The Search For Everything

|| Chapter 38 ||

Als ik wakker word ben ik alleen.

Ik duw mezelf omhoog en kijk door mijn kamer heen.

Ik ben echt alleen.

Ik gooi mijn benen over het bed en sta op. Ik staar even voor mij uit voordat ik de gordijnen open doe en naar de deur loop.

Op dat moment gaat hij open en stapt Flynn binnen met een dienblad.

"Goeiemorgen." Zegt hij zacht.

"G-goeiemorgen." Zeg ik.

Flynn zet het dienblad neer en ik blijf op mijn plek. Flynn heeft een zwarte NASA hoodie met de capuchon over zijn rommelige haar. Zijn ogen zijn erg vermoeid en zijn lichaamshouding is gespannen.

"Waarom ruziën we zo vaak de laatste tijd?" Vraagt Flynn.

"Ik denk omdat... ik weet het niet." Ik zucht en ga zitten.

"Alaine ik hou echt veel van je, maar je doet me echt pijn als je zo doet."

"Ik wist niet wat me gister bezielde, ik was ook nog boos dat je achter mijn rug om kwam." Zucht ik.

Flynn knikt. "We kunnen niet steeds blijven ruziën, dat is niet gezond."

"I know." Ik kijk naar Flynn en hij kijkt naar mij.

"W-waneer ga je?"

"Ga ik wat?" Vraagt Flynn.

"Weg."

Flynn stapt op mij af en knielt voor me. "Ik ga niet weg."

"Jawel, Francine wil naar Canada." Zeg ik.

Flynn laat zijn hoofd even hangen voordat hij me weer aankijkt.

"Ma kiest ervoor om een nieuwe start te maken, of ik mee ga is een ander verhaal. Ik ben nog geen 18, over paar maanden pas, tot die tijd moet ik wel mee. Of ze besluit nu te gaan of zodra ik 18 ben is bij haar." Vertelt Flynn.

"Maar ik wil niet dat je gaat." Zeg ik neergeslagen.

Flynn doet een lok achter mijn oor.

"Niks kan mij van je weerhouden." Fluistert Flynn.

Ik glimlach en leg mijn hand op zijn wang. Flynn legt zijn hand op de mijne en pakt hem vast.

"Heb je een kater?"

Ik schud mijn hoofd. "Alleen niet goed kunnen slapen." Zucht ik.

Flynn knikt. "Slaperig?"

Ik knik.

Flynn komt overeind. "Ga liggen, ik kom erbij."

Ik protesteer niet eens en ga liggen. Flynn komt naast me liggen en we staren even naar het plafond.

"Wat als ze besluit morgen te gaan?" Vraag ik zacht.

"Dan moeten we elk moment bij elkaar zijn, heb ik geen probleem mee." Zegt Flynn.

Ik grinnik en sla mijn arm om hem heen. "Nee ik ook niet denk ik." Zeg ik.

Flynn drukt een kus op mijn voorhoofd en houdt me stevig vast. "Zullen we gaan bowlen?"

Ik duw mezelf ietsje omhoog en kijk hem fronsend aan. "Bowlen?"

"Ja bowlen." Zegt Flynn.

"Met wie?"

"Nou met jou, ma, Poppy, Safiya en je vader." Antwoordt Flynn.

"En dan?"

"Gaan we pizza eten en lachen we om Poppy die niet kan bowlen." Zegt Flynn.

Ik leg mijn hoofd op zijn borst en teken cirkeltjes met mijn vinger erop. Flynn  gaat met zijn handen door mijn haar en laat me nog zeker niet los.

"Kan jij het wel dan?" Vraag ik gapend.

Flynn lacht. "Nee."

~*~

Als ik de dagen erna weer op school ben worden we platgegooid met homecoming. Heel de school heeft onze teamspirit behalve ik.

"Dus ik hoorde van een andere klas dat de leraar ziek is dus we hebben dan tussenuur." Zegt Charlie.

"Waar gaan we dan zitten?" Vraagt Blaire.

Ik staar voor me uit, mijn gedachten ergens anders.

"Aarde aan Alaine!"

Ik schrik op. "Wat?"

"Of je al een date hebt voor homecoming? Ik dacht dat Flynn je al had gevraagd." Zegt Jamila.

"We hebben het er nog niet over gehad, we hadden veel ruzie de laatste tijd." Zucht ik.

"Wil je erover praten?" Vraagt Blaire als ze een hand op mijn schouder legt 

Ik knik en blaas mijn adem uit.

"Hij gaat weg." Zeg ik.

"Wat?! Hij gaat?" De drie zijn geshockeerd.

"Ja, Canada misschien." Zucht ik.

"Ach meisje toch." Zegt Blaire en ze slaat haar armen om me heen.

Ik rust tegen haar aan. "Ik weet niet wat ik moet doen."

"Je moet hem niet pushen om te blijven." Zegt Jamila.

Ik kijk haar aan. "Wat dan? Zeggen dat hij duizenden kilometers mag gaan?"

"Nee, maar je moet niet het slechtste denken. Misschien gaat hij uiteindelijk niet."

Daar heeft ze gelijk in.

Misschien denk ik hier teveel over na, of misschien is het het enige waar ik over denk.

"I know." Zucht ik.

Ik blijf tegen Blaire leunen.

"Heb je wel al een jurk?" Vraagt Charlie.

Ik knik. "Die van mijn moeder." Zeg ik met een glimlach.

"Die gele?"

Ik knik. "Ik wil er zoals haar uitzien."

Nu maar hopen dat hij er nog is als homecoming is...

A/N

Mweh