Unexpected Love

Κεφάλαιο 18ο

Φόρεσα τη σαλοπέτα και ένα μπλε πλεκτό πουλόβερ μαζί με τα άσπρα αθλητικά μου. Πήρα τα πράγματά μου και κατέβηκα κάτω. Σήμερα θα με πήγαινε στ' αγγλικά μια φίλη της μαμάς, γιατί θα πήγαινε εκεί να πάρει την κόρη της και ήμουν στο δρόμο της.

Καθώς περνούσαμε με το αυτοκίνητο μπροστά από το σπίτι του Χρήστου, τον είδα να παίζει μπάσκετ με ... τον  Γιώργο;! Μισό τι;! Γιατί παίζουν μαζί; Κι από που γνωρίζονται; Και καταρχήν γιατί παίζει τέτοια ώρα, κοντεύει 8;!

Τις σκέψεις μου διέκοψε η κ. Ειρήνη, η οποία είχε σταματήσει σχεδόν μπροστά τους και με κοιτούσε ανήσυχη. 

''Ευθαλία κορίτσι μου είσαι καλά;''

''Ε... ναι καλά είμαι κ. Ειρήνη μην ανησυχείτε'' την καθησύχασα. Ax κάνε να μην μας dουν, κάνε να μην μας δουν.

''Είσαι σίγουρη; Φαίνεσαι κατάχλωμη'' παρατήρησε.

Α ωραία χλώμιασα κι από πάνω. 

''Όχι όχι εντάξει μια χαρά είμαι αλήθεια'' την καθησυχάζω μπας και φύγουμε μια ώρα αρχίτερα.

''Σίγουρα κοπέλα μου;'' Αχ σαν πολύ δεν καθυστερούμε;

''Σίγουρα'' της απαντάω και βάζει επιτέλους μπρος. Κοίταξα διακρίτικά προς το μέρος τους αλλά ήταν άφαντοι. Κοίταξα την ώρα. 8:01 Ε, καιρός ήτανε να πάει να ετοιμαστεί. Αλλά τι δουλειά είχαν αυτοί οι δύο μαζί;

{...}

Ο 'ξεμωραμένος' δεν τον έβαλε μέσα για δύο λόγους: και άργησε και δεν είχε βιβλίο. Δεν έγραψε μαζί μας αλλά σε μια άλλη αίθουσα κι όμως παρ'όλα αυτά όταν βγήκα έξω είχε τελειώσει. Α, και είμαι η μόνη που γνωρίζω το σκορ του γιατί το είδα καταλάθος και με παρακαλάει να του το πω.Αλλά οοοοχι θα τον αφήσω λίγο να βράσει στο ζουμί του. Τι λίγο δηλαδή όλο το Σαββατοκύριακο θα κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα αλλά δεν βαριέσαι. Να ερχόταν πιο νωρίς. Μιας και το αναφέραμε πάλι ισοφαρήσαμε αλλά δεν με νοιάζει ας νομίζει ότι θέλει.                                

Πάντως πέρασα πολύ ωραία σήμερα. Με τα υπόλοιπα παιδιά λέγαμε αστεία και γελούσαμε όλη την ώρα. Δεν τον αφήσαμε τον 'ξεμωραμένο' σε ησυχία. Τελικά τα κορίτσια της τάξης μου είναι πολύ συμπαθητικά. Εκτός από ένα. Η Ελένη. Άλλη αυτή. Κλαιγόταν όλη την ώρα επειδή ο άλλος δεν τον άφησε να μπει. Ότι να 'ναι. Αντί να χαίρεται που δεν θα μας πρήξει με την 'τελειότητά' του, όλο παραπονιέται. Τέλος πάντων δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με την κάθε άσχετη. 

Είναι μια κοπέλα η Εύα και καθόμασταν και μιλούσαμε πολύ ώρα αφόυ είχαμε τελειώσει. Είναι αυτές οι συζητήσεις που μιλάς με τον άλλο με τις ώρες και δεν καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα. Το λατρεύω αυτό το πράγμα.

Άσε που είχα και τον Χρήστο, που καιγόταν να μάθει ποιος βγήκε πρώτος κι εγώ ,φυσικά, του έψηνα το ψάρι στα χείλη. Ήθελα πάρα πολύ να τον ρωτήσω από που ξέρει το Γιώργο αλλά δεν το έκανα. Από τη μία ντρεπόμουν και από την άλλη δεν νομίζω να μου έδινε καμιά σωστή απάντηση. Και επιπλέον, θα νόμιζε ότι τον παρακολουθώ ή κάτι παρόμοιο.

Όμως περιέργως πέρασα σχεδόν τέλεια και ανυπομονώ για το επόμένο μάθημα. Ποιος εγώ, που τώρα τελευταία τις Παρασκεύες τις έβλεπα με μισό μάτι. 

Είδατε που τελικά πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σ'ένα βράδυ; 

Το Σάββατο ξύπνησα το απόγευμα, κατά τις 4, γιατί μιλούσα με το Γιώργο και κοιμήθηκα ξημερώματα. Αυτός πάλι, πήγε για τρέξιμο. Ο καθένας με τον πόνο του που λέμε. Α και έμαθα κιόλας πως γνωρίζονται. Μένουν απλά στην ίδια πολυκατοικία και μερικές φορές παίζουν μαζί μπάσκετ ή ποδόσφαιρο. Λογικό μου φαίνεται.

Το υπόλοιπο Σαββατοκύριακο το πέρασα διαβάζοντας. Την Κυριακή το πρωί, γύρω στις 9, χτύπησε το κουδούνι. Μιας και ήμουν η μόνη ξύπνια άνοιξα εγώ. 

Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια κατάσταση όπου αν μπορούσατε να μην κάνετε εκείνη τη συγκεκριμένη κίνηση η να γυρίσετε το χρόνο πίσω θα το κάνατε; Ε κι εγώ αυτό έπαθα όταν άνοιξα εκείνη τη ρημάδα την πόρτα.

_________________________________________________________

Γεια σας γεια σας γεια σας. Τι κάνετε, πώς είστε; 

Εγώ μια χαρά είμαι ευχαριστώ που ρωτήσατε.

Που λέτε καιρό έχουμε να τα πούμε!

Και όχι δεν έχω τελειώσει τη διόρθωση (ναι ακόμα) αλλά ήθελα πάρα πολύ να βάλω κεφάλαιο και δεν κρατήθηκα :)(είδατε που σας σκέφτομαι;)

Λοιπόν αυτά για την ώρα.
Και όχι δεν ξέρω πότε θα ξανανεβασω αλλά ας ελπίσουμε ότι θα είναι σύντομα.
Δική σας
Κάθριν✨