|| Chapter 23 ||

830 44 7
                                    

"Mag ik mezelf opfrissen misschien?" Vraagt Francine.

"Natuurlijk, Saf kan je Francine naar de gast badkamer brengen?" Vraag ik.

Safiya knikt.

"Ik ga jullie bedden wel opmaken, kiddo ga maar verder met koken." Zegt mijn vader.

Ik knik. "Safiya ga maar tv kijken, Flynn jij mag me komen helpen." Zeg ik.

Ik loop naar de keuken en pak als eerste de verbanddoos. Flynn begrijpt het en helpt me met het pakken van het verband.

"Het spijt me." Zeg ik.

"Kan jij niks aan doen, hij moest gewoon wegblijven." Zegt Flynn

Ik maak zijn knokkels schoon en doe er pleisters op. "Jullie mogen zolang blijven als jullie willen." Zeg ik.

Flynn reageert niet, begrijpelijk.

Als ik alles heb opgeruimd was ik mijn handen. "Wil jij de rijst koken?" Vraag ik.

Flynn knikt en begint te doen wat ik vraag. Ik ga verder met snijden als na een kwartier mijn vader zich weer laat zien in de keuken.

"Lukt het kiddo?"

Ik knik als ik het laatste varkensvlees in het paneermeel bedek. Ik doe ze allemaal in de hete olie en laat ze zo bakken. Flynn roert door de kokende rijst.

"Laat ze maar rustig koken jongen, help kiddo maar met het frituren." Zegt mijn vader.

Flynn stapt achter me en kijkt over mijn schouder mee. "Wil je anders bij de meiden zitten?"

"Nee, ik blijf even bij jou." Antwoordt hij.

Als het eten klaar is gaan we aan de grote eettafel zitten. We eten in stilte en uiteindelijk gaan de meiden naar bed. Mijn vader en Francine blijven met een glas wijn in de keuken zitten en ik nodig Flynn uit om naar buiten te gaan.

"Ik heb het met je moeder te doen." Zeg ik.

Flynn gaat in de hangmat zitten en ik ga naast hem zitten. We beginnen te schommelen.

"Ik snap niet dat hij nog terug durfde te komen, mam had de politie moeten bellen." Zegt Flynn.

"Je hebt haar en Poppy tenminste kunnen beschermen. Zonder jou waren er misschien ergere dingen gebeurd." Zeg ik.

Flynn probeert zich sterk te houden maar ik sla direct mijn armen om hem heen. Flynn pakt mij vast en ik sus hem als hij begint te huilen.

"Ik ben er voor je, ik ga niet weg." Fluister ik.

"Asjeblieft ga nooit meer weg." Fluistert Flynn.

"Ik wijk niet van je zijde."

We veranderen van positie en gaan liggen, ik lig tegen Flynn aangeplakt. Ik heb mijn hoofd op zijn torso gelegd en Flynn slaat zijn armen om mij heen.

"Ma wil verhuizen, weg van deze stad." Zegt Flynn.

"Je gaat?" Vraag ik zacht.

"Niks staat vast, maar na vanavond..." hij zucht diep. "Ik denk dat dit het laatste zetje is."

"Je beloofde net nog dat je wilde dat ik blijf maar nu ben jij diegene die me gaat verlaten?"

"Er is niks tussen ons." Fluistert Flynn.

"Als er niks is waarom kus je me dan? Waarom zeg je dat je me leuk vindt? Waarom Flynn?" Vraag ik.

Ik maak me los van hem en sta op.

The Search For EverythingWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu