Sinful Delights

Chapter 15

'' Είσαι ένας ψεύτης!!'' επανέλαβε πιο ηχηρά η Zoe. Η παλάμη της έτσουζε ακόμη από το δυνατό χαστούκι. Στο μάγουλο του James, διαγραφόταν η παλάμη της.
Ήτα αναστατωμένος από την αντίδραση της. Δεν περίμενε να πράξει ποτέ έτσι. 
'' Zoe, χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου!'' της είπε και την πλησίασε. Εκείνη, δεν τον κοίταξε καν. Η ματιά της ήταν σκυμμένη στο πάτωμα. 
'' Μου είχες υποσχεθεί κάτι, James αλλά δεν το τήρησες.'' ψέλλισε λυπημένη και ένιωσε ένα μικρό ίχνος προδoσία μέσα της. 
'' Μπορεί κάποιος να μου τι συμβαίνει εδώ;'' ρωτάει έξαλλη η Amy η οποία παρακολούθησε σοκαρισμένη την αλλόκοτη συμπεριφορά της Zoe. Αμέσως, οι δυο τους, κοίταξαν την Amy. 
'' Εξήγησε της.'' αποκρίθηκε ξερά η Zoe και στήριξε το σώμα της στο τοίχο. 
Ο James πιάνει τα μαλλιά του και παρατηρεί κρυφά την Zoe. Αν της αποκάλυπτε την αλήθεια στην Amy, θα ωρυόταν και σίγουρα δεν θέλει να αντιμετωπίσει την οργή της. 
'' Τι να μου εξηγήσει; Να πάρει, μίλα, James!!''  η Amy έρχεται απειλητικά προς το μέρος του και πλέον είναι παγιδευμένος από δύο γυναίκες. Με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα η μία από την άλλη. 
Θεέ μου, θα μου γδάρει το δέρμα αν το μάθει. 
'' Πριν σε γνωρίσω, ήμασταν σε σχέση με την Zoe.'' ψιθυρίζει χαμηλόφωνα και σκύβει το κεφάλι του προς τα κάτω. Η Amy πάγωσε. Τα είχε με αυτήν; Σοβαρά τώρα; Τι της βρίσκουν όλοι; ρώτησε με απέχθεια και τοποθέτησε τα δάχτυλα της στο μέτωπο. 
Αντί να θυμώσει, γελούσε υστερικά. Η Zoe της έριξε μία φευγαλέα ματιά και έσμιξε τα φρύδια της. 
'' Γιατί γελάς'' την ρωτάει ξαφνιασμένος ο James, με τραχιά φωνή. 
'' Επειδή είναι γελοίο να τα φτιάχνεις μαζί της! Δεν το περίμενα από εσένα.'' απαντάει χαιρέκακα και μαζεύει τα δάκρυα από τα μάτια της. 
'' Σταμάτα, Amy.'' αποκρίνεται με λυπημένο τόνο και η ματιά του έπεσε στην Zoe. Ήταν αποκαρδιωμένη από το σχόλιο της Amy, φαινόταν στο πρόσωπο της. Τα μεγάλα φωτεινά γαλάζια μάτια της, είχαν χάσει την ζωηράδα τους και τώρα ήταν δυστυχισμένα. 
 '' Δεν είναι το θέμα μας αυτό. Πρέπει να χωρίσετε. Μου είχες υποσχεθεί ότι θα την χώριζες!'' πετάγεται νευριασμένη η Zoe προσπαθώντας να ξεχάσει τα λόγια της Amy. 
'' Το είχα ξεχάσει και μου είναι αδύνατο πλέον. Αυτό που έχουμε μεταξύ μας ... είναι αληθινό.'' σχολιάζει μελιστάλαχτα ο James. 
'' Εντάξει, λοιπόν. Τότε να φεύγω.'' απαντάει απρόθυμα η Zoe και κάνει μεταβολή προς την πόρτα. Δίχως να αποχαιρετήσει κανέναν από τους δύο, κλείνει την πόρτα με όλη της την δύναμη. 
Η Amy σφίγγει το πιγούνι της και στενεύει τα μάτια της στον James. 
'' Ώστε τα είχες με αυτήν ...'' συμπεραίνει σωστά και τοποθετεί τον δείκτη του δαχτύλου της, στο πιγούνι, σκεπτόμενη τα προηγούμενα γεγονότα. 
'' Ναι. Αλλά δεν σημαίνει τίποτα σε εμένα, Amy. Ήταν πριν 5 χρόνια!'' απολογείται και σηκώνει τα χέρια του ως αγανάκτηση. Την πλησιάζει περισσότερο και ακουμπάει το πρόσωπο της. Εκείνη, δεν αντιστέκεται. 
