Sinful Delights

Chapter 28

’’ Έφερες την γκόμενα σου εδώ;’’ Τον ρώτησε πικρόχολα δείχνοντας την ολοφάνερη ενόχληση της. Στεκόταν ντυμένη με ελαφριά ρούχα έξω στο κρύο. Όμως, ήρθε για ένα σκοπό, και θα το επιτελούσε.
‘’ Τι;; Όχι, τι λες;’’ Απάντησε ξαφνιασμένος και κούνησε για ένα δευτερόλεπτο το κεφάλι του. Κρατούσε την πόρτα χρησιμοποιώντας το σώμα του ως εμπόδιο για να περάσει. Την σιχαινόταν όσο τίποτε και ο μόνος λόγος που προχώρησε σε σχέση μαζί της, ήταν  λόγω της Amy.
’’ Τι λέω;; Με κορόιδευες τόσο καιρό στα μούτρα! Κοιμόσουν με την κοπέλα του αφεντικού μου, και τολμάς να ρωτάς κιόλας;’’ Τα νεύρα της είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Δεν θα την χαλούσε καθόλου η ιδέα, να πιαστεί στα χέρια με την μισητή γυναίκα που έχει γνωρίσει. Την Amy.
’’ Που … που ξέρεις … ‘’ Αδυνατούσε να  ολοκληρώσει την πρόταση του. Τα είχε χαμένα. Πίστευε πως το μυστικό με την Amy, δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ. Αλλά, έκανε λάθος.
’’ Ξέρω πολλά από όσο νομίζεις. Δεν είμαι ηλίθια. Τώρα, θα με αφήσεις να περάσω;’’ Ανασήκωσε το φρύδι και από μέσα της χαιρόταν που τον αντιμετώπιζε τόσο ψυχρά. Το μυαλό της έπαιρνε γρήγορες στροφές. Άρχισε να θυμάται τις φορές που έβρισκε δικαιολογία για να μην βρεθούν, θεωρώντας ότι είχε δουλειές. Και αυτές οι δουλειές σχετίζονταν με το παλιογύναικο.
’’ Το ξέρω ότι δεν είσαι ηλίθια. Άφησε με—‘’ Δεν πρόλαβε να μιλήσει. Η Miranda τον έσπρωξε με όλη την δύναμη που διοχέτευσε στις παλάμες της. Τον έριξε προς τα αριστερά και ακούστηκε η σύγκρουση του σώματος του στον τοίχο. Εκείνη την στιγμή, δεν την ένοιαζε τίποτα. Ότι σκεφτόταν, είχε σβηστεί από τον εγκέφαλο της. Ήταν  πιο νευριασμένη από ποτέ.
Προχώρησε στο εσωτερικό μέρος του σπιτιού ψάχνοντας με τα μεγάλα καστανά μάτια της, στοιχεία που θα υποδήλωναν την παρουσία της Amy. Έστριψε το κεφάλι της στην κουζίνα και αντίκρισε μία άγνωστη γυναικεία φιγούρα. Στάθηκε στην πόρτα της κουζίνας βλέποντας με ανοιχτό στόμα την άγνωστη γυναίκα.
Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη, την πρόφτασε ο Dean. Ανάσαινε με δυσκολία με αποτέλεσμα να ρυθμίσει την αναπνοή του.
’’ Ποια είναι αυτή;’’ Τον ρώτησε αδιάκριτα. Αυτή τη στιγμή, φαινόταν αγενής αλλά δεν της καιγόταν καρφί. Πλέον, δεν θα άφηνε κανέναν να την εκμεταλλευτεί όπως εκείνος. Θα έκανε ριζική αλλαγή στην ζωή της.
’’ Είναι … είναι η αδερφή μου. ‘’ κατέληξε ξύνοντας το κεφάλι του. Για άλλη μία φορά, της είπε ψέματα. Ήταν η χθεσινή ξεπέτα του. Μόνο που έμεινε όλη μέρα στο σπίτι, ασχολημένος με αυτήν. 
 ’’ Η αδερφή σου;; Πότε δεν μου ανέφερες για την οικογένεια σου.’’ Στένεψε τα μάτια της και την εξέταζε από την κορυφή έως τα νύχια. Ήταν κοκκινομάλλα, με πράσινα μάτια και κατάλευκο δέρμα. Καμία σχέση με εκείνον. Το μόνο που τους συνέδεε ήταν το χρώμα των ματιών. Τίποτε άλλο.
