Book 4:Way Back To His Arms✔

Chapter 67: His Sudden Visit

CHAPTER 67

Zarina's POV

Nasa bahay nako ngayon syempre nakahiga pinauwi nako eh pero bakit ba worried ako sakanya? Naiwan sya dun sa opisina na nagta-type parin napatingin ako sa orasan ko 3 na ng umaga kaya pumikit na'ko pagod na pagod talaga ako feeling ko mas lalong lumaki yung eye bags ko dahil sa pinagawa sakin.

Nagising ako dahil may nakatok sa pintuan ko kaya agad akong bumangon at binuksan ang pinto bumungad sakin si Calix namay dala dalang pizza. Bigla ko tuloy naalala si Timothy yung dati kami, pa lagi syang nagdadala ng pizza aish! Forget it

"Hi Cal what brings you here?" Tanong ko sakanya napatingin ako sa orasan oh my! 12 napala ng tanghali 9 hours pala akong nakatulog.

"Hi I brought you some pizza, did I wake you?" Tanong nya pinapasok ko muna sya bago sumagot.

"No, buti nga ginising mo'ko eh hating gabi na kasi ako umuwi galing sa trabaho kahapon" sagot ko sakanya sabay upo.

"Ang sipag mo pala talaga noh" nagulat ako ng bigla syang magtagalog waahh! Ngayon kolang yata sya narinig magtagalog ah.

"What happen to you?" Tanong nya sakin napatingin ako sakanya.

"Did you just speak Tagalog?" Tanong ko sakanya napangiti sya sabay tawa.

"Yeah I can speak Tagalog ngayon mo lang nalaman?" Tanong nya sakin napatawa ako dahil may pagkaslang pa yung pagkakasalita nya.

"Hahahaha! May pagkaslang yung Tagalog mo" tawang sabi ko.

"Hahaha yeah my mother is an American and my father is Filipino so, I'm a bit slang on talking Tagalog" sabi nya habang nasubo ng pizza.

"Nga pala what brings you here?" Tanong ko sakanya.

"Uhh, I want you to go with me on my shoot but, I guess you're tired so don't come with me and just take a rest."

"Oh, ano bang oras yan?"

"9 pm" nasamid ako grabe maaaga pa ko bukas sa trabaho I don't wanna be late.

"Bawal nga ako kasi maaga pakong magtatarbaho bukas sorry Cal but, next time I will go with you" sabi nya sakanya.

"Really?" Tanong nya tumango ako, "hahahah great" masayang sabi nya. Kaya nagpatuloy na kami sa pagkain.

Mean while

Rhaine's POV

Naglalakad kami ngayon ni Kyle papasok ng bahay ko yep meron nakong sariling bahay dahil successful na ang cafe ko pero di parin ako nakakaalala pagpasok namin sa loob bigla nalang sumakit yung ulo ko kaya napahawak ako sa pinto.

"Rhaine!" Tawag sakin ni Kyle.

"Ahh!" Ang sakit ng ulo ko! Parang binibiak ang ulo ko sa sobrang sakit at isa-isang nabalik lahat ng nangyari sa buhay ko mula pagkabata Napahawak ako sa table pero napadulas ito buti ay nasalo ako ni Kyle nakahawak parin ako sa ulo ko habang patuloy na nabalik lahat ng ala-ala ko.

"Ahh!" Ang sakit talaga! Hanggang sa maalala kong umiyak ako sa harap ni Kyle dahil manhid siya mahal ko pala sya noon then nabangga ako.

"Rhaine! Talk to me what happen?" Tanong nya napamulat ako at nakita ko ang nagaalala nyang mukha.

"K-kyle" tawag ko sakanya at gusto ko syang hawakan pero nanginginig ako buti ay nahawakan nya agad ang kamay ko, I hold him back at sumandal sa chess nya hinaplos nya ang buhok ko.

"What happen?" Tanong nya.

"N-nakakaalaa nako" sagot ko hindi na ako galit sakanya sapat na sakin yung pagaalaga nya habang wala pakong maalala pero sana ay mahalin nya ko pabalik.

"Are you angry because of me?" Tanong nya umiling ako ramdam ko ang paghawak nya sa kamay ko, "I-I'm really sorry Rhaine" sabi nya umiling ako.

"Okay lang" yun nalang ang nasagot ko.

"Can you stand?" Tanong nya pilit kong itinayo ang sarili ko thanks to him inalalayan nya ko sa pagupo, "I'll get you some water" sabi nya tumango nalang ako agad nyang binigay sakin yung tubig at ininom ko ito agad.

"Take a rest" sabi nya aakmang tatayo na sana sya ng pigilan ko ito.

"You're leaving?" Tanong ko sakanya umiling sya sabay ngiti.

"No, babantayan muna kita dito" sabi nya tumango ako sabay pikit sana naman ay mahalin nya ko kahiy konti lang masaya na ko.

Timothy's POV

Kakatok sana ako ng pinto ng may marinig akong boses lalaki sa loob ng condo ni Zarina sumilip ako then, I saw her laughing with other guy feeling ko nadurog yung puso ko dahil sa nakikita ko dapat ay dadalhan ko sya ng lunch ngayon but I'm too late nagsimula nakong maglakad papaalis sa apartment nito.

'Was I too late? Aagahan ko nalang ' I shake my head and throw the bag with food on the trash can. When her smile earlier flashes through my head, napangiti ako ng mapait, it's been a while since the last time I saw her smile like that. I hope I got to see her smile again, and I'm the reason of her smiles.

To be continued...