Sinful Delights

Chapter 13

Δεν πίστευε στα μάτια της. 
O James ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου σήμερα το πρωί! διαπίστωσε η Miranda και κράτησε την αναπνοή της. Ανοιγόκλεινε τα μάτια της συνεχώς καθώς τους έβλεπε να παραδίδονται στο φιλί τους. Είχε σχηματίσει διαφορετική εικόνα για τον James και απογοητεύτηκε παντελώς. 
Μα να πηγαίνει με την κοπέλα του καλύτερου φίλου του; Απαράδεχτο! κατέληξε από μέσα της και σκέφτηκε να το αποκαλύψει στον Nathan. 
Πόσο καιρό θα τον απατάει...σχολιάζει με λύπη και ένιωσε οίκτο για τον Nathan. Τον λυπόταν που ήταν ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που τον κορόιδευαν μπροστά στο πρόσωπο του. Όχι όχι δεν θα το πω. λέει από μέσα της και πιάνει προβληματισμένη τα μαλλιά της. Μύριζαν ... κομμωτήριο. Ήταν απαλά μέσα στα δάχτυλα της και αφράτα. 
Ξαφνικά, κούνησε το πόδι της με αποτέλεσμα να ακουμπήσει στην ξύλινη καρέκλα και να ακουστεί μέχρι το μέρος τους. Η Miranda κρύφτηκε όπως μπορούσε στην κολόνα ενώ η Amy ανησύχησε. 
Ξεκόλλησε από το σώμα του James και κοίταξε σε όλο το χώρο της αυλής. Κάποιος τους παρακολουθούσε που σημαίνει πως τους είδαν! Γαμώτο μου. Σίγουρα είναι αυτή η υπηρέτρια. συμπεραίνει αλλά δεν μπορεί να την διακρίνει. 
'' Νομίζω πως μας είδε ... η Miranda.'' ψιθυρίζει χαμηλόφωνα στο αυτί του James και μία παγομάρα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του. 
'' Πήγαινε, βρες την.'' της λέει με σκληρό τόνο. Μόνο αυτό δεν ήθελε. Να αποκαλυφθεί η σχέση τους. Και τότε, θα τα έχανε όλα. Η Amy γνέφει καταφατικά και περπατάει γρήγορα για να την βρει. 
Η Miranda άκουγε τα βήματα της πάνω στο γκαζόν του κήπου και γνώριζε ότι θα την έβρισκε. Θεέ μου. ξεφώνισε και κράτησε ξανά την αναπνοή της. Πέρασε από δίπλα της και στάθηκε μπροστά από την μεγάλη πόρτα της αυλής. Γύρισε το κεφάλι της αυτόματα και οι ματιές τους συναντήθηκαν. Τα εξαγριωμένα πράσινα μάτια εναντίον των φοβισμένων καστανών. 
'' Ώστε εδώ κρύβεσαι.'' σχολιάζει ανέκφραστα και με αργή κίνηση την πλησιάζει. Η Miranda σφίγγει τα δάχτυλα της στην κολόνα και κολλάει το σώμα της. 
'' Μας είδες, έτσι;'' την ρωτάει έξαλλα η Amy και πιάνει την τούφα της. Η Miranda προσπαθεί να αναπνεύσει φυσιολογικά αλλά αποτυγχάνει. 
'' Ναι..'' ψιθυρίζει φοβισμένη και αισθάνεται τα πόδια της να τρέμουν. Τότε, κάποιος πιάνει τα χέρια της από τον τοίχο και το κεφάλι του James εμφανίζεται στα αριστερά της. Τα γαλάζια μάτια του πετούν σπίθες και δίχως να το περιμένει, πετάει τα χέρια της και το σώμα της καταλήγει στην Amy. Ωχ, όχι. Θα μου κάνουν κακό; αναρωτήθηκε η Miranda απελπισμένη και πλέον είχε δύο ζευγάρια ματιών να την κοιτούν εξαγριωμένα. 
'' Θα το πεις στον Nathan;'' ρωτάει ο James με σοβαρό αλλά και ανήσυχο τόνο. Η Miranda έσμιξε τα φρύδια της και έτριψε τα δάχτυλα της στο μέτωπο. 
'' Εμμ .. όχι.'' αποκρίνεται χαλαρά. Η Amy και ο James κοιτάζονται για δευτερόλεπτα σαν χάνοι. Πίστευαν ότι θα το έλεγε. 
'' Γιατί δεν θα το κάνεις;'' την ρωτάει περίεργη η Amy και βαδίζει προς το μέρος της. 
'' Δεν θέλω να είμαι εγώ που θα τον πληγώσει.'' απαντάει με ειλικρίνεια και ένα μέρος του μυαλού της, σκέφτεται τον Nathan. Θα της είναι δύσκολο να περιφέρεται δίπλα του και να ξέρει ότι ... η Amy τον κοροϊδεύει. 
'' Ω.. άρα κάτι νιώθεις για αυτόν.'' λέει θυμωμένη η Amy. 
'' Όχι, αλλά ο κάθε ένας θα το έκανε αυτό!'' απαντάει οξύθυμα η Miranda και συγκροτεί τον θυμό της. Μπορεί να μην έλεγε τίποτα, αλλά την αντιπαθούσε όπως και τον James. 