’’ Nαι, εγώ είμαι. Το όνομα μου είναι Marion. Χαίρομαι που γνωρίζω την κοπέλα του αδερφού μου.’’ Σήκωσε το τρεμάμενο χέρι της για χειραψία. Από την χθεσινή νύχτα, δεν θυμόταν να είχε συμφωνήσει να γνωρίσει την κοπέλα του Dean. Αναγκάστηκε να πει ψέματα αλλά σίγουρα θα είχε το αντίτιμο που επιζητούσε.
’’ Αχ, τι καλά που σε γνωρίζω και εγώ!’’ αναφώνησε με ψεύτικο τόνο που αμέσως κατάλαβε πόσο αποτυχημένα το είπε. Χαμογέλασε στημένα και επικράτησε σιωπή ανάμεσα τους.
’’ Λοιπόν, Marion, δεν θα έφευγες να επισκεφτείς την μητέρα μας;’’ Συνέχισε την κοροιδία εις βάρος της Miranda. Έκανε μία γκριμάτσα που σήμαινε να τσακιστεί να φύγει από εδώ. Η Marion, το κατάλαβε και ανοιγόκλεισε τα μάτια της, λαμβάνοντας τα ανείπωτα λόγια του Dean.
’’ Αα ναι, το είχα ξεχάσει. Να περάσετε καλά εσείς.’’ Άρπαξε την δερμάτινη τσάντα της και κατευθύνθηκε στην πόρτα. Πριν κλείσει εντελώς την εξώπορτα, η Marion, με την ματιά της δήλωσε πως θα ξαναερχόταν αργότερα.
’’ Ωραία, τώρα που έφυγε η αδερφή σου, είναι καλό να μιλήσουμε.’’ Τόνισε εσκεμμένα την συγκεκριμένη λέξη θέλοντας να δείξει ότι δεν έχαψε την ιστορία περί αδερφιών.
’’ Ναι … συμφωνώ.’’ Έσκυψε το κεφάλι του και βάδισε στο σαλόνι. Προσπαθούσε να αποκτήσει την ψυχολογία που έπρεπε για να αμυνθεί κάθε κατηγορία της Miranda. Είχε συμφωνήσει με την Amy, να κρατήσει κοντά του την Miranda.
’’ Τουλάχιστον μην  ψεύδεσαι άλλο. Σε παρακαλώ, το έχω σιχαθεί.’’ Έθεσε αρχικά και τον κοίταξε κατάματα. Αναζητούσε μέσα στα μάτια του, ένα ίχνος αλήθειας αλλά τίποτε τέτοιο δεν συνέβη.
’’ Δεν σου λέω ψέματα. Ποτέ δεν σου είπα.’’ Αυτά τα λόγια, έκανε την Miranda να γελάσει υστερικά. Ακόμα και τώρα, της έλεγε ψέματα.
’’ Σκάσε! Σκάσε! Πες μου την αλήθεια ΤΩΡΑ!’’ Φώναξε με όλο το μένος της. Τα πνευμόνια της ήταν στο πρόθυρο να σκάσουν.
’’ Μα σου λέω την αλήθεια, Miranda. Δεν έγινε τίποτα με την κοπέλα του αφεντικού σου.’’ Μιλούσε ήρεμα. Φαινόταν λες και δεν είχε καμία σχέση με την Amy. Τότε, θυμήθηκε τα λόγια της Amy πριν λίγες μέρες. ΄΄ Αν καταλάβει η Miranda, για εμάς, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Και αυτή τη φορά, δεν θα σου αντιμιλήσω.’’. Πήρε βαθιά ανάσα και σκεφτόταν το επόμενο σχέδιο του.
’’ Ώστε έτσι ε;’’ Τα μάτια της πετούσαν σπίθες. Άνοιξε την τσάντα της και πέταξε στα μούτρα του τις φωτογραφίες που εικόνιζαν το ερωτικό ειδύλλιο τους. Ο Dean πιάστηκε απροετοίμαστος. Σε κάθε συζήτηση του με την Amy, νόμιζε πως κάποιος την παρακολουθούσε, όμως εκείνος φρόντιζε να την καθησυχάζει. Έπιασε τις φωτογραφίες από το πάτωμα, και η ματιά του έπεσε στην απεικόνιση του ραντεβού τους στο πάρκο, πιο δίπλα.
