The Search For Everything

|| Chapter 02 ||

"Poppy is verdrietig."

Ik hou mijn ogen op de weg en zucht zacht.

"Het is ook niet leuk Saf." Zeg ik.

Safiya strekt haar benen op en kijkt naar buiten. "Niemand wil haar vertellen wat er is gebeurd, dat is toch gek?"

"Soms is het beter als je dingen niet weet, je gaat het leren met de jaren."

"Alaine vertel het gewoon!" Zeurt Safiya

"Nee." Houd ik standvastig vast.

"Pretty pleaaaaaaase?"

"Als je zo door blijft zeuren gaan we niet papa ophalen." Zeg ik.

Onze vader werkt als chefkok in een populair en duur restaurant in het centrum van de stad. Maar hij werkt teveel, dat vindt iedereen.

Ik rij naar het restaurant en we gaan via de achterdeur naar binnen. Safiya en ik wurmen ons tussen werkende keukenhulpjes door tot we bij de generale keuken zijn. Ik zie mijn vader andere koks rond commanderen tot ik mijn naam hoor. Ik draai mij om en zie het hoofd van de bediening, Gian, naar me toe lopen.

"Alaine wat ben je toch een beeldschone jonge vrouw." Hij geeft me drie kussen voordat hij Safiya begroet.

"Kiddo wat doe jij hier?" Mijn vader glimlacht als ik hem een omhelzing geef.

"Je ophalen, kom." Zeg ik.

"Antonio ga naar huis, we redden ons makkelijk zonder je vandaag." Zegt Gian.

Mijn vader zucht diep voordat hij zijn schort afdoet. Ik kijk wat rond en zie Joey aan het afwassen. Joey is deel van mijn vriendenkring en mijn buurjongen. Wat een top vent.

Ik loop hem voorbij en sla hem op zijn achterwerk. Als gevolg krijg ik het van hem terug. Ik ga gniffelend naast hem staan.

"Hey." Zegt Joey.

"Hi."

"Dus wat brengt je hier?" Hij droogt een bord af.

"Aliens, ze hebben me gedwongen om te kijken hoe je borden af wast. Echt waar."

Joey lacht en stoot me aan. "Jullie pap gaat mee met jullie?"

"Hij luistert een keer naar ons, Safiya wil zo graag dat hij haar naar bed brengt. Ze kan niet slapen zonder haar." Vertel ik.

"En jij wil dat ook, je ziet hem ook niet zo vaak." Zegt Joey.

"Klopt." Ik zucht. "Sinds mam er niet meer is, is het allemaal best moeilijk."

Joey knikt als ik meegetrokken wordt door Safiya.

"Kom we gaan pizza eten!"

Ik glimlach naar Joey. "Tot vrijdag! Neem die fenomenale toetjes van je mee!"

~*~

Met een half slapende Safiya in mijn armen loop ik de trap op. Pap is al gecrasht in zijn eigen bed dus ik breng haar naar bed.

Ik help Safiya met omkleden voordat ik haar in bed leg. Ze gaapt en pakt haar pluche panda.

"Poppy, haar grote broer en haar ouders komen morgen eten." Zegt ze zacht.

"Mhm, vindt je dat leuk?" Vraag ik.

Safiya knikt gapend. "Ze is mijn allerbeste vriendin."

"Slaap lekker Safiya." Fluister ik en ik kus haar voorhoofd.

"Slaap lekker Alaine."

Ik sta op en loop de kamer uit. Ik ga naar mijn eigen kamer en kleed mij om. Terwijl ik mijn pyjama aandoe hoor ik mijn telefoon afgaan.

Ik trek het shirt over mijn hoofd en loop naar mijn bed. Met een grote plof laat ik mezelf erop vallen en pak mijn telefoon.

Onbekend nummer: sorry dat ik een dickhead was tegen je

"What the fuck? Flynn?"

Ik frons als ik mijn antwoordt teruggestuurd heb.

U: wie is dit?

Ik zie dat hij het leest en krijg niet veel later weer een bericht tegen.

Onbekend nummer: Flynn Porter....

U: niet gemeen bedoeld maar hoe heb je mijn nummer gekregen?

Ik voeg het nummer toe in mijn contacten. En doe de lichten uit behalve die naast mijn bed.

Flynn: ik wil je zusje iets geven omdat ze lief is voor Poppy, die heeft het zwaar gehad na... alles.

U: na wat jij hebt veroorzaakt bedoel je?

Flynn: ik heb geen zin in een preek dus je moet me morgen ophalen, ik mag niet meer autorijden.

Goh? Hoe zou het komen?

Niet lullig bedoeld.

U: koop een Barbie, ik ga niet helpen met de rotzooi die je zelf hebt veroorzaakt.

Flynn: je bent de eerste in weken die tegen me spreekt, asjeblieft.

U: goed, maar jij betaald de kosten van de diesel.

Ik scheld hem één keer uit en nu moet ik hem ophalen voor een Barbie. Ik vindt het niks hoe het loopt maar ik moet echt niks van hem hierna.