'' Έπρεπε να μου το πεις.'' λέει με την ματιά της να είναι χαμένη. Την φιλάει πεταχτά στα χείλη και αρπάζει το χέρι της. Την σέρνει κυριολεκτικά προς το χώρο του σαλονιού και κάθονται στον καναπέ. 
'' Το ξέρω. Συγγνώμη, Amy. Σημαίνεις πολλά για εμένα, το γνωρίζεις, έτσι;'' αποκαλύπτει με ζεστή φωνή και χαϊδεύει το μάγουλο της. H Amy έκλεισε τα μάτια της. 
Νοιαζόταν για αυτήν, ενώ η ίδια δεν αισθανόταν το ίδιο συναίσθημα. 
Ακουμπάει το κεφάλι της στον θώρακα του και η ζεστασιά του σώματος του την ηρεμεί. 
Ο James, ήταν παγωμένος από την ξαφνική είσοδο της Zoe και το χαστούκι. Δεν ήταν έτσι τότε. αποκρίθηκε από μέσα του και αναπόλησε την πρώτη φορά που την μετέφερε στο σπίτι της. 


Flashback


Kάθισε στην θέση του συνοδηγού και κοίταζε μαγεμένη τον James. 
Ύστερα από το ρομαντικό δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο, ένιωθε πως επιτέλους κάποιος της είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. 
Έριξε μία φευγαλέα ματιά στον James. 'Ένα χαμόγελο ήταν χαραγμένο στο πρόσωπο του και οι αφέλειες του κάλυπταν το μέτωπο του δείχνοντας την γλυκιά πλευρά του. 
'' Λες να το εγκρίνει ο Nathan;'' την ρωτάει με αγχώδη τόνο και γυρίζει το πρόσωπο του προς το μέρος της. 
'' Δεν με νοιάζει. Θέλω να είμαστε μαζί.'' απαντάει με ειλικρίνεια και έσφιξε το χέρι του δυνατά. Το φέρνει στα χείλη της, και φιλάει απαλά το χέρι του. Το σώμα του James μυρμηγκιάζει. 
'' Και εγώ. Βαρέθηκα να κρύβω τα αισθήματα μου.'' λέει βραχνά και παρκάρει έξω από το σπίτι της Zoe. 
Κλείνει την μηχανή, και δίχως να το σκεφτεί, ορμάει στα χείλη της Zoe. Το φιλί τους, απαιτητικό και βίαιο. 
Ο James αγγίζει την δαντέλα του φορέματος και αφήνει ένα γελάκι καθώς φιλιούνται. Τον κοιτάει με πόθο αλλά συγκρατείται. Δεν ήθελε να γίνει το κουτσομπολιό της γειτονιάς. Διακόπτει το φιλί τους και η ανάσα του χαϊδεύει το πρόσωπο της. 
'' Δεν ξέρεις πόσο περίμενα για αυτό...'' λέει ξέπνοα ο James και τοποθετεί μερικές τούφες πίσω από το αυτί της. Φίλησε πεταχτά την μύτη της και ύστερα ξανά τα χείλη της. 
Η Zoe δεν μίλησε. Απόλαυσε το φιλί τους και βγήκαν ανυπόμονοι για την συνέχεια, από το αυτοκίνητο. 


*** 


Από τότε που της εκμυστηρεύτηκε το μυστικό του, η στάση της απέναντι του  έχει αλλάξει. Του μιλάει απότομα και ορισμένες φορές τον αγνοεί σαν να μην υπάρχει στο χώρο. Και αυτό το σιχαινόταν, ήθελε να της υπενθυμίσει τις υπέροχες στιγμές που μοιράστηκαν αλλά δεν θα το έκανε. 
Πλέον ότι είχαν, είχε χαθεί οριστικά. 
'' Νυστάζω. Θα έρθεις μαζί μου;'' προτείνει πονηρά η Amy. Το χέρι της κολλάει στον μηρό του και εκείνος δείχνει πρόθυμος για όλα. 
'' Εντάξει.'' απαντάει μονολεκτικά και την παίρνει στην αγκαλιά του. Προσπαθούσα να ξεχάσει την Zoe αλλά τώρα το παρελθόν του είχε εισβάλλει για τα καλά τώρα. Ξέχασε την, James! Αποτελεί μία προϊστορία για εσένα. Είσαι μαζί με την Amy. υπενθύμισε το υποσυνείδητο του και κατεύνασε. 
Ξάπλωσε μαζί της στο κρεβάτι αλλά δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την Zoe. Το μυαλό του ήταν σε αυτήν. 



Αφού πλήρωσε για το καπουτσίνο, μπήκε στο αυτοκίνητο. Η ξαφνική συνάντηση με την Amy, και το σεξ. Ένιωσε να απελευθερώνει τα προβλήματα του που σχετίζονταν με την Miranda. 