’’ Με παρακολουθείς;’’ Τσίριξε δήθεν νευριασμένος μαζί της. Τα μαύρα μαλλιά του, έπεφταν στα μάτια του και έτσι δεν μπορούσε να δει την αντίδραση της στην ερώτηση του.
’’ Όχι εγώ, κάποιος άλλος μου άνοιξε τα μάτια. Με κεράτωνες με την Amy;; Αυτή την οχιά;!’’ Ξέσπασε μετά από καιρό. Όσο μίσος και αν ένιωθε για εκείνη, μπορούσε να το εκφράσει τώρα.
Ο Dean δεν έβγαλε μιλιά. Ήταν ακόμα προσηλωμένος στις φωτογραφίες και στα μέρη που τραβήχτηκαν. Είναι τουλάχιστον 2 μήνες και κάτι οι συγκεκριμένες συναντήσεις τους. Μόλις φύγει, πρέπει να της τηλεφωνήσω. Είναι η μόνη που έχει μία λύση για όλα μονολογούσε από μέσα του.
Η Miranda συνέχιζε να τον κατηγορεί.  Άρθρωνε λέξεις που ούτε η ίδια πίστευε πως θα το έκανε. Μόλις τέλειωσε, ένιωσε ένα ίχνος ικανοποίησης να ευχαριστιέται μέσα της.
’’ Μην νομίζεις πως μετά από όλα αυτά, θα σε δεχτώ πίσω. Μην με πλησιάσεις και μην με ενοχλήσεις ΠΟΤΕ!’’ του βρόντηξε και αμέσως το μετάνιωσε. Ο λαιμός της έκαιγε ασταμάτητα. Έκανε στροφή και προχώρησε στην πόρτα. Την χτύπησε με δύναμη και στην γωνία του στενού δρόμου, άφησε τον εαυτό της να εκφραστεί.
Όχι μόνο την απάτησε με την Amy, αλλά το αρνήθηκε πεισματικά. Είναι ένας κόπανος. Ναι, αυτό είναι. Ένας ηλίθιος κόπανος που είχε σκοπό να μου καταστρέψει την ζωή! Αναφώνησε και τέντωσε το χέρι της, όταν η ορατότητα της διασταυρώθηκε με το ταξί.
Από την άλλη, ο Dean κύλισε το σώμα του στο κρύο πάτωμα, με συντροφιά τις αμέτρητες φωτογραφίες. Τις μάζεψε όλες και τις άφησε στο φτηνιάρικο καναπέ. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του παντελονιού και πληκτρολόγησε τον αριθμό της.
’’ Deanτι είναι;’’ Η ανήσυχη φωνή της Amyήχησε στα αυτιά του.
’’  Το έμαθε. Δεν ξέρω πως … έχει αποδείξεις.’’ Τραύλισε μπερδεμένος. Κοιτούσε ακόμα τις φωτογραφίες, μη πιστεύοντας ότι τους έπιασαν στα πράσα.
’’ Τι στο διάολο, Dean; Και εσύ δεν κατάλαβες τίποτα; Πέρα από το σεξ, τι άλλο έκανες μαζί της;’’ Τον κατηγόρησε έξαλλη.
’’ Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις … ‘’ του ψιθυρίζει τραγουδιστά και το κλείνει.
Ο Dean άφησε τον αναστεναγμό του και έγραφε σε ένα χαρτί, το σχέδιο του. 



Γυρνώντας με το ταξί, η Miranda αναλογίστηκε την σχέση της με τον Dean. Ήταν εξαρχής λάθος που τα έφτιαξε μαζί του. Μπορεί να της φερόταν με τον καλύτερο τρόπο αλλά αποδείχτηκε κόπανος. Μάζεψε τα δάκρυα της και ανέπνεε ρυθμικά για να ηρεμήσει. Ένιωθε τα σημεία κάτω από τα μάτια της, να έχουν πρηστεί.
