დემიენმა თავით მანიშნა, რომ გარეთ გავსულიყავი. ცხადია, კარგად ვიცოდი ბოლოს აუცილებლად მის გვერდით ამოვყოფდი თავს, მაგრამ ესე მარტივად დათანხმებას არ ვაპირებდი. ფანჯარა გამოვაღე და ჩუმად ვუთხარი :
- აქ რას აკეთებ? - თან გულის სიღრმეში მეშინოდა სოფის შემთხვევით არ გაეგო ჩვენი საუბარი.
- გამოდი, სალაპარაკო მაქვს. - თმაში ნერვიული მოძრაობით ხელი შეიცურა და ისევ სახეზე მომაშტერდა.
- მემგონი ცუდი დრო შეარჩიე სალაპარაკოდ. - ხელები თავდაცვის მიზნით გადავაჯვარედინე და თან უაზროდ მიხაროდა ჩემი ფანჯრის წინ ესეთ სიმპატიურს რომ ვხედავდი.
- ქეროლაინ, ან გამოხვალ ან მე ამოვძვრები ფანჯრიდან. - ნელნელა მოთმინებას კარგავდა, მე კი ვაღიარებ, მისი წვალება ამ მომენტში ძალიან მომწონდა.
- მეძინება და ლაპარაკის თავი გულახდილად რომ გითხრა არ მაქვს.
- ესეიგი ისე დაიძინებ, რომ არ მნახავ? - კიდევ ერთი ნაბიჯი გადმოდა ახლოს და ვიგრძენი გულის ცემა როგორ გამიხშირდა. თვითონ გვერდულად გაეღიმა და დაამატა :
- რაღაც არამგონია.
- შეგიძლია არ იყო ეგეთი დარწმუნებული. - ფანჯრის დაკეტვა გადავწყვიტე, მაგრამ მოულოდნელად დემიენის ხმამ შემაჩერა.
- ქეროლაინ...მესმის გაბრაზებული ხარ და... და არ მინდა, რომ ისედაც გაურკვეველ სიტუაციას ჩვენი უაზრო კამათი დაემატოს.
შენ შეიძლება ტკბილად დაიძინო, მაგრამ მე სანამ არ დაგელაპარაკები იქამდე სახლში ვერ წავალ. - ეს სიტყვები სევდიანი ხმით წარმოთქვა და უნდა ვაღიარო, რომ ყინული გაადნო და დამითანხმა.
- სოფის რომ გაეღვიძოს? - ეს ვუთხარი და თვალები გაუბრწყინდა, როცა მიხვდა რომ დავთანხმდი.
- მენდე, ვერაფერს გაიგებს.
- კარგი. - ფანჯარა უფრო ფართოდ გამოვაღე და ცალი ფეხის გადაყოფა ვცადე, მაგრამ დემიენის შეშფოთებულმა სახემ და ხმამ ადგილზე გამაშეშა.
YOU ARE READING
დაკავშირებული (COMPLETED)
Romance-მოგწონს?- სერიოზული ტონით მკითხა. -უკაცრავად?- გულის ცემა კვლავ აჩქარდა. -გიყვარს როცა კითხვას ორჯერ გიმეორებენ თუ მართლა არ გესმის? ჩამეცინა, -რატო მეკითხები? მეგონა საქმე გქონდა. -მოგწონს თუ იწონებ?- წინ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა, მე ერთი ნაბიჯით უკან...