Ω θα πρέπει να την αντιμετωπίσω σήμερα. σκέφτηκε και ξεφύσηξε. Άνοιξε τα παράθυρα και καθαρός αέρας μπήκε μέσα. 
Τα είχε όλα μπερδεμένα στο μυαλό του. Από την μία η Amy, με την αυταρχικότητα και την σκληρότητα της. Και από την άλλη η Miranda, με την αγνότητα και την αθωότητα να την περιβάλλει. 
Μπορεί να διασκέδασε με την Amy με το εξοντωτικό σεξ τους, αλλά το φιλί του με την Miranda ακόμα πλανιόταν μέσα του. 
Η Lorena τον καλούσε επανελλημένως. Ο Nathan το παρατήρησε και αποφάσισε να το σηκώσει. 
'' Ναι.'' απάντησε ξερά ενώ η ματιά του ήταν επικεντρωμένη στον δρόμο. Είχε σκοτεινιάσει και ευτυχώς δεν είχε πολύ κίνηση οπότε μπορούσε να τρέξει με μεγάλη ταχύτητα. 
'' Που διάολο είσαι, μπορείς να μου πεις;'' τον ρωτάει εκνευρισμένη και απομακρύνει το κινητό από το αυτί του. Η διαπεραστική φωνή της ήταν ενοχλητική. 
'' Έρχομαι σπίτι. Είχα να πάω ... κάπου.'' συμπεραίνει στο τέλος. Σίγουρα, δεν ήθελε να ακούσει τα σχόλια της Lorena αν της έλεγε για την επίσκεψη του στην Amy. 
'' Κατάλαβα! Στην σκρόφα ήσουν!'' φωνάζει μέσα από το ακουστικό και ο Nathan γυρίζει τα μάτια του αηδιασμένος. 
'' Ωραία εφόσον το κατάλαβες, κλείσε το τηλέφωνο και παράτησε με!'' ξεσπάει και κλείνει με δύναμη την κλήση. Το πετάει στο κάθισμα και επιταχύνει με την μηχανή να διαμαρτύρεται έντονα. 
Μέσα σε τρία λεπτά, είχε φτάσει στο σπίτι του. Τα φώτα ήταν ανοιχτά και παρατήρησε την  ασημί Porsche. Ω, δεν θα ησυχάσω καθόλου σήμερα. είπε με φρίκη και βγήκε έξω. 
Άνοιξε την εξώπορτα και το πρώτο πράγμα που παρατήρησε, ήταν η αλλαγή του φωτισμού. 'Ήταν πιο ανοιχτά από ότι συνήθως. Προχώρησε πιο πέρα και αντίκρισε την Miranda με την Lorena να μιλάνε στο σαλόνι. 
'' Ήρθες βλέπω.'' λέει χαμηλόφωνα η Lorena. Κρατούσε στο χέρι της, το ποτήρι με το λευκό κρασί. 
'' Ναι...Τι αλλαγές έγιναν εδώ;'' την ρωτάει ευθέως και στέκεται μπροστά της κάνοντας τον να φαίνεται μεγαλόσωμος. 
'' Έγινε διακοπή ρεύματος με αποτέλεσμα να σπάσουν οι λάμπες στο κάτω μέρος του σπιτιού.'' απαντάει άμεσα και σηκώνει το κεφάλι της για να συναντήσει την ματιά του. 
'' Καλώς, λοιπόν. Δεσποινίς Adams, μπορείτε να μου φέρετε ένα παυσίπονο και νερό στο γραφείο μου;'' ρωτάει ευγενικά καθώς της απευθύνθηκε στον πληθυντικό. 
Η Miranda σάστισε από την συμπεριφορά του Nathan. Ο ίδιος μου είπε να αποφεύγω τον πληθυντικό αριθμό ενώ εκείνος τον χρησιμοποιεί. αποκρίθηκε από μέσα της και έγνεψε καταφατικά. Εξαφανίστηκε από το σαλόνι και έψαξε στο κουτί με τα φάρμακα για το παυσίπονο. Το βύθισε στο ποτήρι με το νερό και όταν εκείνο διάλυσε εντελώς, το τοποθέτησε στο γραφείο του. 
Εκείνη την ώρα, ο Nathan μπήκε μέσα. Είδε την Miranda και ο αγέννητος πόθος για εκείνη, μόλις είχε εμφανιστεί. Κρατιόταν για να μην την φιλήσει ξανά. 
'' Ευχαριστώ πολύ, δεσποινίς Adams. Μπορείτε να πηγαίνετε.'' λέει ήρεμα και πίνει μονορούφι το ποτήρι. 
'' Όπως επιθυμείτε, κύριε Smith.'' απαντάει εξίσου στον πληθυντικό αριθμό. Πεταρίζει τις βλεφαρίδες και αποχωρεί από το γραφείο. Αισθανόταν πολύ άβολα δίπλα του και είχε παραξενευτεί από την αλλαγή συμπεριφοράς του. 
