ဆက္ဧကရာဇ္ လဲ ႐ွင္းခန္႔ပိုင္ကို ျမင္လိုက္ရခ်င္း ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ပတ္၀န္းက်င္ ကိုေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္။ ႐ွင္းခန္႔ပိုင္ ခါးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ွင္း က ဆက္ ကို ျပန္မဖက္လာတဲ့ အျပင္ တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
"မင္း ဘာေတလာလုပ္ေနတာလဲ..."
"႐ွင္း ငါ ငါ က..."
"ဒါ ငါ့အလုပ္ခြင္ မင္း နည္းနည္းပါးပါး ဆင္ျခင္ဦး.."
ဆက္ဧကရာဇ္ သာ ၾကားေလာက္မဲ့ အသံေလာက္မ်ိဳးနဲ႔ ႐ွင္း ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ထိုအသံေတက သိမ္ေမြ႔မႏူးညံေနခဲ့ပါ။ ဆက္ နဲ႔ ႐ွင္း ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကိုလဲ ကိုေက်ာ္စြာ ၊လင္းျမတ္နဲ႔ ဆိုင္ထဲက ၀န္ထမ္းေတအကုန္လံုး ၀ိုင္းၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္..။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေတြ႔ခ်င္ေနခဲ့ရသလဲ...
ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းေနခဲ့ရသလဲ..
ဘယ္ေလာက္ေတာင္စကားေတေျပာခ်င္ခဲ့ရသလဲ...
ဘယ္ေလာက္ေတာင္႐ွာေနခဲ့ရသလဲ...အခုေတာ့ ႐ွင္း ဘက္က ျပဳမူလာပံုေတကို ၾကည့္ၿပီး ရစ္၀ဲေနတဲ့မ်က္ရည္ဥေတက က်လုဆဲဆဲအေျခအေနကို ေရာက္ရိွေနခဲ့ၿပီ။
"ခန္႔ နဲ႔ အသိေတလား...ဒီကညီေလးေတရဲ႕ ဖုန္းက အကို႔ေၾကာင့္ မွန္ကြဲသြားလို႔ အကိုကျပန္ျပင္ေပးဖို႔ သူတို႔ကို ဆိုင္ကိုေခၚလာတာ..."
ကိုေက်ာ္စြာ ေျပာလာေတာ့မွ ႐ွင္း လဲ လင္းျမတ္ကိုပါေတြ႔လိုက္တယ္။
"ကိုေက်ာ္စြာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ခနေနမွ ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ ဧကရာဇ္ လာသြားမယ္.."
လင္းျမတ္လဲ ကိုေက်ာ္စြာကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဧကရာဇ္ ကို ဆြဲေခၚလာခဲ့တယ္ ။လူနည္းနည္း႐ွင္းေလာက္မွ လမ္းၾကားထဲကို အရင္ေခၚသြားလိုက္တယ္။ဆက္ ကို ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ရည္ေတက၀ဲေနတယ္။
"ဧကရာဇ္ ရာ မင္းကေတာ့ တစ္ကယ္ပဲ စစေတြ႔ခ်င္းပဲ အာ့လိုသြားလုပ္လို႔မရဘူးေလ ..သူ႔အလုပ္ခြင္ထဲျဖစ္ေနတယ္ေလ..."
YOU ARE READING
SERVANT
Romanceမင်းငယ်ငယ်ထဲကပြောလာခဲ့သလိုပဲ.... ငါကမင်းတစ်ယောက်ထဲအတွက်ပဲ.... အစေခံတစ်ယောက်ဖြစ်ပါရစေ..... Poster by-Colourful Craft Light