'' Χμ καλώς. Παρόλο αυτά, αν μάθω ότι το είπες στον Nathan, θα φροντίσω να φύγεις από εδώ!'' την απειλεί με σηκωμένο το δάχτυλο της. Tο βλέμμα της είναι θανατηφόρο με σκοπό να της δείξει ότι σοβαρολογεί. Η καρδιά της Miranda χτυπούσε αδιάκοπα καθώς και τα χέρια της ίδρωναν. Την τρόμαζε. Δεν ήξερε πόσο διατεθειμένη θα μπορούσε να είναι η Amy. 
'' Εντάξει. Δεν θα πω τίποτα στον Nathan.'' κατανοεί τα λόγια της Amy και ανακουφίζεται αισθητά. Το μόνο που δεν ήθελε ήταν αυτή να αποτελέσει πρόβλημα. Πρέπει να διώξω τον James ταχύτατα. σκέφτηκε και τον κοίταξε φευγαλέα. 
Ήταν τεράστιο λάθος να τον φέρει εδώ για να περάσουν την νύχτα μαζί. Δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα τους έπιαναν. Χαζή χαζή χαζή επαναλάμβανε συνεχώς στον εαυτό της. 
'' Ωραία! Μπορείς να πηγαίνεις τώρα.'' της λέει ήρεμα και η Amy. Η Miranda ένιωσε λες και την απευλευθέρωσε και έφυγε σαν σίφουνας προς τα μέσα. Ήθελε επειγόντως να πάει στο δωμάτιο της. 
Ο James με την Amy μένουν μόνοι τους και κοιτάζονται σιωπηλοί. 
'' Παρά τρίχα.'' υπενθυμίζει ο James ανήσυχος και χαϊδεύει το μάγουλο της. Εκείνη κλείνει τα μάτια της και στρέφει το κεφάλι της προς τον υπέροχο κήπο που διακοσμούνταν από διάφορα ευωδιαστά φυτά. 
'' Δεν θα αφήσω κανέναν να το αποκαλύψει στον Nathan.'' με σταθερή φωνή τον καθησύχασε και τον αγκάλιασε. Σκεφτόταν τις επόμενες κινήσεις και σίγουρα συμπεριλάμβανε την Miranda. 
Τώρα το ξέρει και η Zoe αλλά και η Miranda. 


H Miranda φόρεσε τις πιτζάμες της και χώθηκε μέσα στο πάπλωμα. Δεν της καιγόταν καρφί αν ήταν 21.00 το βράδυ. Δεν ήθελε με τίποτε να συναντήσει την Amy. 
Της το ξεκαθάρισε ότι δεν θα έλεγε την αλήθεια στον Nathan. Αλλά ... αισθανόταν ότι δεν είναι σωστό. 
Είχε χάσει πάσα ιδέα για τον James. Πως μπορεί να το κάνει αυτό στον Nathan;  ρωτάει τον εαυτό της απορημένη και κατσουφιάζει. 
Φοβόταν την Amy. Ήδη την μισούσε και τώρα το μίσος επιδεινώθηκε. Θα προσπαθούσε να μην μιλήσει στον Nathan αν και θα είναι πολύ δύσκολο για εκείνη. 
Κατά τις 22.30, το κινητό που βρισκόταν δίπλα της, δόνησε και ο ήχος κλήσης εισήλθε στα αυτιά της. Ανασήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε την κλήση. Ήταν η αδερφή της, η Joe. Παράξενο.
'' Ναι;'' ρωτάει έκπληκτη και από την άλλη γραμμή ακούγονται οι μηχανές των αυτοκινήτων. 
'' Joe; Είσαι εκεί;'' ρωτάει ξανά και πλέον έχει ξυπνήσει από τον βαθύ λήθαργο. Γιατί με πήρε; 
'' Joe!!'' φωνάζει αλλά και πάλι δεν μπορεί να ακούσει την φωνή της αδερφή της. Συνεχίζει να το έχει ανοιχτό μέχρι που η γραμμή κλείνει. Σκατά!! Που είναι; αναρωτήθηκε αγχωμένη και κάλεσε ξανά τον αριθμό της. Χτυπούσε κανονικά, αλλά δεν απαντούσε. 
Ίσως να με πήρε κατά λάθος. συμπέρανε και κατσούφιασε. Έπεσε ξανά στο κρεβάτι και έκλεισε τα βλέφαρα της, ενώ το πίσω μέρος του μυαλού της αναλογιζόταν αυτό το τηλεφώνημα.. 


O Νathan περπατούσε μόνος του στους δρόμους της Νέα Υόρκη. Από την συνάντηση με τον πατέρα του, είχε παραδεχτεί στον εαυτό του ότι δεν την αγαπούσε. Ξεφυσούσε συνεχώς και η ματιά του έπεσε σε ένα κοσμηματοπωλείο. Χμ.. σχολίασε και πήρε το θάρρος να μπει μέσα. 
Είχε λίγο κόσμο για τέτοια ώρα και επικεντρώθηκε στα μονόπετρα. Υπήρχαν κάμποσα δαχτυλίδια που διακοσμούσαν το κοσμηματοπωλείο. Ήταν στη σειρά ανάλογα την τιμή τους. Έτσι και αλλιώς, δεν τον ένοιαζε το ποσό. 