Εισέβαλε στο δωμάτιο της και ξάπλωσε κάτω από τα παπλώματα. Ήθελε να κρυφτεί και να μην την βρει κανένας. Είχε απελπιστεί από τον Nathan. Την μπέρδευε συνεχώς. 
Ξαφνικά, ξύπνησε και επεξεργάστηκε τον χώρο. Κοιμόταν, με τα ρούχα της στολής στο κρεβάτι της. Δεν θυμόταν πότε κοιμήθηκε. Το μόνο που της ερχόταν στην μνήμη ήταν η παράξενη συμπεριφορά του Nathan. Κοίταξε το ηλεκτρικό ξυπνητήρι που βρισκόταν δίπλα της. Έδειχνε 21.45. 
Ανασηκώθηκε με γδούπο και το κεφάλι της γύρισε από την γρήγορη κίνηση. Έφτιαξε τα μαλλιά της, που πετούσαν και τα έπιασε σε κότσο. Δεν έβαλε τσιμπιδάκια ως συνήθως. Έτσι και αλλιώς, ήταν πλέον βράδυ. 
Όταν κατέβηκε κάτω, είδε την Lorena, ξαπλωμένη με ένα σεντόνι να καλύπτει το σώμα της. Παρακολουθούσε το Psycho σε ένα συνδρομητικό κανάλι. 
'' Miranda!'' αναφώνησε μες στο σκοτάδι κάνοντας την Miranda να τρομάξει. Βάδισε προς το μέρος της και στάθηκε δίπλα. 
'' Κάθισε μαζί μου. Σου αρέσουν τα θρίλερ;'' την ρωτάει περίεργη και ανασηκώνεται. Δείχνει την κενή θέση και η Miranda χαμογελάει ευγενικά. Κάθεται και αισθάνεται άβολα γύρω της. 
'' Εμ.. ναι και όχι. Δεν έχω πρόβλημα να παρακολουθώ τέτοιου είδους ταινίες.'' απαντάει έμμεσα και η στριγκλιά της πρωταγωνίστριας την ώρα της καθιερωμένης δολοφονίας της, ήχησε μέσα της. 
Κάθε Παρασκευή, παλιότερα, ο Oliver έφερνε τους φίλους του σπίτι, εφόσον οι γονείς τους έλειπαν, και έβλεπαν συνεχόμενα θρίλερ μέχρι πρωίας. 
Είχε συνηθίσει να τα βλέπει, αλλά και πάλι, φοβόταν. Ήθελε κάποιον μαζί της. 
'' Ωραία! Μου αρέσει πολύ αυτή η ταινία.'' παραδέχεται ανυπόμονη να δει το τέλος της ταινίας. 
'' Και εμένα.'' λέει μερικά λεπτά μετά η Miranda και ανακάθεται στον καναπέ. 
'' Αν και ο Nathan σιχαίνεται αυτές τις ταινίες! Απορώ την αντίδραση του όταν θα κατέβει από το γραφείο.'' φανερώνει την σκέψη της και γελάει στο τέλος καθώς αναμνήσεις από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, εισέρχονται στο μυαλό της. Σε λίγες μέρες, ήταν η επέτειος για το θάνατο της Tanya. Το σώμα της πάγωσε για λίγο αλλά επανήλθε αμέσως. 
'' Ώστε έτσι ε;'' ρωτάει η Miranda ενώ η ματιά της είναι προσηλωμένη στην ταινία. 
'' Ναι. Παλιότερα ήταν παθιασμένος με τα θρίλερ αλλά έπαψε έκτοτε από ...'' σταματάει καθώς διαπιστώνει πως θα έλεγε για την Tanya. Ήδη είχε πει περισσότερα από όσα έπρεπε και δεν ήθελε να δυσκολέψει την θέση της με τον Nathan. 
'' Από;'' συνέχισε προβληματισμένη η Miranda και έστρεψε το βλέμμα της στην Lorena. 
'' Συγγνώμη, δεν έπρεπε να σε κάνω να νιώσεις άβολα.'' συνεχίζει η Miranda και σηκώνεται από την θέση της. Η Lorena την σταματάει. 
'' Όχι. Απλώς, είναι ένα σκοτεινό κομμάτι του Nathan που δεν μπορώ να αποκαλύψω.'' αποκρίνεται με απόλυτη ειλικρίνεια η Lorena και χαμηλώνει την ένταση της τηλεόρασης. Η ματιά της πέφτει στο πορτρέτο της Tanya, που διακοσμούσε το σαλόνι. 
Η Miranda ακολούθησε την ματιά της και κατάλαβε τι εννοούσε. 
'' Έχει να κάνει με αυτήν την κοπέλα;'' δείχνει με το σηκωμένο δάχτυλο στο πορτρέτο. Η Lorena γνέφει καταφατικά και κατευθύνεται προς το μέρος της. 
