Unexpected Love

Κεφαλαιο 44ο

Στο αυτοκίνητο, ο Χρήστος κάθεται μπροστά κι εγώ με τη Νικόλ πίσω. Όλοι συζητάνε για τον αγώνα αλλά προσπαθώ να μιλάω όσο λιγότερο γίνεται.

Είμαι μπερδεμένη. Γιατί δεν μου το είπε; Εντάξει, θα ήταν περίεργο αλλά ο τρόπος που το έμαθα είναι χειρότερος. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.

Η μαμά μου πάντα μας έλεγε ότι η επικοινωνία σε οποιαδήποτε είδους σχέση, είναι το παν. Αν σε ενοχλεί κάτι πρέπει να το λες για να το συζητήσετε και να βρείτε μια λύση. Αλλά πως μπορώ να του μιλήσω γι αυτό; Δεν ξέρω καν πως νιώθω γι αυτό που έγινε και δεν έχω ιδέα τι θα γίνει αν θίξω το θέμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.
~
Σπίτι, εγώ και η Νικόλ ετοιμαζόμαστε για φαγητό στο σπίτι του Χρήστου για να γιορτάσουμε. Φοράω μια καρό μπλε και άσπρη φούστα που μου φτάνει μέχρι το γόνατο με άσπρη μπλούζα και η Νικόλ ένα μαύρο φόρεμα με λουλούδια.

Ο καιρός είναι ήπιος για Φλεβάρη, αλλά λένε ότι θα χιονίσει. Τουλάχιστον θα χάσουμε σχολείο.

"Έτοιμη; Έχουμε αργήσει." Οι γονείς μας δεν είναι σπίτι οπότε θα πάμε μόνες μας και γι αυτό έχουμε αργήσει.

"Ναι, τώρα."

Στου Χρήστου, η κυρία Ξένια έχει μαγειρέψει στιφάδο, το αγαπημένο του Χρήστου και της Νικόλ. Προσωπικά, δεν τρελαίνομαι αλλά το τρώω.

Μετά το τραπέζι και τη συζήτηση του αγώνα, καθόμαστε στο σαλόνι και βλέπουμε τηλεόραση όλοι μαζί.

Το έχω πάρει απόφαση ότι θα του μιλήσω και δεν αλλάζω γνώμη. Το υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Φοβάμαι όμως. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κάνω νόημα στον Χρήστο ότι θέλω να του μιλήσω ιδιαιτέρως. Και μόνο στην σκέψη το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος και νομίζω ότι θα κάνω εμετό.

Ζητάμε συγγνώμη και πάμε στο δωμάτιό του. Ωραία, τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να κοιτάω το κρεβάτι. Δεν θέλω να ξέρω τι έγινε. Καθαρίζω το λαιμό μου καθώς ο Χρήστος κλείνει την πόρτα πίσω του.

"Τι έγινε; Όλα καλά;" ρωτάει, η ανησυχία εμφανής στο βλέμμα του.

"Ναι. Όχι. Μάλλον. Δεν ξέρω." Τι λέω θεέ μου.

"Λία; Τι έγινε;" ξαναρωτάει και κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου. Ενστικτωδώς πηγαίνω προς τα πίσω. Γιατί φοβάμαι τόσο πολύ;