’’ Δεσποινίς μου.’’ Την διέκοψε ο οδηγός ταξί. Έδωσε τα χρήματα που αναλογούσαν και βγήκε έξω στο κρύο. Κοιτούσε το σπίτι του Nathan και παρατήρησε το ανοιχτό φως στο γραφείο του. Ω, δουλεύει συμπέρανε και προχώρησε προς την εξώπορτα. Άνοιξε αθόρυβα και τα μάτια της πηγαινοέρχονταν ψάχνοντας την παρουσία της κυρία Bloom. Κρέμασε το παλτό της και ανέβηκε στο δωμάτιο.
’’ Miranda.’’Είπε τo όνομα της και η  Miranda γύρισε το κεφάλι της προς την κατεύθυνση του. Τον επεξεργάστηκε όσο μπορούσε. Φορούσε τα ίδια ρούχα πριν φύγει με το ταξί.
’’ Γύρισες … ανησύχησα για εσένα.’’ Την αγκάλιασε και η επαφή των σωμάτων τους ήταν απροσδόκητη. Η επιδερμίδα του ανατρίχιασε από το πόσο κρύο ήταν το σώμα της. Η Miranda, αναστέναξε απελπισμένα και έγειρε το κεφάλι στον ώμο του. Ένας κόμπος στον λαιμό της, την εμπόδιζε να μιλήσει.
’’ Τον … χώρισα.’’ Κατάφερε να πει και ξέσπασε σε κλάματα. Δεν την ένοιαζε που λέρωνε το πουκάμισο με τα δάκρυα της. Ήθελε στοργή, και ο Nathan ήταν πρόθυμος να της δώσει. Της χάιδευε την πλάτη απαλά.
’’ Ήταν σοφή κίνηση, Miranda.’’ Της ψιθύρισε στο αυτί και η Miranda χαλάρωσε με την βραχνή φωνή του. Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και την καθοδηγούσε προς το κρεβάτι.
’’ Καληνύχτα, Miranda.’’
’’ Καληνύχτα, Nathan.’’ Αποκρίθηκε τρυφερά και γύρισε στο πλάι. Ο Nathan έμεινε για δύο λεπτά να την θαυμάζει. Την αγαπούσε και τώρα που ο δρόμος του είναι πλέον ελεύθερος, θα μπορέσει να την κατακτήσει.




Το πρωί, ο Nathan έκανε ένα γρήγορο ντους και ετοιμάστηκε αμέσως για την δουλειά. Χθες αδικαιολόγητα, έλειπε και σήμερα έπρεπε να καλύψει το κενό του στην εταιρεία. Έχωσε τα εκτυπωμένα έγγραφα στο χαρτοφύλακα του. Κοιτάχτηκε για τελευταία φορά στον καθρέφτη και διόρθωσε μία ατέλεια στο μαλλί του.
Αφού κατέβαινε τις σκάλες, άκουγε την ηλεκτρική σκούπα στο διπλανό δωμάτιο. Σταμάτησε το σώμα του και αποφάσισε να καλημερίσει την Miranda. Χτύπησε την πόρτα δύο φορές και τοποθέτησε το αυτί του στο ξύλο της πόρτας. Περίμενε την έγκριση της υπομονετικά. Ο χαρακτηριστικός ήχος της ηλεκτρικής σκούπας διακόπτη και άκουγε τα ελαφρά βήματα της. Ξεκόλλησε το σώμα του από την πόρτα και ίσιωσε την πλάτη του.
’’ Nathan, θέλεις κάτι;’’ Τον ρώτησε αλαφιασμένη. Μερικές τούφες πετούσαν από τον σχεδόν τέλειο κότσο. Όμως, παρόλο και έτσι, του Nathan του άρεσε. Την έβρισκε … σέξι, ντυμένη με την στολή της οικιακή βοηθού. Για άλλο λόγο ήρθες υπενθυμίζει στον εαυτό του.
’’ Πως είσαι;’’ Ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον στην χροιά της φωνής του. Έτσι και αλλιώς, είχε περάσει το ίδιο στάδιο πριν λίγο καιρό.
Η Miranda κατέβασε το κεφάλι της και συγκρότησε την νευρικότητα που την κατείχε.
’’ Πολύ καλύτερα, ευχαριστώ που ρώτησες.’’ Απάντησε με ευγένεια. Τον ευγνωμονούσε που της στάθηκε χθες, την πιο δύσκολη ώρα. Ο Nathan κοίταξε παραπάνω από το κανονικό, το πρόσωπο της και υπήρξε για ένα διάστημα, αμηχανία. Κούνησε το κεφάλι του και είδε φευγαλέα την ώρα.