'' Μην πεις στον Nathan, ότι σου είπα παραπάνω από αυτό που πρέπει.'' προσπαθεί να την βάλει να υποσχεθεί. 
'' Εντάξει, αλλά ...  δεν καταλαβαίνω.'' λέω μπερδεμένη η Miranda και η ματιά της τρεμοπαίζει στο πορτρέτο. 
'' Δεν χρειάζεται. Κάποια μέρα, όλα θα φανερωθούν σε εσένα.'' της λέει σιγανά και τότε, με την ευαίσθητη ακοή της ακούει το ελαφρύ τρίξιμο της πόρτας. Οι δυο τους, κάθονται ξανά στον καναπέ και αφοσιώνονται στην ταινία. 
O Nathan, κατεβαίνει κάτω αφού το στομάχι του διαμαρτυρόταν φωναχτά καθώς εργαζόταν για την αυριανή συνάντηση με τον κύριο Campbell. 
Πριν μίλησε με την Alice σχετικά για το σημερινό. Απολογήθηκε για την συμπεριφορά του κάνοντας της ρητό ότι δεν θα ξαναγίνει. 
'' Lorena ελπίζω να μην ξενυχτήσεις βλέποντας αυτά.'' λέει ξερά ο Nathan και εκείνη γυρίζει το κεφάλι της προς το μέρος του. 
'' Χμ, πως και βγήκες από το γραφείο;'' τον ρωτάει έκπληκτη αλλά ο Nathan την αγνοεί. Κατευθύνεται προς το μικρό μπαρ και γεμίζει ένα ποτήρι βότκα. Ήθελε κάτι δυνατό να πιει. Οι μέρες πλησίαζαν και κάθε φορά, ο πόνος γεννιόταν μες στην καρδιά του. 
Η Lorena, χαμηλώνει περισσότερο τον ήχο και εστιάζει την ματιά της στον Nathan. 
'' Για τον Θεό, σταμάτα να πίνεις.'' σηκώνεται και τον πλησιάζει. Αρπάζει με ευκολία το ποτό από το κράτημα του. 
'' Δώσε το μου πίσω, γαμώτο!'' η ανάσα του βρωμάει ουίσκι. Χμ, ώστε έπινε και πριν ... 
'' Που είναι το μπουκάλι;!'' τον ρωτάει απειλητικά. 
'' Δεν καταλαβαίνω τι λες.'' αποκρίνεται δήθεν ο Nathan και φεύγει από μπροστά της. Η Lorena, προλαβαίνει να πιάσει το χέρι του και πιέζει τα νύχια της στην σάρκα του. 
'' Νομίζω πως ξέρεις! Που έχεις κρυμμένο το μπουκάλι;'' ρωτάει ξανά επιτακτικά αυτή τη φορά. Ο Nathan, ξεφυσάει εκνευρισμένος ενώ το πίσω μέρος του μυαλού του σκέφτεται ότι η Miranda είναι παρών σε αυτό τον καυγά. 
'' Μήπως της εξομολόγησες τα πάντα;'' αλλάζει θέμα και το επιτυγχάνει. Τείνει το κεφάλι του στην Miranda. Κάθεται αμίλητη παρακολουθώντας την σκηνή που εξελισσόταν μπροστά της. Είχε μείνει άναυδη από τις πρόσφατες ανακαλύψεις. 
'' Όχι και φυσικά όχι! '' απαντάει και σηκώνει τα χέρια της ψηλά. Παρατάει το ποτηράκι στο πάγκο του μίνι μπαρ και τον κοιτάει με οίκτο. 
'' Σε καταστρέφει, Nathan. Όλο αυτό. Πρέπει να συνέλθεις.'' τον παρακαλάει και νιώθει τα καυτά δάκρυα της στα μάγουλα της. 
'' Σε παίρνει από κάτω όλο αυτό. Ξύπνα, Nathan.'' προσθέτει και τον φιλάει στο μάγουλο. Χαμογελάει αμυδρά στην Miranda και ύστερα, ανεβαίνει τις σκάλες αργά το κάθε σκαλοπάτι. 
Ο Nathan παγωμένος από τα λόγια της Lorena, μένει ακίνητος. Με την άκρη του ματιού του, παρατηρεί το γεμισμένο ποτήρι με την Vodka μέσα. Ακουμπάει τα δάχτυλα του, στο χείλος του ποτηριού και κλείνει τα μάτια του. Με βαθιά ανάσα, πίνει το περιεχόμενο του. 
'' Nathan ... δεν είναι καλό.'' πετάγεται από το πουθενά η Miranda. 
'' Δεν ξέρω τι συνέβη σε εσένα, αλλά ... πρέπει να προχωρήσεις μπροστά.'' λέει σιγανά και τα πόδια της αδυνατούν να προχωρήσουν παρακάτω. 
