ဘယ္ေလာက္႐ွာ႐ွာ မေတြ႔ခဲ့ဘူး ။နဂိုထဲက ေပ်ာက္ေနတဲ့ သူက ထပ္ၿပီး အပုန္းေကာင္းေနခဲ့ျပန္ၿပီလား ။မိုးလဲ အေတာ္ခ်ဳပ္ေနၿပီမို႔လို႔ taxi ငွါးရင္းသာ ဆက္ဧကရာဇ္ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
တညေနလံုး႐ွာေနရတဲ့ သူကိုေတာ့ မေတြ႔ရပဲ ..မေတြ႔ခ်င္တဲ့ သူကို အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေတြ႔လိုက္ရတာေၾကာင့္ အေမာပါစို႔ခ်င္သြားရတယ္...။
ေျခေထာက္ေတလဲအရမ္း ေညာင္းကိုက္ေနၿပီမို႔လို႔ အိပ္ခန္းကိုတန္းသြားေပမဲ့လဲ....
"ဧကရာဇ္ ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ စိုရႊဲေနတာပဲ.. ..."
သိမ့္ထက္ကို ဘာစကားပဲျပန္မေျပာပဲ အခန္းထဲကိုသာ ၀င္လာခဲ့ေတာ့တယ္ ။သိပ္မၾကာပါဘူး အခန္းထဲကို ေမေမေရာ သိမ့္ထက္ေရာ ေရာက္လာတယ္...။ သိမ့္ထက္အခန္းထဲ၀င္လာတာကို ဆက္ဧကရာဇ္ လံုး၀မႀကိဳက္ပါဘူး။
"ငါ့အခန္းထဲ မ၀င္ပဲ ေနေပးလို႔မရဘူးလား သိမ့္ထက္..."
ကြက္ခနဲပ်က္သြားတဲ့ သိမ့္ထက္မ်က္ႏွာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္ ။
"သားရယ္ သမီးေလးက စိတ္ပူလို႔ပါ ...မိုးမိလာတာလား ထီးမပါလဲ ၀ယ္ေဆာင္းလာတာမဟုတ္ဘူး သားရယ္ ဖ်ားေနေတာ့မွာပါပဲ.. "
"ေမေမ သားကိုစိတ္မပူနဲ႔ သားအခုအ၀တ္အစားလဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး၀တ္ ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္လိုက္မယ္ ..အာေၾကာင့္ ေမေမ ကိုယ့္အခန္းကို ျပန္ေတာ့ေနာ္ "
"ေအးပါ သားရယ္ ဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္..."
ေဒၚလင္းစႏၵာ နဲ႔ သိမ့္ထက္တို႔ ထြက္သြားေတာ့မွပဲ ဆက္ လဲ ေရခ်ိဳး အ၀တ္အစား လဲၿပီး အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္....။သို႔ေပမဲ့ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး...။အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္လုပ္သြားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ...ေက်ာျပင္ေလးသာ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ႐ွင္း ကို ပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္..။
أنت تقرأ
SERVANT
عاطفيةမင်းငယ်ငယ်ထဲကပြောလာခဲ့သလိုပဲ.... ငါကမင်းတစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲ.... အစေခံတစ်ယောက်ဖြစ်ပါရစေ..... Poster by-Colourful Craft Light