Ένα δαχτυλίδι του τράβηξε την προσοχή. Φώναξε την υπάλληλο η οποία μόλις τον αντίκρισε, τα μάγουλα της κοκκίνισαν. Το πιο συνηθισμένο αποτέλεσμα των γυναικών όταν συναντούσαν τον Nathan. 
'' Παρακαλώ, πείτε μου.'' λέει αργά θέλοντας να εξυπηρετήσει τον πελάτη της. Ο Nathan δεν έχει πάρει ακόμα τα μάτια του από το δαχτυλίδι όταν συνειδητοποιεί πως πρέπει να μιλήσει. 
'' Εε.. Ναι. Μπορείτε να μου δείξετε αυτό εδώ;'' δείχνει με το δάχτυλο του να ακουμπάει το γυαλί, ακριβώς κάτω από το ελκυστικό δαχτυλίδι. Η υπάλληλος χαμογελάει πλατιά, και βγάζει επιδέξια το κουτί με το δαχτυλίδι. 
Ο Nathan το παίρνει στο χέρι του και το επεξεργάζεται. Ήταν ένα λευκόχρυσο μονόπετρο με μπριγιάν. Ότι πρέπει για το σχέδιο του Nathan. 
'' Υπέροχα. Θα το πάρω!'' αναφώνησε και έβγαλε την πιστωτική κάρτα του από το πορτοφόλι. Πριν το δώσει, έστρεψε στιγμιαία το κεφάλι του και η ματιά του έπεσε σε ένα κολιέ από πέρλες. Χωρίς να πει τίποτα, πλησίασε προς τα εκεί και σήκωσε το δάχτυλο του με σκοπό να έρθει κοντά του. 
'' Αυτό εδώ. Θέλω να το αγοράσω.'' είπε αποφασιστικά και η υπάλληλος τον κοίταξε σαν χάνος. 
'' Κύριε, είναι το πιο ακριβό κόσμημα εδώ.'' προσπαθεί να μιλήσει σταθερά. Δίπλα της, ο Nathan ανασηκώνει το φρύδι του και το σκέφτεται. Θα το πάρω, που να πάρει. είπε από μέσα του. 
'' Ευχαριστώ για την ενημέρωση αλλά η επιθυμία μου ισχύει ακόμα.'' απάντησε ανέκφραστα και το πρόσωπο της υπαλλήλου ήταν λες και την έβρεξαν με κρύο νερό. Κατευθύνθηκε προς το κολιέ και το έβγαλε από την βιτρίνα. Το πήγε στο ταμείο μαζί με το δαχτυλίδι και ο Nathan έδωσε την πιστωτική κάρτα του. 
Ο Nathan δεν μίλησε. Πήρε το μικρό κουτάκι που περιείχε το δαχτυλίδι και το έχωσε στην τσέπη του πουκαμίσου. Όσο για το κολιέ, ήξερε ακριβώς που ήθελε να το δώσει. 


H Amy όλο το πρωί ήταν νευρική. Κυκλοφορούσε με τις χνουδωτές πιτζάμες της στο σπίτι του Nathan καθώς το μυαλό της ήταν παρασυρμένο στο χθεσινό γεγονός. 
Θα έβρισκε την Zoe, ο κόσμος να χαλάσει. Στην χθεσινή επίσκεψη της δεν πρόλαβε να την προειδοποιήσει αλλά αυτή τη φορά δεν θα ξέφευγε τόσο εύκολα. 
Τις σκέψεις της, τις διέκοψαν η Miranda. Κατέβηκε τις σκάλες ανενόχλητη εφόσον είχε τελειώσει νωρίς τις δουλειές του σπιτιού. Ήθελε να απασχολήσει το μυαλό της με άλλα πράγματα αποφεύγοντας να σκεφτεί για την Amy και τον James. 
Η Amy γκρίνιαξε και την κοίταξε υποτιμητικά. Είχε προσέξει την αλλαγή στο μαλλί της αλλά δεν την ενδιέφερε. Που να βρήκε τα λεφτά για να το κάνει; ρώτησε πικρόχολα από μέσα της και γέλασε στην ιδέα να πηγαίνει με γέρους και να της δίνουν λεφτά. Συμμορφώσου, Amy. την αποπήρε το υποσυνείδητο της και σοβάρεψε αμέσως. 
Ανέβηκε στο δωμάτιο της και εκείνη την ώρα το κινητό της χτυπάει. Ήταν ο James. Πφ, τι θέλει και αυτός τώρα; ρωτάει με γκρίνια από μέσα της. 
'' Μωρό μου..'' ψιθυρίζει γλυκά γουργουρίζοντας στο τέλος σαν γάτα. 
'' James.'' αποκρίνεται ξερά ενώ παράλληλα κοιτάει την βαλίτσα της. Θα αποφάσιζε να μείνει μαζί με τον Nathan. Με τον καιρό, θα τον έπειθε να μείνει εδώ. Έτσι θα παρακολουθούσε από στενά την Miranda σε περίπτωση που πει την αλήθεια. 
'' Θα έρθεις από την εταιρεία; Βαριέμαι μόνος μου.'' λέει με τόνο που προδίδει την διάθεση του. Η Amy κοκκινίζει άθελα της και αισθάνεται το σώμα της να έχει μαγευτεί από τα λόγια του James. 