'' Ποια είσαι εσύ που θα με κρίνεις; Δεν με ξέρεις καθόλου, που να πάρει! Δεν ξέρεις τίποτα για μένα.'' απαντάει με απάθεια και τα μάτια του αγριεύουν κάτω από το πλήρες σκοτάδι. 
'' Γιατί μου φέρεσαι έτσι;'' ξεσπάει ψύχραιμα η Miranda και αισθάνεται έτοιμη να κλάψει αλλά συγκρατείται. 
Σφίγγει το ξύλο του μίνι μπαρ και τα δόντια του συγχρόνως. Αφήνει ένα αναστεναγμό και την φιλάει με νεύρο. Τα χείλη του πιέζουν τα δικά της αλλά εκείνη συνειδητοποίησε πολλά από το φιλί. 
Ανταποδίδει ηττημένη και όταν χαλαρώνει το φιλί τους, η Miranda βρίσκει την ευκαιρία. 
Τον χαστουκίζει τόσο δυνατά που η παλάμη της έτσουζε μετά το χτύπημα. 
'' Δεν είμαι το παιχνιδάκι σου!!!'' φωνάζει πληγωμένη και τα δάκρυα της την δυσκόλευαν να αρθρώσει λέξη. Τρέχει σαν κυνηγημένη προς το δωμάτιο της και κλειδώνει την πόρτα. Ανοίγει την μπαλκονόπορτα και εισπνέει ακατάπαυστα. 
Η πόρτα της χτυπάει και ακούει την φωνή του Nathan. 
'' Miranda, Miranda!'' φώναζε το όνομα της. Σκατά τα έχω κάνει. κατηγορεί τον εαυτό του και χτυπάει με γροθιά την πόρτα. Η Miranda τον αγνοεί αλλά της είναι δύσκολο. 
'' Άφησε με!!''  ακουμπάει το μέτωπο της στο ξύλο της πόρτας και κλαίει απαρηγόρητη. Κύλησε προς τα κάτω και το κλάμα της δεν έλεγε να σταματήσει. 
Ο Nathan χτύπησε άλλη μία φορά την πόρτα δυνατά και κλείστηκε στο δωμάτιο του. 
Πόσο ηλίθιος είμαι; Πόσο; αναρωτήθηκε ξανά και ξανά και άνοιξε το παράθυρο. Στάθηκε εκεί, απολαμβάνοντας την θέα από πάνω. 
Τότε, άκουσε αμυδρά την Miranda να κλαίει και αυτό τον διέλυσε. Το στόμα του έμεινε μισάνοιχτο και όλες οι σκέψεις που κυκλοφορούσαν στο μυαλό του, είχαν εξατμιστεί. Της προκάλεσα τόσο πόνο. συμπέρανε με λύπη και βγήκε έξω. 
Κοίταξε προς το μπαλκόνι της αλλά δεν αντίκρισε την φιγούρα της. Άκουσε τα βήματα της να πλησιάζουν και κρύφτηκε κάτω. 
'' Zoe. Αύριο το πρωί, θέλω να με πάρεις από εδώ.'' μιλάει με βαριά φωνή. Σκατά! Θα φύγει, θα φύγει. έλεγε συνεχόμενα από μέσα του αλλά κρατήθηκε για να μην μιλήσει. 
'' Θα σου εξηγήσω αύριο. Έχουν συμβεί πολλά ...'' λέει και ρουφάει την μύτη της. 
'' Ναι, είναι σχετικά για τον Nathan. Τέλος πάντων, πρέπει να κλείσω.'' καταλήγει η Miranda. Ο Νathan ανασηκώνει το κεφάλι του και την παρατηρεί. Είναι όμορφη ακόμα και όταν κλαίει. 
Τα μαλλιά της είναι λυμένα καθώς και η στολή της έχει αντικατασταθεί με τις πιτζάμες της. Τα μάτια της, δεν μπορεί να διακρίνει το χρώμα τους, αλλά καταλαβαίνει πως θα είναι πιο σκούρα από ποτέ. 
Αναστενάζει και μπαίνει μέσα, κλειδώνοντας το παράθυρο. 
Πρέπει να την πείσω να μείνει. Αλλά πως; ρώτησε τον εαυτό του, ελπίζοντας να του δοθεί μία απάντηση. 



Μόλις οι πρωινές ηλιαχτίδες εισέβαλαν στο δωμάτιο της Miranda, ξύπνησε αμέσως. 
Είχε ετοιμάσει χθες το βράδυ τις βαλίτσες και το μόνο που χρειαζόταν ήταν μία αλλαξιά. Είχε αφήσει στο γραφείο, ένα γκρι πουκάμισο με μαύρο παντελόνι και εξίσου μαύρες μπαλαρίνες. Βούρτσισε τα δόντια της, ξέπλυνε το πρόσωπο της και χτένισε τα μαλλιά της με αποτέλεσμα να αποκτήσουν περισσότερο όγκο από πριν. 
