WINNER WATTY'S 2019 NIEUW VOLWASSEN
Na de zelfmoordpoging van de populaire Flynn is hij het zwarte schaap van de school. Alaina komt per toeval met hem in contact en het is het begin van een unieke vriendschap.
Alaina laat hem de mooie dingen van h...
Ik duw een elleboog in zijn zij. "Fijn dat je weer thuis bent." Glimlach ik.
Flynn snuift.
Ik corrigeer hem.
"Pap wij gaan lunchen, wil jij pannenkoeken?" Vraag ik.
"Nee, gaan jullie twee maar jullie." Antwoordt mijn vader.
Flynn en ik lopen naar de keuken, Flynn zijn houding is flink veranderd. Hij houdt Joey met een neutrale blik in de gaten als ik alle spullen pak.
Ik zet de bakplaat neer op het aanrecht en kijk naar hem.
"Is er iets?"
Flynn schrikt op en kijkt mij aan. "Wat?"
"Is er iets?" Herhaal ik.
Flynn beweegt zijn kin naar Joey die samen met zijn ouders gaan zitten.
Ik snuif. "Maak je er geen zorgen over."
Flynn kijkt mij aan en trekt zijn wenkbrauw op. "Waarom dan?"
"Omdat ik van JOU hou en niet van Joey." Antwoordt ik.
Ik pak zijn hand vast en druk een kus op zijn handpalm die ik daarna op mijn wang leg.
Flynn slaat zijn armen om me heen en houdt mij stevig vast.
"Je oksels stinken." Merk ik nuchter op.
"Jij stinkt." Grinnikt Flynn.
Ik prik hem in zijn zij waardoor hij moet lachen. Flynn prikt terug voordat hij me los laat.
Samen maken we het beslag en Flynn bakt ze in de bakplaat. Soms kijkt hij naar mij terwijl ik kijk hoe hij bezig is. Dan slaat hij zijn arm om mij heen en kust mijn haar.
Ik ga dicht tegen hem aanstaan en rust mijn hoofd op hem.
Dit brengt herinneringen op van mijn moeder op... toen ze nog leefde.
Flynn maakt de pannenkoeken af en met het bord lopen we terug naar mijn kamer. Een korte blik gaat tussen mij en Joey die jaloers kijkt naar Flynn.
In mijn kamer ga ik op bed zitten. Flynn komt naast me zitten en doet siroop over de pannenkoeken.
"Is er iets?" Vraagt Flynn bezorgd.
Ik denk aan mijn moeder en een snik verlaat mijn lippen. Ik begin te huilen en ik veeg al tranen van mijn wangen.
Flynn legt het bord weg en knielt voor me neer. Zijn handen pakken mijn gezicht vast.
"Ik dacht aan mijn moeder." Snik ik.
Flynn trekt mij tegen zich aan en houdt me stevig vast. Ik sla mijn armen om zijn middel en begraaf mijn gezicht in zijn borst.
"Ik ben er voor je, je bent niet alleen kleine." Fluistert Flynn terwijl hij mijn haren kust.
Ik laat de tranen vloeien en laat Flynn niet los. Flynn wrijft over mijn rug en wiegt ons.
"Wil je water?" Vraagt Flynn.
Ik schud mijn hoofd. "Nee, lief dat je het vroeg." Amtwoordt ik met een snik.
Flynn kijkt me aan en drukt een kus op mijn betraande wangen. "Ik zet een plaat op, dat kalmeert je wel."
Flynn staat op en loopt naar de platenspeler. Ik veeg mijn vingertoppen onder mijn ogen en kijk naar Flynn. Hij is rustig aan het zoeken en ik neem even een moment.
"Kun je A Kind Of Magic opzetten?" Vraag ik.
Flynn draait zijn hoofd even naar mij en glimlacht. "Natuurlijk."
Flynn haalt de plaat uit de hoes en legt hem op de plaat. Zodra de tonen van Who Wants To Live Forever klinkt glimlach ik.
"Gaat het weer een beetje?" Vraagt Flynn als hij naast me komt zitten.
"Dit luisterde ik altijd met mijn moeder." Vertel ik. "We speelde het ook op haar crematie."
"Het spijt me." Zegt Flynn.
"Wees dat niet. Ik wil een mooie herinnering krijgen van dit, geen droevige." Zeg ik.
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen. Flynn slaat een arm om me heen en rust zijn hoofd tegen mijn hoofd.
"There's no chance for us It's all decided for us This world has only one sweet moment Set aside for us"
Ik kijk Flynn aan, zijn blauwgroene ogen doorboren de mijne.
"Ik hou van je." Zeg ik zacht.
Flynn glimlacht en drukt zijn voorhoofd tegen de mijne. "Ik ook van jou kleine."
Flynn pakt de pannenkoeken en we beginnen ze eindelijk op te eten. Zodra we klaar zijn gaan we op bed liggen zoals we de eerste keer ook deden.
"Flynn... heb jij last gehad van angstaanvallen?" Vraag ik zacht.
"Ja, hoezo?" Flynn kijkt me aan.
"Dat gevoel van geen adem als je wereld in stukken valt en het lijkt dat het niet meer te redden is? Dat heb ik als ik aan het ongeluk denk." Vertel ik.
"Waarom zei je niks?" Vraagt Flynn.
"Omdat het moeilijk is.... we leven in een wereld waar de mentale gezondheid slecht gaat en ik wilde mijn zielige gedoe je niet vervelen." Antwoordt ik.
'Luister kleine, één ding mag je never nooit vergeten: dat ik ook naar je luister. Jij luistert naar mij dan luister ik ook naar jou." Zegt Flynn.
Hij pakt mijn hand vast.
"Want ik ben er voor je.
A/N
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