'' Εντάξει. Θα περάσω από εκεί...'' ψιθυρίζει ζεστά και κλείνει το τηλέφωνο. Ας ετοιμαστώ λοιπόν. 
Ανοίγει την βαλίτσα της και βρίσκει ένα ολόσωμο πράσινο φόρεμα με κάποια σημεία να φαίνεται η επιδερμίδα της. Μμ..αυτό θα τον τρελάνει. αποφάσισε και το άφησε προσεκτικά στο κρεβάτι. Έβγαλε τις πιτζάμες της και έμεινε γυμνή. Το φόρεσε και κοιτάχτηκε στο καθρέπτη. Στο σημείο του στήθους της και η ακάλυπτη πλάτη της φαινόταν η επιδερμίδα της. Έφτιαξε τα μαλλιά της σε χαλαρό κότσο και έβαψε έντονα τα χείλη της. 
Δίχως να δώσει αναφορά, πέρασε άνετη δίπλα από την Miranda η οποία άκουγε μουσική στο κινητό της. Ηλίθια. Έστω και τολμήσεις να χαλάσεις τα πάντα, τελείωσες. την απείλησε από μέσα της και έφυγε γρήγορα προς το αυτοκίνητο της. 
Δεν είχε πολύ κίνηση  και έφτασε σε πέντε λεπτά έξω από την εταιρεία. Φόρεσε τα γυαλιά της για να μην την αναγνωρίσουν και ένα μικρό άσπρο καπέλο. Ανέβηκε στον όροφο που βρισκόταν το γραφείο του James. Ήταν ένας όροφος πιο κάτω από του Nathan. 
Βγήκε από το ασανσέρ και είδε κλεφτά τον James να μπαίνει στο γραφείο του. Χαμογέλασε και προχώρησε αθόρυβα προς την πόρτα. Δεν χτύπησε, άνοιξε την πόρτα και τον πλησίασε. Τον αγκάλιασε από πίσω και ο James αρχικά τρόμαξε. Δεν την είχε πάρει είδηση ότι ήταν πίσω του. 
'' Μου αρέσει το φόρεμα σου.'' λέει ψιθυριστά στο αυτί της και το χέρι του κολλάει στον γοφό της. 
'' Και μόλις παρατήρησα ότι δεν φοράς εσώρουχο και ούτε σουτιέν.'' συνεχίζει δήθεν σοκαρισμένος καθώς τα δάχτυλα του ψηλαφίζουν την δαντέλα. Ανασηκώνει το πιγούνι της και την φιλάει γλυκά. 
Σταματάει την επαφή τους, και πιάνει το χέρι της. Κάθεται στην καρέκλα και εκείνη πέφτει πάνω του με προορισμό τα χείλη του. Τα δάχτυλα της τραβάνε απαλά τα μαλλιά του και αφήνει τους αναστεναγμούς της στο στόμα του. 
Ξαφνικά, ένας χτύπος ακούγεται στη πόρτα αλλά η Amy συνεχίζει να τον φιλάει. Όταν ακούγεται την δεύτερη φορά, ο James αρπάζει τα χέρια της. Σκατά! αναφωνεί θυμωμένος από μέσα του. 
'' Κρύψου εδώ.'' της δείχνει χαμηλόφωνα κάτω από το γραφείο του. Ευτυχώς που το μπροστινό μέρος του γραφείου καλυπτόταν από μαύρο ξύλο. Η Amy γνέφει καταφατικά και κάνει αυτό που της πρόσταξε. 
'' Περάστε.'' προσφωνεί ο James και φτιάχνει τον γιακά του. Η γραμματέας του, η Vickie ξεπρόβαλε με ένα σέξι ντύσιμο. 
'' Κύριε Barkley; Θα πάω για καφέ. Θέλετε να σας φέρω κάτι;'' τον ρωτάει αθώα και ο James σφίγγει το πιγούνι του. Για αυτό με ήθελε; αναρωτήθηκε από μέσα του και με την άκρη του ματιού του πρόσεξε τα δάχτυλα της Amy να ανεβαίνουν στα πόδια του. Τα δάχτυλα της στερεώνονται στον ερεθισμό του και τρίβει μαλακά σε εκείνο το σημείο.Γαμώτο. βρίζει και παίρνει μία βαθιά ανάσα. 
'' Όχι. Μπορείς να πηγαίνεις.'' της λέει ξερά και εκείνη φαίνεται να κατανοεί. Φεύγει από το γραφείο του και ο James ανασηκώνει την Amy. 
'' Α για να σου πω..δεν θα με ευνουχίσεις εμένα.'' την αποπαίρνει προειδοποιητικά και την φιλάει στην άκρη του χειλιού της. Ύστερα τα χέρια του σταθεροποιούνται στους γλουτούς της και χαίρεται που την φώναξε να έρθει. 


Η Miranda προσπάθησε ξανά να καλέσει τον αριθμό της Joe αλλά δεν απάντησε. Είχε ανησυχήσει αλλά δεν μπορούσε να βρει τον τρόπο να επικοινωνήσει μαζί της. Είχε ένα κακό προαίσθημα αλλά προσπαθούσε να καθησυχάσει τον εαυτό της. Όλα θα πάνε καλά. Όλα θα πάνε καλά. επαναλάμβανε. 