Αφού φόρεσε τα ρούχα της, κοίταξε για τελευταία φορά το δωμάτιο που της προσέφερε ο Nathan. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της, αλλά αμέσως έσβησε. 
Άνοιξε ελαφριά την πόρτα και προχώρησε για τις σκάλες. Πέρασε έξω από το δωμάτιο του και έσκυψε προς τα κάτω το κεφάλι της. Είχε συνειδητοποιήσει ότι την χρησιμοποιούσε για να ξεσπάσει από τα προβλήματα του. 
Η κυρία Bloom δεν είχε ξυπνήσει ακόμα εφόσον η ώρα έδειχνε 6.45. 
Επικρατούσε πλήρη ησυχία σε όλο το σπίτι, και αυτό της άρεσε. Άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε έξω. Έκανε δροσιά αλλά δεν την ένοιαζε. Το κάμπριο της Zoe περίμενε πιο πέρα και η Miranda προχώρησε προς τα εκεί. 
'' Θα μου πεις τι συμβαίνει;'' την ρώτησε παράξενα η Zoe την ώρα που κάθισε δίπλα της.
'' Ναι. Αρκεί να φύγουμε από εδώ.'' απάντησε σκληρά και αισθανόταν ένα κόμπο να εμποδίσει την φωνή της. 
H Ζοe έγνεψε καταφατικά και διαπίστωσε ότι ο Nathan της προκάλεσε πολύ πόνο για να φύγει τρέχοντας από εδώ. 



Ο Nathan παρακοιμήθηκε και το ξυπνητήρι του είχε χτυπήσει αλλά δεν το άκουσε. Η Μiranda. λέει αποφασιστικά και ορμάει προς την πόρτα. Τα μαλλιά του ήταν ανακατωμένα και τα μάτια του πιο νυσταγμένα από ποτέ. Φορούσε ένα άσπρο φανελάκι με μία μαύρη φόρμα. 
Χτύπησε απαλά την πόρτα αλλά δεν άκουσε τίποτα από μέσα. Πήρε βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα. Δεν του καιγόταν καρφί τι θα έβλεπε αν ήταν μέσα. 
Αντί αυτού, όλα τα τα πράγματα της έλειπαν καθώς και η παρουσία της. Έψαξε παντού αλλά δεν την βρήκε. Σκατά έφυγε! Το είπε και το έκανε πράξη. Γαμώτο μου, εγώ φταίω!! κατηγόρησε τον εαυτό του και σχεδόν έτρεξε πάνω στις σκάλες. 
Βγήκε στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού αλλά τίποτα δεν μαρτυρούσε την φυγή της Miranda. Ξυπόλυτος προχώρησε προς τον ευωδιαστό κήπο του. Πήρε ένα ειδικό ψαλίδι και άρχισε να κλαδεύει τις τριανταφυλλιές δίχως να τον νοιάζει άμα τσιμπηθεί ή όχι. 



'' Κύριε, σας καλούν από την εταιρεία.'' η φωνή της κυρία Bloom διαχεόταν στα αυτιά του και τότε ξύπνησε από τον μακρύ λήθαργο. Παράτησε το ψαλίδι κάτω και με γρήγορο βηματισμό έπιασε το τηλέφωνο από τα ζαρωμένα χέρια της κυρία Bloom. 
'' Παρακαλώ.'' είπε ξεψυχισμένος και από μέσα του θαύμαζε την δουλειά που είχε κάνει στον κήπο του. 
'' Κύριε, που είστε; Ο κύριος Campell σας περιμένει εδώ και μισή ώρα.'' ψιθυρίζει χαμηλόφωνα η Alice. Τα μάτια του Nathan γούρλωσαν και τοποθέτησε το χέρι του στο στόμα του. Γαμώτο, πως γίνεται να το ξέχασα; 
'' Ειδοποίησε τον ότι θα έρθω εκεί σε μισή ώρα ακριβώς. Και, Alice, ευχαριστώ για την ενημέρωση.'' της είπε στο τέλος και έκλεισε το τηλέφωνο πριν ακούσει την απάντηση της. 
Πλύθηκε στα γρήγορα και διάλεξε να φορέσει ένα σκούρο μπλε κουστούμι με μία εξίσου σκούρα μπλε γραβάτα. Έβαλε ζελέ στα μαλλιά του και φαινόταν μεγαλύτερος από την ηλικία του. 
Πήρε την τσάντα του και μπήκε στο αυτοκίνητο. 
Όταν έφτασε στην εταιρεία, φόρεσε ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη του, σαν να μην συνέβη τίποτα σήμερα. 
