Sinful Delights

Chapter 35

Η καρδιά του χτυπούσε ακανόνιστα, έτοιμη να βγει από τη θέση της. Η στιγμή που κοίταξε η Amy έξω από το παράθυρο, τον είχε τρομοκρατήσει. Το βλέμμα της ψυχρό, πάνω του. Κούνησε το κεφάλι του αλλάζοντας γρήγορα θέμα στις σκέψεις του.Δεν ήξερε ποιος είχε βγει και τι θα γινόταν αν τον αντιμετώπιζε. Κύλισε το σώμα του στο χωματένιο δάπεδο κρατώντας παράλληλα την ανάσα του. Μία κίνηση και όλα χάθηκαν. Άκουγε τα βαριά βήματα του στο χορτάρι και όσο περισσότερο προσηλωνόταν στο άκουσμα τόσο θεωρούσε πως είναι κοντά του.

’’ Βλέπεις τίποτα;’’ Αυτή ήταν σίγουρα η φωνή της Amy. Αν γύριζε το κεφάλι του ίσως να τον έβλεπαν  και αυτό θα το καθιστούσε δύσκολο μετά. Αντίθετα, έσκυψε κάτω και κάλυψε το πρόσωπο του μέσα στα πόδια του.
Ο ντέντεκτιβ μετρούσε από το 1 μέχρι το 10 ως τρόπο συγκέντρωσης και σκέψης διαφυγής. Όταν θα έφτανε στον αριθμό 10, θα έφευγε τρέχοντας δίχως να σκεφτεί τις συνέπειες. 4,5,6 … 

’’ Όχι αλλά … ‘’ Η χροιά της φωνής του υποδήλωνε ότι ήταν ο Dean. Μόλις άκουσε την αβεβαιότητα στην πρόταση του, κινήθηκε προς τα αριστερά. Αφού κατάλαβε το λάθος του, έμεινε ακίνητος. 7,8,9, … 

’’ Περίμενε κάτι βλέπω!’’ είπε ηχηρά και ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί. Σταμάτησε να μετράει και το σώμα του τον πρόδωσε για μερικά δευτερόλεπτα την στιγμή που μερικές σφαίρες έπεσαν λίγα εκατοστά δίπλα του. Φοβισμένος, έτρεξε και πλέον φανερώθηκε στον Dean. Μπήκε σε ένα χωράφι πατώντας οτιδήποτε υπήρχε στο έδαφος. Δεν τον ένοιαζε τίποτα. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν η διάσωση του. Κινούσε πάνω-κάτω τα χέρια του για να βάλει ώθηση για περισσότερο σπινάρισμα. Έστρεψε το κεφάλι του στο πλάι και είδε την σκοτεινή φιγούρα του Dean πίσω του. Στεκόταν στα σύρματα του χωραφιού. Δεν έκανε τίποτε παραπάνω. Ο ντέντεκτιβ απόρησε  και σταμάτησε. Εκείνη την στιγμή όμως, ο Dean ανασήκωσε το όπλο και το σημάδεψε πάνω του. Η αντίδραση του ντέντεκτιβ ήταν να πέσει κάτω αλλά η σφαίρα διαπέρασε το μπράτσο του και πάσχισε να κρατήσει την κραυγή του. Έπεσε κάτω όμως βρήκε την τόλμη να συρθεί πιο πέρα με την βοήθεια του καλού του χεριού. Κάθε κίνηση που εκτελούσε, το βαθύ τραύμα τον τραβούσε πίσω αυτόματα και αυτό έπρεπε να το καταπολεμήσει. Γράπωσε τον κορμό ενός δέντρου και στήριξε το ταλαιπωρημένο σώμα του εκεί. Ανέπνεε δύσκολα και έπαιρνε βαθιές ανάσες για να ρυθμίσει την ένταση του πόνου. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να κουνήσει το αριστερό μπράτσο του όμως ήταν αδύνατο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που δεχόταν σφαίρα αλλά τώρα είναι διαφορετικά τα πράγματα.