’’ Είναι ώρα να φύγω. Θα τα πούμε το μεσημέρι.’’ Την χαιρετάει βιαστικά και αρπάζει το χαρτοφύλακα, που τον άφησε δίπλα στην πόρτα. Ήθελε απεγνωσμένα να γυρίσει το κεφάλι του να την ξαναδεί, αλλά κρατήθηκε.
Έφτασε γρήγορα στην εταιρεία και χαιρέτησε όλους τους υπαλλήλους. Ανέβηκε το ασανσέρ και οι συρόμενες πόρτες άνοιξαν. Ένιωθε όρεξη για δουλειά, για κάποιο παράξενο λόγο.
’’ Καλημέρα, κύριε Smith.’’ Η Alice καθόταν στην συνηθισμένη θέση της. Του πρόσφερε τον καφέ latteστο χέρι και ένα επιπλέον έγγραφο.
Έγνεψε καταφατικά και έσπρωξε την πόρτα. Άφησε στο γραφείο τον καφέ και το έγγραφο και απόλαυσε την απόλυτη ηρεμία που επιικρατούσε στο χώρο. Ήταν ακόμα νωρίς και ήξερε ότι από ώρα σε ώρα, δεκάδες ψίθυροι  θα ακούγονται.
Χαμήλωσε την καρέκλα προς τα πίσω, και ξάπλωσε έχοντας τα χέρια πίσω από τον αυχένα του. Νύσταζε πολύ και σκέφτηκε πως λίγη ξεκούραση δεν θα έκανε κακό.
Όμως, πριν καν κλείσει εντελώς τα μάτια του, ο ήχος κλήσης του κινητού τον απέσπασε.
’’ Παρακαλώ;’’ Ρώτησε νυσταγμένα και έτριψε τα μάτια του.
’’ Κύριε Smith, με συγχωρείτε αν σας ενοχλώ.’’ Απάντησε ο ντέντεκτιβ.
’’ Ω, κύριε Landgon. Πείτε μου. Έχετε νέα από την Amyή τον Dean;’’ Άρπαξε ένα στυλό και περίμενε να γράψει τις πληροφορίες του ντέντεκτιβ.
’’ Βέβαιως, κύριε Smith. Κυρίως για την Amy. Μόλις έφυγε από μία γυναικολόγο. Ξέρατε ότι ήταν έγκυος;’’ Γυναικολόγο; Ω, σκατά! Είχα ξεχάσει παντελώς την εγκυμοσύνη της θυμήθηκε αργά και βλαστήμησε χειρότερα τον εαυτό του.
’’ Ναι, το ξέρω. Μπορείτε να μου δώσετε την διεύθυνση του ιατρείου;’’ Το έγραψε σε ένα λευκό χαρτί και ύστερα το έσκισε, χώνοντας το στην τσέπη του πουκαμίσου.
’’ Αα, κύριε Smith. Η δεσποινίς Adams χθες βρισκόταν στο σπίτι του κύριου Sparks.’’Αυτά τα δεδομένα τα ήξερε ο Nathan.
’’ Θα σου στείλω τον μισθό σου στο σπίτι σου, Jimmy.’’ Τον αποκάλεσε με το μικρό όνομα του. Πάτησε απόρριψη και σηκώθηκε από την καρέκλα. Θα πήγαινε στο ιατρείο, να μάθει σχετικά για την εγκυμοσύνη της Amy. Όσο και αν την μισούσε, νοιαζόταν για τα μωρά.
Βγαίνοντας από το γραφείο, έπεσε πάνω στην γυναίκα που ήθελε να αποφύγει. Την Nikki. Η απρόοπτη φυγή από το σπίτι της, εισέβαλε στο μυαλό του.
’’ Ω, Nathan. Δεν μας μιλάς πια;’’ Τον ρώτησε καυστικά και σήκωσε το φρύδι της προς τα πάνω.
’’ Εεε, Nikki, δεν είναι ώρα τώρα … πρέπει να φύγω.’’ Μίλησε μπερδεμένα και έφυγε από μπροστά της πριν καν ακούσει την απάντηση της. Σίγουρα τον έβρισε, αυτό ήταν αδιαμφισβήτητο. Κατέβαινε τις σκάλες με εγρήγορση ενώ άκουγε τα παράπονα της. Δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με εκείνη τώρα.
