Unexpected Love

Κεφάλαιο 13ο

P.O.V.Ευθαλίας

Το Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα και ευχάριστα. Ήμουν πανευτυχής: μόλις είχα περάσει το Χρήστο και είχα αποκτήσει ένα καινούριο φίλο! Όχι ότι είμαι απόλυτα σίγουρη αν πρέπει να τον εμπιστευτώ. Και όχι μόνο τον είχα περάσει τα είχα και όλα σωστά. Πετούσα στα σύννεφα και τίποτα δεν μπορούσε να με προσγειώσει.

Τη Δευτέρα ξύπνησα στην ώρα μου (κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε) και κατέβηκα να φάω πρωινό. Αφού έφαγα τα δημητριακά μου,έβαλα το μπολ μου στο νεροχύτη. Ανέβηκα στο δωμάτιό μου και άνοιξα την κουρτίνα.Χαμογέλασα στη θύμηση της "συνομιλίας"μου με τον Γιώργο. Έγραψα σε ένα χαρτί 'Καλημέρα, τα λέμε στο σχολείο.' και το κόλλησα με σελοτέιπ στο τζάμι. Ντύθηκα και πήρα την τσάντα μου. Κατέβηκα κάτω για να βάλω παπούτσια και να περιμένω τη Νικόλ.

Μετά από λίγο κατέβηκα κι εκείνη και ξεκινήσαμε για το σχολείο.

Με το πάτησα το πόδι μου στην αυλή του σχολείου έπεσα πάνω στο Γιάννη. Ωραία ξεκινήσαμε. Όχι ότι μου έκανε κάτι ο άνθρωπος, αλλά για να είναι αυτός στην πόρτα κάτι θα έγινε.

-'Τι έγινε;' ρώτησα. Τον κοίταξα. Φαινόταν κάπως. Στεναχωρημένος και κάτι άλλο.

-'Ευτυχώς σε βρήκα. Έλα' μου είπε και με πήρε από το χέρι. Κάτι σοβαρό θα έγινε για να κάνει έτσι.

-'Ναι, ευτυχώς με βρήκες κι έρχομαι αλλά τι έπαθες; Κάνεις λες και έρχεται το τέλος του κόσμου και θέλεις να μου εξομολογηθείς τον έρωτα σου' παρατήρησα. 'Μισό! Αυτό είναι;' συνέχισα να μιλάω εγώ.

-'Ναι οκ θα σου πω σε λίγο'. Αμάν κι αυτός! Πρώτα έρχεται και μου λέει ευτυχώς που σε βρήκα και κάτι τέτοιες βλακείες και μετά δεν μου λέει τι θέλει. Φτάσαμε στο πίσω μέρος του σχολείου και επιτέλους σταμάτησε να με τραβάει.

-'Ακούω' του λέω σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

-'Σήμερα το πρωί ήρθε και με βρήκε η Βάσω. Μου είπε ότι δεν άντεχε άλλο αυτή την κατάσταση και μου ζήτησε να κάνω κάτι και ε, ξέρεις ότι της έχω αδυναμία, οπότε συμφώνησα'. είπε τελικά και και τον αγριοκοίταξα.

-'Αμάν βρε Γιάννη κι εσύ με τις αδυναμίες σου! Και τι συμφώνησες να κάνεις;'

-'Τίποτα. Απλά μου ζήτησε να τη βοηθήσω. Γι'αυτό ήρθα σε εσένα- Μην μου πεις. Για να σε βοηθήσω να τη βοηθήσεις' αποφάνθηκα κι εκείνος ένευσε καταφατικά. Μια φορά αυτό το παιδί να κάτσει στ' αυγά του δεν μπορεί;