Unexpected Love

Κεφάλαιο 8ο

Η υπόλοιπη εβδομάδα κύλησε χωρίς άλλα τέτοια επεισόδεια (ευτυχώς δηλαδή) μέχρι την Παρασκεύη το πρωί. Όπως κάθε πρωί σηκώθηκα και πήγα να ανοίξω το παράθυρό μου. Άνοιξα το τζάμι και τότε το είδα: στο εξωτερικό περβάζι του παραθύρου κολημμένο με σελοτέιπ ήταν ένα ραβασάκι που έγραφε Θάλια. Ωχ όχι, κάνε να μην είναι αυτός που νομίζω. Το ξεκόλλησα από το περβάζι και το άνοιξα. Έλεγε κοίτα απέναντι. Εμ οκ. Στο παράθυρο της απέναντι πολυκατοικίας με μαύρο μαρκαδόρο έγραφε: 'Απ'ότι φαίνεται είμαστε γείτονες κούκλα.'       

Ε, όχι. Τι άλλο θέλω δηλαδή; Είμαι γείτονες με τον Χρήστο ΚΑΙ τον Γιώργο. Έλεος. Είμαι για λύπηση. Καταρχήν που κολλαέι αυτός; Έχουμε τον πόνο μας τώρα έχουμε κι εκείνον. Τέλεια.

Κοπάνησα με δύναμη το παράθυρο για να το κλείσω και άρχισα να ετοιμάζομαι με φούρια. Και όταν νόμιζα ότι η ζωή μου δεν θα μπορούσε να χειροτερεύσει...

Στο σχολείο με περίμενε άλλη μία έκπληξη: η Άννα και ο Μαξ μιλούσαν λες και γνωριζόντουσαν από χτες. Η Βάσω που είναι; Και τι θέλει πάλι αυτός; Ωχ όχι. Μη μου πεις πως ήρθε την Δευτέρα να με ρωτήσει μόνο και μόνο για την Άννα. Κάτι μου βρωμάει εδώ. Άρχισα να προχωράω προς το μέρος τους ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να βρω τη Βάσω. Άφαντη. Μάλιστα. Ωραία στιγμή βρήκε κι αυτή.

-'Πως κι από 'δω Μαξούλη; Μας πεθύμησες;'

-'Ε, ναι θα μπορούσες να το πεις κι αυτό' ψέλλισε. Όπα κάτσε από πότε ψελλίζει ο Μαξ; Κάτι δεν μου αρέσει εδώ.

-'Ε λοιπόν εμείς όχι για αυτό στρίβε.'

-'Έλα βρε Θάλια μου τι πειράζει αν κάτσει λίγο ο άνθρωπος;' πρότεινε διστακτικά η Άννα.

-'Πως με είπες;!' γρύλισα.

-'Εντάξει συγγνώμη δεν θα σε ξαναπώ έτσι' απολογήθηκε εκείνη.

-'Πρώτον πειράζει και δεύτερον Μαξ έλα λίγο πρέπει να μιλήσουμε οι δυό μας' είπα και του έκανα νόημα. Όχι που θα μου ξέφευγε. Τον τράβηξα λίγο πιο κει για να μην μας ακούσει η Άννα.

-'Τι θες;' τον ρώτησα επιτακτικά.

-'Τι θέλω;' με κορόιδεψε. Αμάν πια αυτός ο άνθρωπος.

-'Τελείωνε και πες μου. Γιατί μιλούσες με την Άννα;' του αντιγύρισα.

-'Τίποτα απλά μιλούσα με μία από τις φίλες σου' προσπάθησε να τα μπαλώσει. 'Ούτε να μιλάω με τις φίλες σου δεν μπορώ;' συνέχισε την ειρωνεία.

-'Από πότε σε ενδιαφέρουν εσένα οι φίλες μου; Γενικά από πότε ενδιαφέρεσαι για οτιδήποτε που έχει σχέση με μένα; Υποτίθεται ότι δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις και εγώ είμαι μια χαρά με αυτό. Εσύ έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό; Επίσης για ποιό λόγο με ρώτησες για την Περιβαλλοντική εφόσον έτσι κι αλλιώς δεν θα ερχόσουν;' του απάντησα με μια ανάσα. Ουάου δεν είχα ιδέα ότι μπορούσα να το κάνω αυτό. Να και κάτι κάλο που βγήκε από την υπόθεση 'Μαξ'. Τέλος πάντων στο θέμα μας.

-'Ε ήρεμα μία μία τις ερωτήσεις. Πρώτα από όλα έχεις καμία πρόθεση να μπεις μέσα ή θα κάτσουμε έξω;' Με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι. Πο έλεος ειχε χτυπησει το κουδούνι. Όλα σκατά μου πάνε αυτή τη βδομάδα.

-'Καλά' του απάντησα και με πήρε από το χέρι και κάτσαμε σε ένα παγκάκι. Ξεφύσηξα. 'Λέγε'

-'Λοιπόν για να ξέρεις δεν με ενδιαφέρεις εσύ αλλά η φίλες σου ειδικά αυτή που πάει στο σχολείο μας. Δεύτε-'

-'Α, για να σου πω, θα μείνεις μακριά από τις φίλες μου. Πρώτον. Δεύτερον. Δεν την λένε αυτή έχει και όνομα. Καλά τόση ώρα της μίλαγες δεν ξέρεις πως την λένε;' τον διέκοψα λίγο απότομα. Πολύ λίγο. Τόσο δα.

-'Οχι δεν θυμάμαι το όνομα της αν αυτό υπονοείς.' Με κοίταξε ενοχλημένος. 'Και ότι θέλω θα κάνω λογαριασμό θα σου δώσω; Τέλος πάντων. Δεύτερον. Όντως δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις αλλά μια χαρά είναι κι έτσι, έχει την πλάκα του.' συμπλήρωσε. 'Τρίτον να μην  σε νοιάζει για ποιο λόγο ρώτησα. Δεν είναι δική σου δουλειά. Τέλος.'

-'Πφφφ καλά ότι πεις' του αποκρίθηκα και γυρνώντας του την πλάτη μπήκα στο κτήριο του σχολείου και αμέσως μετά στις τουαλέτες των κοριτσιών .

"Ναι, σίγουρα. Ούτε αυτός δεν τα πιστεύει αυτά που λέει. Δεν γίνεται έτσι στα καλά του καθουμένου να του ήρθε να με ρωτήσει αν έχουμε Περιβαλλοντική. Κάτι κρύβει. Δεν γινεται να είναι τόσο καλός όσο λέει. Σωστά;"

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Αυτά για σήμερα.
Ξέρω είναι μικρό αλλά είχε λίγο απ'όλα. Τα λέμε στο επόμενο.
Δική σας,
Κάθριν ✨