Ξεκλείδωσε αυτόματα το αυτοκίνητο του. Είχε πολλά στην διάθεση του και το συγκεκριμένο ήταν Volvo. Καμία σχέση με την αγαπημένη Lamborghini του. Το είχε στείλει για επισκευή. Ευτυχώς, δεν ήταν μεγάλη η ζημιά, σύμφωνα με τον μηχανικό που το ανέλαβε.
Σημείωσε την διεύθυνση στο GPS και συνειδητοποίησε πως δεν απείχε πολύ μακριά από την εταιρεία. Το έκλεισε εφόσον δεν το χρειαζόταν και εμπόδισε κάθε είδους σκέψη να ανατραφεί στο μυαλό του. Έστριψε στην οδό που βρισκόταν το ιατρείο και μία άσπρη πινακίδα ήταν εμφανής στα μάτια του. Πάρκαρε έξω από το ιατρείο και πήρε βαθιά ανάσα. Δεν ήξερε αν αυτό που έκανε ήταν σωστό. Όμως, είναι ο πατέρας των διδύμων και όφειλε να ενδιαφέρεται για εκείνα, όσο και αν αντιπαθούσε την Amy.
Άνοιξε την πόρτα και το πρώτο πράγμα που παρατήρησε ήταν μερικές γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη να περιμένουν στις καρέκλες, διαβάζοντας περιοδικά περί ανατροφή παιδιών. Ύστερα, είδε μόνο έναν άντρα να κάθεται δίπλα στην πιθανόν σύντροφο του. Φαινόταν αδιάφορος στα μάτια του Nathan. 
’’ Κύριε, περιμένετε κάποιον;’’ Μία μικροκαμωμένη κοπέλα γύρω στα 28 τον σκούντησε στην πλάτη. Δεν την είχε προσέξει νωρίτερα.
’’ Εεε … θα ήθελα να μιλήσω με την Dr. Webber.’’ Ψέλλισε αμήχανα το επώνυμο της γιατρού. Είχε σαστίσει στην ιδέα να γίνει πατέρας.
’’ Αυτή τη στιγμή, δεν είναι διαθέσιμη. Η γυναίκας σας είναι πελάτη μας;’’ Τον ρώτησε.
’’ Δεν είναι γυναίκα μου.’’ Ξεκαθάρισε στεγνά. Το πρόσωπο του ξαφνικά σοβάρεψε και το ύφος της γραμματέας μαλάκωσε.
’’ Εντάξει … ‘’ ψιθύρισε ντροπιασμένη και έφυγε από δίπλα του. Κοιτούσε χαζεύοντας τους πίνακες με τις εγκυμονούσες μητέρες. Κάθισε στην καρέκλα και σταύρωσε βαριεστημένα τα χέρια του.
Η κοπέλα που βρισκόταν στο ιατρείο, βγήκε με ένα χαραγμένο χαμόγελο στα χείλη της.
Τότε, ο Nathan κατάφερε να πλησιάσει την γιατρό, η οποία στεκόταν στην πόρτα.
’’ Μπορώ να σας μιλήσω ιδιαιτέρως;’’ Την ρώτησε ευγενικά ενώ κοίταξε αγριεμένα την γραμματέα.
’’ Ελπίζω να μην με καθυστερήσετε.’’ Του απάντησε σιγανά και άνοιξε την πόρτα περισσότερο δίνοντας του νόημα να περάσει.
Ο Nathan παρατηρούσε το χώρο. Ήταν ψυχρό σαν όλα τα ιατρεία. Με μία διαφορά, η ταπετσαρία που απεικόνιζε νεογέννητα μωρά.
’’ Προς τι, η ξαφνική επίσκεψη στο ιατρείο μου;’’ Τον ρώτησε ευθέως την ώρα που έκατσε στην καρέκλα της. Πήρε τον στυλό και άρχισε να παίζει μαζί του.
’’ Θα ήθελα να σας ρωτήσω για την υγεία μίας πελάτισσας σας.’’ Απευθύνθηκε και η έκφραση του υποδήλωνε την ανάγκη να μάθει.
