Unexpected Love

Κεφάλαιο 2ο

"Κάποιος πρέπει να μου κάνει πλάκα" λέω στον εαυτό μου καθώς ο ιδιοκτήτης της φωνής μπαίνει στην αίθουσα και σχεδόν όλα τα αγόρια φωνάζουν με ενθουσιασμό:Που 'σαι ρε Χρήστο! και κολλάνε πέντε μαζί του. Μετά τον εορταστικό χαιρετισμό, κάθεται ακριβώς απέναντι μου, χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο.

Από όλους τους ανθρώπους του κόσμου με αυτόν έπρεπε να είμαι συμμαθήτρια;

Ο ιδιοκτήτης της φωνής δεν ήταν άλλος από το αγόρι που είχα δει χτες το απόγευμα να παίζει μπάσκετ. Τέλεια δηλαδή. Του χαμογέλασα κι εγώ και έστρεψε την προσοχή μου στον καθηγητή που μας εξηγούσε τι θα κάναμε από εδώ και πέρα.

Τελείωσα μια ώρα νωρίτερα από το κανονικό και αφού έστειλα μήνυμα στη μαμά να έρθει να με πάρει, πήρα τηλέφωνο την Άννα να της πω τα καθέκαστα.
-'Καλά μόνο σε σένα συμβαίνουν αυτά το ξέρεις;'
-'Ναι το ξέρω της,απάντησα αλλά τι θα κάνω; Μου φαίνεται ότι βρήκα καινούριο ανταγωνιστή.'
-'Τι εννοείς;' με ρώτησε μπερδεμένη η Άννα.

Flashback

Ο καθηγητής μας είπε να ανοίξουμε τα βιβλία μας στη σελίδα 25 και μας έδωσε τα χαρτιά στα οποία θα γράφαμε τις απαντήσεις μας.
-'Μπορείτε να αρχίσετε' μας είπε και έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του. 'Έχετε 1μιση ώρα' πρόσθεσε.

Ενώ έγραφα έριχνα κλέφτες ματιές απέναντι μου. "Καλέ πότε πρόλαβε και γύρισε σελίδα" είπα στον εαυτό μου. "Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά αν συνεχίσει έτσι" μονολόγησα. Αλλά όσο γρήγορα και να έγραφα εκείνος ήταν πάντα μια ερώτηση μπροστά από μένα. "Αυτό σημαίνει πόλεμος φιλαράκο" σκέφτηκα ενώ άρχισα να γράφω πιο γρήγορα.

Ευτυχώς μετά από λίγα λεπτά τελείωσα πρώτη, και ακούμπησα αθόρυβα την πλάτη μου στην πλάτη της καρέκλας. Κοίταξα το ρολόι. 9 παρά 25. "Μωρέ μπράβο καινούριο ρεκόρ συγχαρηκα τον εαυτό μου που τελείωσα πριν από εκείνον. Μετά από δευτερόλεπτα τελείωσε και αυτός και παρέδωσε το χαρτί και το βιβλίο του και αποχώρησε από την αίθουσα. Μετά από λίγο, τελείωσαν αλλά 2 παιδιά και αποφάσισα να αφήσω και εγώ τα πράγματα μου και να φύγω.

End of Flashback

Της διηγήθηκα ότι έγινε στην τάξη και εκείνη μου είπε κατσουφιασμενη:
-'Βρε κορίτσι μου, το ξέρουμε ότι είσαι καλή δεν χρειάζεται όμως να ανταγωνιζεσαι τους πάντες.'
-'Πρώτον δεν ανταγωνιζομαι τους πάντες και δεύτερον αυτός άρχισε' της είπα.
-'Τι λες παιδάκι μου; Εσύ δεν είπες ότι απλά ήταν πιο γρήγορος από σένα;' με ρώτησε μπερδεμένη η Άννα.
-'Ε ναι το ίδιο λέμε. Άκουσε Άννα, μόλις κηρύχθηκε ένας πόλεμος και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό' της είπα θριαμβευτικά.
-'Πφφ καλά αλλά αν φας τα μούτρα σου δεν φταίω εγώ.'
-'Άλλος θα φάει τα μούτρα του' της απάντησα. 'Σε κλείνω γιατί ήρθε η μαμά μου να πάρει. Καληνύχτα.'
-'Καληνύχτα.'

Όταν έφτασα σπίτι έκανα μπάνιο, έβαλα τις πυτζάμες μου και ξαπλωσα στο κρεβάτι μου να τελειώσω το βιβλίο που δεν με άφησαν τα κορίτσια να τελειώσω. Αφού το τελείωσα, βρήκα μια θέση για αυτό στη βιβλιοθήκη μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Κάποιον είδα; Σωστά μαντέψατε. Τον Χρήστο να παίζει μπάσκετ. Τότε μου ήρθε μια διαβολική ιδέα. Άνοιξα ελάχιστα το παράθυρο, έκλεισα το φως και περίμενα ποτέ θα αστοχησει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και όταν δε μπήκε καλάθι φώναξα:"Αχρηστε!" και έσκυψα κάτω για να μην με δει κλείνοντας το παράθυρο ταυτόχρονα.

Εντάξει μπορει αυτό που έκανα να ήταν λίγο κακό. Καλά εντάξει πολύ. Αλλά δεν θα τον αφήσω να τελειώνει πρώτος χωρίς αντάλλαγμα.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Γεια και πάλι!
Χαίρομαι που επέστρεψες για να συνεχίσεις την ιστορία μου. Σ'ευχαριστώ και ελπίζω να τα ξαναπούμε.
Δική σου,
Κάθριν ✨