Αφού έφαγε μεσημεριανό με την κυρία Bloom, ξάπλωσε στο κρεβάτι. Θεώρησε καλό  να χαλαρώσει για περίπου 2 ώρες. 
Ξύπνησε από τα χαχανητά της Amy που ακούγονταν από το διπλανό δωμάτιο. Δεν πολυσκέφτηκε γιατί χαχάνιζε. Θα είχε φέρει τον James. Καημένε Nathan. απόρησε δυστυχισμένα και κατσούφιασε. 
Αύριο θα ερχόταν πίσω και όλα θα επέστρεφαν σε φυσιολογικά πλαίσια. Η Amy θα έφευγε από το σπίτι... Έτσι; Μακάρι να έφευγε. ευχήθηκε από μέσα της και το κινητό της δόνησε. Ήταν η Joe!
'' Joe!! '' φώναξε χαρούμενη αλλά άκουσε ένα δυνατό κρότο με αποτέλεσμα να πονέσουν τα αυτιά της. Κάτι κακό συμβαίνει. 
'' Joe!! Είσαι καλά; Χριστέ μου!!'' αναφώνησε και σηκώθηκε τσιτωμένη. Βγήκε έξω στο μπαλκόνι με τα μάτια της να προσκολλούν στο καταπράσινο φόντο. 
'' Μ..Miranda....'' άκουσε την ταλαιπωρημένη φωνή της και ύστερα η γραμμή απορρίφθηκε! 
Τα μάτια της Miranda είχαν ανοίξει διάπλατα καθώς η καρδιά της χτυπούσε μη φυσιολογικά. Το προαίσθημα της είχε βγει αληθινό. Όντως κάτι συνέβαινε. 
Θεέ μου, κάνε να μην έχω δίκιο. προσευχήθηκε και ετοιμάστηκε άμεσα. Θα καλούσε ταξί και θα πήγαινε στην εστία που βρισκόταν η αδερφή της. Έμενε προσωρινά εκεί παρακολουθώντας μαθήματα ψυχολογίας. Ήξερε την συγκάτοικο της και θα την έβρισκε σίγουρα. Θα ρωτούσε τους πάντες μέχρι να την βρει. Ήθελε  να επιβεβαιωθεί πως ήταν καλά. Μόνο αυτό την ένοιαζε. 
Φόρεσε ένα γκρι παντελόνι και μία κοντομάνικη μπλούζα και  έφυγε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα έξω. 
Κάλεσε το ταξί συγχυσμένη και περίμενε έξω στην πόρτα. Χτυπούσε νευρικά το πόδι της ενώ η επιθυμία για τσιγάρο της είχε ανάψει την περιέργεια. 
Ποτέ δεν είχε καπνίσει αλλά τώρα το ήθελε. Η νευρικότητα της ήταν εμφανή πάνω της.
To ταξί εμφανίστηκε και μπήκε μέσα βιαστικά. Είπε την διεύθυνση της εστίας που βρισκόταν κοντά στο Πανεπιστήμιο. Θα πήγαινε εκεί μετά από πολύ καιρό. 
Μακάρι να είναι καλά. Μακάρι. έλεγε στον εαυτό της και κρατούσε τα δάκρυα της. Δεν ήθελε να κλάψει αν και το ήθελε. 
Το ταξί σταμάτησε ακριβώς έξω από την εστία. Έδωσε τα χρήματα και βγήκε έξω. Ήταν απόγευμα και ο καιρός είχε χειροτερέψει. Κρύωνε αλλά δεν την ένοιαζε. Έπρεπε να την βρει. 
Κοίταξε την εστία και έβλεπε παιδιά να βγαίνουν από τις πόρτες, ξέγνοιαστοι για την ζωή τους. 
Μπήκε μέσα και πολλές αναμνήσεις εισβάλλουν στο μυαλό της. Ερχόταν εδώ για να βλέπει κάποιες συνφοιτήτριες της. 
Πήγε σε μία κοπέλα και ρώτησε για το δωμάτιο της Joe. Της το έδειξε καλοσυνάτα και χτύπησε την πόρτα. Τοποθέτησε το αυτί της στην πόρτα αλλά δεν άκουγε τίποτα. Οι σκοτεινές σκέψεις της είχαν βγει σωστές. Κάτι γίνεται με την Joe. Και θα το βρω. αποκρίθηκε αποφασισμένη και κοίταξε τριγύρω. 
Στον διάδρομο δεν υπήρχε κάποιος όποτε σκέφτηκε να σπάσει την πόρτα. 
Χτύπησε με πολύ δύναμη την πόρτα με το πόδι της και άνοιξε γρήγορα. Δεν αντίκρισε κανέναν. Ούτε την συγκάτοικο της. Έκλεισε την πόρτα,ήρεμα και επεξεργάστηκε τον χώρο. Είχε πολύ σκόνη, πράγμα που υποδήλωνε ότι έχει να μπει τουλάχιστον τέσσερις μέρες εδώ. Επίσης, μύριζε κλεισούρα και όλα τα ρούχα της ήταν πάνω στο κρεβάτι. 
Τότε, βρήκε ένα γράμμα πάνω στην στοίβα των ρούχων. Το άρπαξε και το διάβασε ταχύτατα. Ήταν από την αδερφή της. Αναγνώριζε τα γράμματα της. Ήταν μεγάλα και ευανάγνωστα. 

