დაკავშირებული (COMPLETED)

თავი 33. ძველი ნაცნობები

-         გისმენ.

-         როგორც ჩანს მე და ჩემი პიჯაკი ზედმეტად დაგვივიწყე. - მეორე ხაზზე ჩაეცინა ეიდენს.

-         ჰაჰ, მართალი ხარ..ბევრი საქმე გამომიჩნდა.

-         მართლა ჩემი ერთ-ერთი საუკეთესო და რჩეული პიჯაკია და იმედია, რომ დამიბრუნებ ხო?- არ ვიცი ხუმრობდა თუ არა მაგრამ იმის მომიზეზება, რომ პიჯაკი დამეკარგა, მისი სიტყვების მოსმენის შემდეგ ვეღარ შევძელი.

-         ამმ..თუგინდა ეხლა მოგაწოდებ, რომ მერე არ გადაგვედოს.

-         კარგი, გარეთ ხარ?

-         არა ჯერ სახლში. - ჩემს ოთახში გადავინაცვლე და პიჯაკის ძებნა დავიწყე არეულ ტანისამოსსში.

-         მაშინ მოგაკითხავ და გამოგართმევ.

-         კარგი. - ტელეფონი გავუთიშე და ორი წამი დამჭირდა იმის გასააზრებლად, რომ მისამართი არ მითქვამს, რის გამოც მის ნომერზე მაშინვე გადავრეკე.

-         რა დებილი ვარ, მისამართის თქმა დამავიწყდა.

-         ორ წუთში ვიქნები შენს სახლთან და გამოდი.

-         ჩემს სახლთან? - ჩამეცინა, თან ოდნავ ავნერვიულდი.

-         ხო.

-         და საიდან იცი ჩემი სახლი სად არის?

-         იმ დღეს მითხარი. - მშვიდად მითხრა.

-         არა, ნამდვილად არ მითქვამს.

-         ნასვამი იყავი და არამგონია გახსოვდეს რა მითხარი.- მელოდიურად ჩაეცინა, მე კი ვცდილობდი რაილის დაბადებისდღეზე განვითარებული მოვლენების კარგად გახსენებას.

-         ჩემს მისამართს არ ვეუბნები უცნობებს.

-         უცნობები აღარ ვართ მე და შენ, ქეროლაინ. - ისევ მელოდიური სიცილი. საერთოდ ღირს მასთან შეხვედრა? გავიფიქრე ჩემთვის, მაგრამ ფიქრისთვის დრო აღარ მქონდა დარჩენილი.