Καλημέρισε τους πάντες και ανέβηκε χαλαρός στο γραφείο του, όπου περίμενε ο κύριος Campell. Συμπεριφερόταν στην Alice λες και δεν υπήρξε το χθεσινό γεγονός. 
'' Καλησπέρα, κύριε Campell.'' είπε ευγενικά και έδωσαν χειραψία. 
'' Κύριε Smith.'' προσφώνησε ήρεμος  με τα δάχτυλα του να είναι μπλεγμένα μεταξύ τους. 
Αφού μίλησαν, περίπου 2 ώρες για την καινούργια ιδέα του κυρίου Campell, ο Nathan βγήκε έξω για να πάρει καφέ. Ήθελε να περπατήσει. 
Πέρασε τον δρόμο και μπήκε στα Starbucks. Παρήγγειλε ένα δυνατό εσπρέσο και τότε πρόσεξε τα καστανά μαλλιά της Zoe. 
Πήρε τον καφέ και κατευθύνθηκε στο τραπέζι της. 
'' Zoe;'' την ρώτησε ξαφνιασμένος από την παρουσία της.
'' Nathan!'' αναφώνησε και τότε τον χτύπησε στα πλευρά. Ο Nathan παραξενεύτηκε και κάθισε στην άδεια καρέκλα δίπλα της. 
'' Γιατί με χτύπησες;'' την ρώτησε καχύποπτα και την πλησίασε. 
'' Μου τα είπε όλα. Την φίλησες, Nathan.'' συμπέρανε στο τέλος και γύρισε τα μάτια της προς τα πάνω. 
'' Ήταν λάθος το ξέρω.'' παραδέχεται αμέσως δίχως να σκεφτεί τα λόγια του. 
'' Δεν θα έρθει ξανά στην δουλειά. Το πήρε απόφαση. Σε ευχαριστεί για τα χρήματα, πήγε και βγήκε τον ενοικιαστή και πλέον είναι ελεύθερη από αυτόν. Χωρίς δικαστήρια, τίποτα.'' απαντάει με ψιλή φωνή και πίνει μία γουλιά από τον λάτε της. 
'' Που είναι τώρα;'' τα μάτια του Nathan ψάχνουν για απάντηση. 
'' Σπίτι μου. Θα μένει εκεί μέχρι να βρει ένα σπίτι για να μείνει.'' απάντησε βαριεστημένα. Ο Mason εμφανίστηκε από την πόρτα της τουαλέτας και την φίλησε στο μέτωπο. 
'' Εντάξει. Τα λέμε. Γεια σου, Mason.'' τον χαιρέτησε και έφυγε για το αυτοκίνητο του. Ήπιε μονορούφι τον καφέ και τον πέταξε στα σκουπίδια. Θα βρω την Miranda. αποφάσισε και ξεκίνησε την διαδρομή του προς το σπίτι της Zoe. 


Η Miranda καθόταν μόνη της στο σαλόνι παρακολουθώντας διάφορες εκπομπές που ασχολούνταν για το lifestyle, μόδα και ότι άλλο ενδιέφερε μία γυναίκα. 
Είχε ανακουφιστεί από την συνάντηση με τον ενοικιαστή. Πλέον, δεν είχε στο μυαλό της, την οφειλή της. 
Το κουδούνι χτύπησε πολλές φορές και αρχικά, ήταν τρομαγμένη. Ήταν ολομόναχη εφόσον η Zoe με τον Mason βγήκαν για βόλτα. 
Ένιωθε άβολα να μένει μαζί τους, όταν ξέρει τι κάνουν κάθε βράδυ. 
Άνοιξε διστακτικά την πόρτα και είδε τον Nathan, να στέκεται με ένα κουτί σοκολατένια μπισκότα στα χέρια του. 
Ω, είναι εδώ. Γαμώτο, Zoe! Ήταν σίγουρη πως του το είπε η Zoe. 
'' Τι θέλεις εδώ;'' στενεύει τα μάτια της. 
'' Να μιλήσουμε. Ειλικρινά, θέλω να μιλήσουμε.'' προσπαθεί να την πείσει και τείνει το χέρι του με τα μπισκότα. 
'' Για ποιο λόγο;'' θέλει να ακουστεί σοβαρή παρόλο που δεν νιώθει αυτό το συναίσθημα.
'' Για το φιλί.'' απαντάει ήρεμος και της χαμογελάει στο τέλος. 


~~ Νέο κεφάλαιο!! Παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!!!
Επίσης, ένας χαρακτήρας θα εμφανιστεί στο επόμενο κεφάλαιο!!! Να σας ενημερώσω ότι το κεφάλαιο 16 θα αργήσει να μπει. Θα προσπαθήσω να το ανεβάσω μέχρι το Σάββατο, αλλά δεν υπόσχομαι. :/ ~~