεται άχαρη γύρω του μη ξέροντας πως να αντιδράσει στα λεγόμενα του.
'' Θα επιστρέψεις πίσω, δηλαδή;'' τα μάτια του φωτίζονται από την διαπίστωση. Το πράσινο έντονο χρώμα τους, έχει επιστρέψει.
Η Miranda ξεφυσάει επιδεικτικά και αναλογίζεται την κατάσταση.
'' Ναι.'' απαντάει και μηχανικά, ο Nathan την αγκαλιάζει. Η μύτη του χώνεται στα μαλλιά της και τα χέρια του αγγίζουν την πλάτη της. Η Miranda σάστισε αλλά τελικά μαλάκωσε και τον αγκάλιασε με τον ίδιο τρόπο.
'' Όποτε θελήσεις, μπορείς να επιστρέψεις. Δεν θα σε πιέσω.'' της μιλάει γλυκά και φτιάχνει το πουκάμισο του.
Γνέφει καταφατικά και πέφτει στον καναπέ, κάθεται σταυροπόδι ενώ το δάχτυλο της παίζει με μία τούφα της.
Ο Nathan ακόμα προβληματισμένος, ξανακάθεται στην θέση του και παίρνει στην χούφτα του, τα χέρια της.
'' Νιώθω πρωτόγνωρα αισθήματα για εσένα, Miranda. Αλλά, θέλω χρόνο να τα περιεργαστώ. Σε όλο αυτό, συνυπάρχει η Amy. Και δεν θέλω να την πληγώσω.'' η φωνή του σπάει στο τέλος και αφήνει τα χέρια της. Να δούμε ποιος θα πληγώσει ποιον. Αχ, βρε Nathan. μονολογεί από μέσα της.
Θα του έλεγε τα πάντα, αλλά τότε θα ήξερε ότι δεν έπραξε σωστά. Δεν είναι η δουλειά της, το θέμα με την Amy αλλά δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι.
'' Το κατανοώ.'' ψελλίζει και χαμογελάει όπως-όπως. Ο Nathan σηκώνεται κάπως ανακουφισμένος από την συζήτηση τους και παίρνει το σακάκι του.
'' Τα λέμε, Miranda.'' την αποχαιρετά και κλείνει την πόρτα.
Ρίχνει το σώμα της στα αριστερά και αφήνει την ανάσα της, ελεύθερη στον χώρο.
Ήταν κουρασμένη από τα προβλήματα των άλλων, που αισθανόταν το σώμα της άψυχο.
Ανέβηκε στο δωμάτιο των ξένων και έπεσε με αγαλλίαση στο κρεβάτι.