The Princess' Prince

Chapter 12

I hate that Prince. Hay nako. Dito na nga lang ako sa kwarto ko as usual. Bakit ba kasi lagi na lang dito pumupunta ang asungot na yun? Yeah! Andito si Kuya Arth pero di naman siguro kailangan na lagi syang nandito. Hindi ba sya hinahanap sa kanila? Bakit ba ako na lang ang lagi nyang kinukulit? Of all the people in the world, why meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee? Hay.

Well, para mabawasan ang irita ko, I need my stress reliever, my books of course. So I get one from my bookshelf and started reading it and I'm enjoying the story.

I woke up for I don't know what's the reason is, then I look at my watch and I saw that it's almost 11 pm. Hindi ko alam na nakatulog na pala ako dahil sa pagbabasa which is nangyayari naman sakin all the time. Hihi. Then I saw that there is a note in the table beside my bed. 'Prithine, baby I did not wake you up na to eat. Nakita ko kasi na ang himbing na ng tulog mo at kapag ginising kita ay wala din namang mangyayari kasi tulog na tulog ka. So kung nagising ka na, just go downstairs, there is pasta and cake in the fridge, initin mo na lang yung pasta and kumain ka ha. Love you baby. - Mom'

Then dun ko lang naalala na hindi pa pala nga ako kumakain, at sakto naman na naramdaman ko yung gutom so I went downstairs straight to the kitchen. Kinuha ko yung pasta sa ref tapos ininit ko sa microwave oven, then I sat on one of the chairs then kumain ako and it's so yummy. Enjoy na enjoy ako sa pagkain when I heard footsteps na papalapit sakin.

"Who's that?" I yelled to the person, I hope.

"Mom? Dad? Is that you?" sabi ko pa pero wala namang sumasagot.

Then i heard the sound of the footsteps getting louder and louder. So since ang ilaw lang ay yung nasa may stairs and sa may kitchen, di ko pa rin makita kung sino ba yun, kaya natakot na ako. Naisip ko na baka magnanakaw or rapist to. Oh no! God please save me.

Nagdadasal na ako dito at nakapikit na lang ako habang nagtatago ako dito sa may ilalim ng lamesa nang may biglang nagsalita.

"What the hell are you doing?"

Then i realize na familiar yung boses nung lalaking nagsalita na yun. And i feel relieved na hindi pala magnanakaw o multo yun. Pero nagtataka ako kung bakit nandito sya? Bakit nandito yung boses na yun? Bakit nandito yung boses ni Prince?

Nakalimutan ko pala na nandito nga pala si Prince. Pero bakit hindi sya umuwi sa kanila? Bakit nandito pa rin sya? But maybe hindi naman sya 'to. Hindi pa rin ako umaalis dito sa ilalim ng lamesa kasi natatakot na naman ako. Paano kung multo pala 'to? Huhuhu.

Pero nakita ko na bakit naman naka-slippers tapos nakashorts?

"Ano bang ginagawa mo dyan sa ilalim ng lamesa? Lumabas ka nga!" sabi nya, then dahan dahan akong lumabas habang nakapikit at humarap ako kung nasan man yung lalaking yun and my face like this -.- turned totally like this O_O.

Omo! Napatalikod na lang ako sa nakita ko.

"Why? Are you shocked? Ngayon ka lang ba nakakita nang abs? Hahaha." sabi nang asungot nga na si Prince.

Ang kapal din naman talaga nang mukha. Ano bang ginagawa nya dito at bakit naka-shorts lang sya. Ang bastos naman. Nasa pamamahay namin sya tapos di manlang makapag t-shirt.

Dahil sa hiya ko, hinarap ko sya.

"Ang kapal mo, eh wala ka namang abs. And what the hell are you doing here at our house? Bakit hindi ka pa umuwi ha? Nananakot ka pa, tapos ang bastos mo pa. Magdamit ka nga!" sabi ko sa kanya at saka binato sa kanya yung tinidor na hawak ko pa rin.

Umalis na ako sa kitchen at naglalakad na ako sa hagdan nang maabutan ako ni Prince.

"Ano ba? Bakit ba sunod ka nang sunod?" tanong ko sa kanya.