Yvonne,
Mην με περιμένεις, θα είμαι με τον Jack. 
                                                                -Joe. 



Έγραφε και μία αγαλλίαση γέμισε στα πνευμόνια της. Τουλάχιστον ήταν με κάποιον. Αλλά ερωτήματα γεννήθηκαν μέσα της. Ποιος είναι ο Jack; Γιατί με πήρε; ρώτησε και τα παράτησε.
Βγήκε έξω από την εστία και αποφάσισε να περπατήσει μέχρι το σπίτι του Νathan. Ήταν μακρύς δρόμος, αλλά ήθελε να μείνει μόνη της. 



Κάθισαν στις θέσεις τους και ο Nathan κοίταξε έξω από το παράθυρο. Θα γύριζε πίσω στην Οξφόρδη. 
Η υγεία του πατέρα του καλύτερευε προς το παρόν αν και είναι κρίσιμη η κατάσταση του. Κουβαλούσε πάνω του το κουτί με το δαχτυλίδι και η Lorena δίπλα του τον κοίταζε νευρικά. Είχε υποψιαστεί πολλά για τον Nathan αλλά δεν μιλούσε. Δεν ήθελε να τσακωθεί άλλο μαζί του. 
Ήδη ήταν τσιτωμένος με τον πατέρα τους. 
Η αεροσυνοδός πρόσφερε χυμό και ο Nathan την ευχαρίστησε άηχα. Ξάπλωσε στο κάθισμα του και έκλεισε τα βλέφαρα του. Ήταν κουρασμένος και ξέροντας ότι θα κάνει 8 ώρες περίπου ταξίδι, τον κούραζε και η σκέψη αυτή. 
Του έλειψε το σπίτι του, το κρεβάτι του, η Miranda... Ναι, την σκεφτόταν συνεχώς, ήθελε να δει τα σκούρα καστανά μάτια της να τον κοιτάνε ζεστά. Δεν ξέρει γιατί την αναζητούσε τόσο. Ούτε με την Tanya δεν έκανε έτσι. 
'' Ξύπνα!'' φώναζε μες στο αυτί του η Lorena δυνατά με αποτέλεσμα να την κοιτάξει με άγριο τρόπο. 
'' Ωραίο ξύπνημα.'' αποκρίνεται δήθεν ευχαριστημένος και αναδεύεται στην καρέκλα. Η μέση του πονούσε αλλά θα το άντεχε. 
Πήραν τις βαλίτσες τους και μπήκαν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο που τους περίμενε. Το είχε κανονίσει η Lorena, μισούσε τα ταξί και δεν ήθελε να το περάσει ξανά. 
'' Τι αποφάσισες;'' τον ρώτησε περίεργα. Όλη μέρα σκεφτόταν για την επιλογή του Nathan. 
'' Νομίζω ήδη ξέρεις.'' της απαντάει λακωνικά και δείχνει με την ματιά του το σημείο που φαίνεται το εξόγκωμα του κουτιού. Η Lorena ακολουθεί την ματιά του και κατσουφιάζει έκδηλα. Αυτό που δεν ήθελε, θα γινόταν πραγματικότητα. 
Χριστέ μου, θα παντρευτεί την Amy. 
Το αυτοκίνητο σταμάτησε στο σπίτι του Nathan και ο οδηγός τους βοήθησε με τις αποσκευές. 
Έξω περίμενε η Miranda και η κυρία Bloom, με τα χαμόγελα τους να διακρίνονται στα χείλη τους. 
'' Καλώς όρισες ξανά, Nathan, Lorena.'' είπε πρώτη η κυρία Bloom και αγκάλιασε φιλικά τον Nathan πρώτα και ύστερα την Lorena. 
Ξαφνικά οι ματιές τους συναντήθηκαν. Η ανάσα της Miranda κόπηκε στην μέση και τον πλησίασε διστακτικά. 
'' Γεια σου, Miranda.'' της λέει χαρούμενα και την αγκαλιάζει μηχανικά. Δεν σκέφτηκε καν την κίνηση του. Απλά, ήθελε να βρεθεί στην αγκαλιά της. Χωρίς λόγο. Δίπλα του, η Lorena τους παρατηρούσε. Ω ... όντως κάτι υπάρχει μεταξύ τους. συμπεραίνει και χαμογελάει αμυδρά στην Miranda. 
'' Σου έχω κάτι μετά.'' της ψιθυρίζει στο αυτί συρτά. Η Miranda σμίγει τα φρύδια της. Τι θέλει; ρωτάει απορημένη. 
Γνέφει καταφατικά και η φιγούρα της Zoe πετάγεται από μέσα. 
'' Nate!! Γύρισες!!'' λέει χαζοχαρούμενα και πέφτει πάνω του. Την σταθεροποιεί και χαίρεται πραγματικά που τον περιβάλλουν οι άνθρωποι που τον νοιάζονται. 
'' Ζoe δεν έλειψα και πολύ.'' της λέει καθησυχαστικά και την φιλάει στο μάγουλο. Ο Mason τον αγκαλιάζει φιλικά και μπαίνουν μέσα σιγά σιγά όλοι. 
