დაკავშირებული (COMPLETED)

თავი 29. ახალი ნაცნობები

ჩვენი მგზავრობა ზუსტად ნახევარ საათს გაგრძელდა.. დემიენი კარგ ხასიათზე დამდგარიყო და ვამჩნევდი ხშირად როგორ იხედებოდა ჩემკენ და მათვალიერებდა. რატომღაც უხერხულად ვგრძნობდი თავს, უხერხულობას კი ნერვიულობაც ემატებოდა, რადგან წარმოდგენა არ მქონდა სად მივყვებოდი დემიენს.. ვაღიარებ, მაინტერესებდა მისი მეგობრების ვინაობა, მაგრამ არ მინდოდა უცხო სხეულად მეგრძნო თავი ჩემთვის სრულიად უცხო გარემოში.

მართალია დემიენი აღარ იყო გაბრაზებული, მაგრამ ამის მიუხედავად ვცდილობდი გზაში ბევრი არ მელაპარაკა, რომ ისევ უთანხმოება არ მოგვსლოდა ერთმანეთთან.

მხოლოდ მანქანაში ჩართული სიმღერები ინარჩუნებდა ჩემს დადებით განწყობას, დემიენი კი აღტაცებული რჩებოდა, როცა თითოეული სიმღერის ტექსტს უშეცდომოდ ვყვებოდი..

მანქანა მალე ულამაზეს სახლს მიუახლოვდა, რომელიც გაცილებით უფრო დიდი იყო ვიდრე დემიენის მეორე სახლი ნაითვილში.. ვინ იცის კიდევ ესეთი რამდენი სახლი ჰქონდა მას.. სანამ მანქანიდან გადმოვიდოდით, ნერვიულობამ პიკს მიაღწია.. კარების გაღების სურვილი არ მქონდა, ცოტაც და იქ შესვლას გადავიფიქრებდი.. მაგრამ სანამ ტვინში ათასგვარ სცენარს ვატრიალებდი ამ დროს დემიენი მანქანიდან გადმოვიდა და ჩემი კარები გააღო. თან ეღიმებოდა, თვითონაც კარგად იცოდა როგორ ვნერვიულობდი, მაგრამ ამის აღიარება მასთან არ მინდოდა. რაც უფრო მეტად გაამახვილებ ყურადღებას შენს სისუსტეებზე, სხვაც უფრო მეტად შეამჩნევს ამას. ამიტომ მეც გადავწყვიტე თავი ისე მომეეჩვენებინა, თითქოს არაფერი მიქმნიდა დისკომფორტს.

სახლი როგორც გითხარით ულამაზესი იყო, მისი დიდი და გრძელი ფანჯრები კი თითქოს ცას უერთდებოდა.. სანამ სახლს მივუახლოვდებოდით დიდი ეზო გავიარეთ, რომელშიც უამრავი ხალხი ირეოდა თავიანთი კოქტეილებით ხელში.. და რაც ყველაზე მეტად გამიკვირდა ის იყო, რომ დემიენი არცერთ მათგანს არ მიესალმა. როცა ვკითხე თუ რატომ მოიქცა ესე, დემიენს გაეცინა და მიპასუხა, რომ აქ ბევრი უცნობი ადამიანიც იმყოფებოდა.. ნამდვილად უცნაურ წვეულებაზე ამოვყავი თავი და ძალიან მაინტერესებდა თუ როგორ განვითარდებოდა მოვლენები ჩემი აქ ყოფნისას.