’ Το ξέρετε ότι δεν μπορώ –‘’
Ο Nathan έβγαλε ένα μικρό χρηματικό πόσο πάνω στο γυάλινο κυκλικό τραπέζι. Τα άπλωσε σε σχήμα βεντάλιας και την κοίταξε δελεαστικά. Η γιατρός, ξεροκατάπιε στην όψη του χρήματος.
’’ Αυτό που μου ζητάτε είναι δύσκολο … κατανοήστε το.’’ Προσπαθούσε να αρνηθεί όσο και αν χρειαζόταν τα χρήματα.
’’ Το όνομα της είναι Amy Sturridge. Έχουμε χωρίσει και θέλω να μάθω για την υγεία των παιδιών μου.’’ Συνέχισε ακάθεκτος ο Nathan. Πάντα αυτό που ήθελε, το εισέπραττε.  
Το πρόσωπο της γιατρού ζάρωσε αλλά μετά από πίεση, τα παράτησε. Έψαξε τον φάκελο της Amy και τον κοίταξε.
’’ Αα ναι, η σπάνια περίπτωση διδύμων.’’ Αναφώνησε και έτριψε το μέτωπο της από την θύμηση. Είχε ραντεβού μαζί της πριν λίγες ώρες.
’’ Τι εννοείται;’’ Ανακάθισε καλύτερα στη καρέκλα και πλησίασε το σώμα του στο τραπέζι.
’’ Κανονικά είναι θέμα με την –πρώην- σύντροφο σας αλλά … δεν ήταν τόσο πιστή όσο νομίζετε.’’ Προσπάθησε να το φέρει με τρόπο που να μην πειράξει τον Nathan.
’’ Το ξέρω αυτό.’’ Άφησε ένα αδύναμο χαμόγελο.
Η γιατρός δεν φάνηκε να εκπλήσσεται από τα λεγόμενα του.
’’ Τα δίδυμα είναι από δύο διαφορετικούς άντρες. Το ένα είναι λογικά το δικό σας και το άλλο … ‘’ διέκοψε την πρόταση της.
’’ Του James.’’ Συμπέρανε διάνα και χάιδεψε το αγκαθωτό πιγούνι του. Τα λόγια της γιατρού, ήρθαν σαν κεραμίδα στο κεφάλι του. Πως διάολο μπορεί να συνέβη αυτό; 
’’ Είστε σίγουρη για αυτό;’’ Ήθελε κάποιον να του βρωντοφωνάξει πως όλα ήταν ψέματα. Όμως, δεν θα γινόταν ποτέ.
’’ Είναι 100% σίγουρο. Δυστυχώς γίνονται τέτοιες … ανωμαλίες.’’ Βρήκε την κατάλληλη λέξη για να το περιγράψει. Κάλυψε το στόμα του και ακόμα δεν μπορούσε να το κατανοήσει ο νους του. Ήταν … ακατανόητο.
’’ Μπορείτε να μου φέρετε λίγο νερό, παρακαλώ;’’ Ανάσαινε με δυσκολία καθώς το σοκ τον κυρίευε όσο περνούσαν τα λεπτά. Η γιατρός κούνησε πολλές φορές καταφατικά και κατευθύνθηκε στην μικρή κουζίνα που περιείχε το ιατρείο. Γέμισε το ποτήρι με νερό και το πρόσφερε στον Nathan. Ο Nathan το έπιασε λες και από αυτό εξαρτιόταν η ζωή του. Το ήπιε μονορούφι ενώ λίγο δεν έλειψε να πνιγεί καθώς κατάπινε.
Χωρίς προειδοποίηση, σηκώθηκε από την καρέκλα. Δεν μπήκε καν στην προσπάθεια να γείρει το κεφάλι του στην γιατρό. Άνοιξε την πόρτα και έφυγε σαν κυνηγημένος από το ιατρείο.
Για πρώτη φορά ένιωθε ταπεινωμένος. Είχε ρεζιλευτεί στην εταιρεία, στην οικογένεια του, ακόμα και στην Miranda. Χτύπησε νευρικά το τιμόνι και βλαστήμησε την Amy. 
Δεν θα μου χαλάσει αυτή η τσούλα την μέρα σκέφτηκε και αμέσως του ήρθε μία ιδέα πως θα περάσει με ευχαρίστηση την μέρα του. Ίσως να έπαιρνε κάποιον ή κάποια μαζί του.