Η Amy περίμενε μαζί με τον James την άφιξη του Nathan. Μόλις είδε την φιγούρα του στην πόρτα, έτρεξε πάνω του και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον αυχένα του. 
'' Nathan, μου έλειψες.'' λέει δήθεν χαρούμενη και εκείνος τοποθετεί τα χέρια του στην πλάτη της. Οι υπόλοιποι γύρω του είχαν μείνει κόκαλο να κοιτάζουν αυτή τη σκηνή. 
'' Έλα, Amy.'' την παροτρύνει καθώς τον έσφιξε περισσότερο από το κανονικό. Η Amy ξεκόλλησε από πάνω του και ύστερα ο Nathan χαιρέτησε τον James.  Η Lorena ήταν η πρώτη που προχώρησε από τους υπόλοιπους και έκατσε στον καναπέ. Η Amy ερχόταν αργά δίπλα στον Nathan, εφόσον έπρεπε να δείχνει την αγαπημένη σύντροφο του. 
H Amy έκατσε απέναντι από την Lorena και την παρατήρησε. 
'' Η μύτη σου ήταν πιο μεγάλη πριν ... Ποιος είναι ο πλαστικός χειρούργος σου;'' την ρωτάει χλευαστικά η Lorena και πιάνει μία τούφα από τα μαλλιά της. Η Amy από το κακό της, είχε αλλάξει σε δευτερόλεπτα πάνω από 100 χρώματα.
'' Το ίδιο θα έλεγα για το στήθος σου.'' προσπαθεί να ανταποδώσει αλλά ξέρει ήδη ότι έχει χάσει αυτή τη μικρή μάχη. 
Ο Nathan παρακολούθησε αυτή τη κουβέντα και γύρισε τα μάτια προς τα πάνω. 
'' Εσείς οι δύο να ηρεμήσετε.'' λέει ξερά απευθυνόμενος στην Amy και στην Lorena. Η Lorena ζητάει ψιθυριστά συγγνώμη ενώ η Amy στρέφει το βλέμμα της αλλού. 
Όλοι κάθονται στο τραπέζι. Η Miranda σερβίρει τα τελευταία πιάτα και στέκεται στην άκρη της κουζίνας. Ας πηγαίνω καλύτερα. σκέφτηκε και ανέβηκε για το δωμάτιο της. Κάθισε στο κρεβάτι δίχως να γνωρίζει τι θέλει να κάνει. 
Άνοιξε τυχαία ένα συρτάρι και βρήκε ένα βιβλίο. Ήταν ολοκαίνουργιο λες και το έφεραν πρόσφατα από το βιβλιοπωλείο. Η Miranda το κοίταζε για λεπτά μέχρι που βρήκε το θάρρος να το ανοίξει. To έπιασε στα χέρια της και ένιωσε δέος από την συνειδητοποιήση. Ήταν της Charlotte Bronte, η Jane Eyre. 
Το διάβαζε κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Ήθελε να ξεφύγει από την πίεση που δεχόταν για την Νομική και βρήκε αυτό το βιβλίο. Το είχε τελειώσει σε τρεις βραδιές. Την απορροφούσε από την πραγματικότητα στέλνοντας στην εποχή που ζούσαν οι αδερφές Bronte. 
Ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της που έφτανε μέχρι τα αυτιά της. Ξάπλωσε στο κρεβάτι με την στολή της, και άνοιξε το βιβλίο. Προχώρησε στο πρώτο κεφάλαιο και πλέον δεν την ένοιαζε τι θα έκανε. 
Είχαν περάσει σχεδόν 2 ώρες και η Miranda συνέχιζε να διαβάζει. Είχε πλήρως απορροφηθεί από την γραφή της Charlotte Bronte. Ονειρευόταν την ζωή της εκεί. Ίσως να ήταν καλύτερη η ζωή της εκεί. Ίσως. 
Η πόρτα χτύπησε τρεις φορές και η Miranda κοίταξε προς τα εκεί. Άφησε το βιβλίο στο κομοδίνο και έφτιαξε την στολή της. Ακούμπησε το πόμολο και εκείνη την ώρα η πόρτα άνοιξε. 
Εμφανίστηκε ο Nathan μπροστά της, με αυτό το γαλήνιο βλέμμα στο πρόσωπο του και το ατημέλητο στυλ στα μαλλιά του. Το κουστούμι του τού πρόδιδε περισσότερο κύρος. 
'' Που είσαι;'' την ρωτάει χαμηλόφωνα και κλείνει πίσω του την πόρτα. Η Miranda πάτησε προς τα πίσω και σταμάτησε. Ήταν εμφανώς πιο κοντή από τον Nathan. 
'' Διάβαζα αυτό το βιβλίο.'' λέει με βαριά φωνή και το αρπάζει από το κομοδίνο.
'' Ω ... το είχα βρει και πίστευα πως θα σου άρεσε. Η Zoe μου εκμυστηρεύτηκε ότι σου αρέσει η Αγγλική Λογοτεχνία.'' εξηγεί με απόλυτη ειλικρίνεια και παίρνει από τα χέρια της το βιβλίο και το τοποθετεί στο γραφείο. 
