Sinful Delights

Chapter 61

Η ανάμνηση της ευτυχίας δεν είναι πια ευτυχία. Η ανάμνηση της θλίψης είναι ακόμα θλίψη.

- Λόρδος Βύρων 

Η Miranda και ο Nathan κατέβηκαν τελευταίοι από το αεροπλάνο, πιασμένοι χέρι – χέρι. Κατά την διάρκεια της πτήσης, ο Nathan είχε όρεξη να την πειράζει παρόλο που η Miranda δεν αισθανόταν καλά. Εδώ και μία εβδομάδα, ένιωθε ατονία και κουραζόταν πολύ εύκολα σε σχέση με πριν. Βέβαια, δεν είχε πει τίποτα στον Nathan, για να μην ανησυχήσει για την υγεία της. Η ίδια θεωρούσε ασήμαντη την κούραση και το δικαιολογούσε λόγω των πολύωρων εκδρομών τους στην μαγική πόλη της Αυστρίας. 

Κατευθύνονταν προς το μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο, ακριβώς έξω από την έξοδο του Αεροδρομίου. Ο φύλακας του Nathan στεκόταν με ίσιο το ανάστημα του, λίγα εκατοστά μακριά από το καπό του αυτοκινήτου. Βλεφάρισε πάνω της και διέκρινε την ολοφάνερη κούραση στο βλέμμα της, στην κίνηση της, παντού.
'' Φαίνεσαι κουρασμένη. Θέλεις να φάμε κάτι πριν πάμε σπίτι;'' Την ρώτησε αγχωμένος βλέποντας την να περπατάει με το ζόρι μαζί του.
'' Miranda, με ακούς;'' Μπήκε μπροστά της σταματώντας το περπάτημα της. Με τις παλάμες πίεσε τα μάγουλα της και οι ματιές τους συναντήθηκαν για άλλη μία φορά. Το όμορφο καστανό χρώμα των ματιών της, είχε χάσει την ζωηράδα του.
'' Με ανησυχείς. Από χθες, δεν μου φαίνεσαι καλά.'' Επέμενε μέχρι να ακούσει την φωνή της. Μέσα του, ήθελε να τον διαψεύσει για την ανησυχία του.
'' Είμαι καλά, απλώς ήταν κουραστικό ταξίδι. Τίποτα το ανησυχητικό.'' Προσπάθησε να καθησυχάσει τον Nathan, αν και απέτυχε παταγωδώς. Την κοίταζε δύσπιστος για την απάντηση της.
'' Καλώς, θα πω στην κυρία Bloom να σου φτιάξει φρέσκο χυμό.''

'' Όχι, χυμό. Με ανακατεύει.'' Πρόλαβε να πει η Miranda σκεπτόμενη τον χθεσινό εμετό. Βέβαια, απέφυγε να τον ενημερώσει γι' αυτό.

'' Περίεργα μου τα λες. Αφού σου αρέσει ο χυμός.'' Συνέχισαν αργά – αργά προς την έξοδο, χωρίς η Miranda να ξέρει τι να απαντήσει στην καχυποψία του Nathan.
'' Θέλω ύπνο. Αν θυμάμαι καλά, δεν με έχεις αφήσει να εκπληρώσω τον ύπνο μου, αυτό τον μήνα. Χρειάζομαι ξεκούραση.'' Χαμογέλασε όσο πιο πολύ μπορούσε, εκείνη να δώσει στον αγαπημένο σύζυγο της. Τον φίλησε πεταχτά στο μάγουλο ώστε να τον μαλακώσει από τις υποψίες του. Ούτε εκείνη γνώριζε τι συνέβαινε με τον οργανισμό της.

'' Δεν έχει φιλί στο στόμα;'' Παραπονέθηκε μουτρωμένος για την κίνηση της. Η Miranda χαχάνισε φωναχτά τραβώντας μερικών, την προσοχή.
'' Ορίστε.'' Είπε τρυφερά και τα χείλη της αναζήτησαν τα δικά του. Ο Nathan επιζητούσε κάτι παραπάνω από αυτό, αλλά ο χώρος δεν το αρκούσε να γίνει εφικτό. Το χέρι του πίεσε την πλάτη της με σκοπό να ακινητοποιήσει τις κινήσεις της. Το φιλί τους ολοένα και βάθαινε ενώ περνούσαν τα δευτερόλεπτα. Ο αέρας στα πνευμόνια τους λιγόστευε και οι δύο διέκοψαν το φιλί. Το πάθος μεταξύ τους, μόλις είχε αφυπνιστεί. Η Miranda προσπαθούσε να ανακτήσει την ανάσα της σκεπτόμενη πως το φιλί τους παραήταν εκδηλωτικό από όσο εκείνη φανταζόταν αυτή τη στιγμή.
Ο φύλακας πήρε τις βαλίτσες και τις τοποθέτησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Μπαίνοντας μέσα στο αυτοκίνητο, ο Nathan θυμήθηκε για την αυριανή συνάντηση του με τον μεσίτη, το πρωί. Είχε σκεφτεί εδώ και πολύ καιρό να πουλήσει την βίλα. Ήθελε να κάνει μία νέα αρχή με την Miranda, όπου δεν θα είχε τις αναμνήσεις του με την Tanya και την Amy.
'' Αύριο έχω συνάντηση με τον μεσίτη. Θα αλλάξουμε σπίτι. Έτσι και αλλιώς, και εσύ το επιθυμούσες. Θυμάσαι που μου το είχες πει; Τότε που ... '' Δεν ολοκλήρωσε την πρόταση, δεν μπόρεσε να ξεστομίσει για τον θάνατο της Joe. Εκείνο το διάστημα είχε στιγματιστεί από τους τρομαχτικούς εφιάλτες της Miranda και τα ουρλιαχτά στον ύπνο της. Όμως, με την πάροδο των μηνών, συνήθισε στην απουσία της.
'' Ναι. Το θέλω πολύ.'' Έπιασε τα χέρια του σφικτά, σύμφωνη με την γνώμη του. Στήριξε το κεφάλι της στην αγκαλιά του και έκλεισε τα βλέφαρα της, για να ηρεμήσει λιγάκι προτού επιστρέψουν στο σπίτι.

                                                                                                  * * *

Φίλησε το μέτωπο της και βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο τους. Τελικά, χρειαζόταν ύπνο. Έφτιαξε το πουκάμισο του και τα μαλλιά του και προχώρησε στο γραφείο του. Όλα ήταν όπως τα άφησε. Είχε απαγορέψει στην κυρία Bloom να μπαίνει μέσα χωρίς την εντολή του, γι' αυτό εξηγείται η έντονη θέα της σκόνης, κυρίως στο γραφείο του. Φύσηξε και όλοι οι κόκκοι της σκόνης πετάχτηκαν μακριά γεμίζοντας το χώρο. Ο Nathan άνοιξε το παράθυρο και φρέσκο οξυγόνο εισήλθε προς τα μέσα.