'' Για άλλο λόγο ήρθα εδώ.'' λέει με τα μάτια του να είναι καρφωμένα στα δικά της. Το στόμα του άνοιξε λίγο αλλά το έκλεισε. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσει στο σπίτι, σκεφτόταν αν ήταν κατάλληλο να της δώσει το κολιέ. 
'' Αυτό..'' ψιθυρίζει και βγάζει από την εσωτερική τσέπη του κουστουμιού, ένα τετράγωνο κουτί με τα αρχικά του κοσμηματοπωλείου να είναι χαραγμένα πάνω. '' Είναι για σένα.'' καταλήγει και το ανοίγει με αργές κινήσεις. 
Η Miranda το κοίταζε σαν χάνος. Ήταν υπέροχο! Θεέ μου. λέει εκστασιασμένη από μέσα της. 
Όχι. Είναι πολύ ακριβό. 
'' Νathan, σε ευχαριστώ αλλά δεν θα το δεχτώ. Παραείναι, δεν νομίζεις; Να δίνεις στην υπηρέτρια σου κόσμημα;'' προσπαθούσε να καταλάβει την κίνηση του. Τα λεφτά, το κόσμημα τώρα ... 
'' Όχι. Το είδα και σε σκέφτηκα.'' απαντάει σκληρά και την πλησιάζει. 
'' Μα, Nathan ... Χριστέ μου!'' ξεφωνεί απελπισμένη και φεύγει από μπροστά του. Ψάχνει το πακέτο με τα λεφτά και του το δίνει. 
'' Δεν τα χρειάζομαι. Θα βρω άλλη λύση με τον ενοικιαστή.'' ψιθυρίζει με απαλή φωνή και ο Nathan έχει παγώσει. 
'' Είναι για σένα, Miranda! Με με εξοργίζεις. Σου τα έδωσα για ένα σκοπό.'' λέει πεισματικά και τα πετάει σχεδόν στην Miranda. Η Miranda σφίγγει το πιγούνι της και κλείνει τα μάτια της. Προσπαθεί να λογικευτεί αλλά είναι σχεδόν απίθανο δίπλα του. 
Τότε, χωρίς να το σκεφτεί, έπεσε πάνω του. Τα χείλη της έψαχναν απεγνωσμένα τα δικά του, μέχρι που συναντήθηκαν. Ο Nathan είχε σαστίσει αλλά βαθιά μέσα του, αγανακτούσε για αυτό το φιλί. 
Τα δάχτυλα της Miranda χώθηκαν στα μαλλιά του και τα τράβηξε ελαφρά. Τα χείλη της συνέχιζαν να καταδιώκουν τα δικά του με πάθος. Δεν μπορούσε να σταματήσει η Miranda. Δεν το ήθελε αυτή τη φορά. 
Ο Nathan κόλλησε το σώμα της πάνω του έχοντας στο ένα χέρι του το κόσμημα. Με το ελεύθερο χέρι του, ακούμπησε την μέση της δίνοντας περισσότερη δύναμη στο φιλί τους. 
Η Miranda αγκομαχούσε μέσα στο στόμα του και οι γλώσσες τους ενώθηκαν με εντυπωσιακό τρόπο. 
Παραδόθηκαν και οι δύο. Η Miranda με αυτό το φιλί, είχε καταλάβει τα αισθήματα της. Και πλέον, δεν μπορούσε να το αρνηθεί. 
Σταμάτησαν και πήραν ανάσες. Μέσα στο φως του φεγγαριού, ο Nathan παρατήρησε την αλλαγή στα μαλλιά της. Του άρεσε αν και την προτιμούσε καστανή. 
'' Σου πηγαίνουν.'' λέει αόριστα και το μυαλό της Miranda μπερδεύεται μέχρι που κατάλαβε τι εννοούσε. 
'' Ευχαριστώ. Χρειαζόμουν μία αλλαγή.'' απαντάει και αναψοκοκκινίζει. Για καλή της τύχη, δεν φαινόταν μέσα στο σκοτεινό φωτισμό. 
Την πλησιάζει και βγάζει από το κουτί το κολιέ. Η Miranda του χαμογελάει και αισθάνεται ακόμα την επαφή τους στα χείλη της. 
Πιάνει τα μαλλιά της τοποθετώντας τα στην μία πλευρά και νιώθει τις κρύες πέρλες να αγγίζουν το ζεστό δέρμα της. Γύρισε προς το μέρος του Nathan και την κοίταξε θαμπωμένος. Της ταίριαζε. 
'' Είσαι πανέμορφη...'' ψιθυρίζει μαγεμένος και η ανάσα του χαϊδεύει το πρόσωπο της Miranda. 
Ξαφνικά, αρπάζει το κεφάλι της και την φιλάει σεμνά. Ένα αγνό φιλί. 
'' Σε νοιάζομαι, δεν το έχεις καταλάβει;'' την ρωτάει και ακουμπάει το μέτωπο του στο δικό της. 
Είναι ανήμπορη να μιλήσει. Εξελίχθηκε διαφορετικά η βραδιά που περίμεναν. Και στους δύο. 
Το ξέρω, Nathan. Γι'αυτό σε αγαπάω. παραδέχτηκε από μέσα της και εισέπνευσε το άρωμα του πουκάμισου του. 



~~ Νέο κεφάλαιο!! :D Σας αρέσει;;;;
Παρακαλώ ψηφίστε και σχολιάστε!!! <33 ~~