დაკავშირებული (COMPLETED)

თავი 39. მონანიება

           

-         დემიენისთვის გიკითხავს? - მწველი მზერა მომაპყრო და ჩემს პასუხს დაელოდა.

-         კი, მაგრამ ყოველთვის მეუბნება, რომ ეს ჩემი საქმე არ არის. - ვუთხარი და ცოტა ლუდი მოვსვი. ეიდენმა პასუხი არ გამცა ამიტომ ისევ მე განვაგრძე:

-         ამჯერად შენ გეკითხები და არ არის საჭირო დემიენს მიბაძო. - სიცილნარევი ხმით ვუთხარი და ვცდილობდი როგორმე რაიმე სახის ინფორმაცია მაინც გამეგო მისგან. ეიდენმა ღრმად ამოისუნთქა, ორი წამით გაჩუმდა და როცა მიხვდა, რომ დანებებას არ ვაპირებდი, ხმა ამოიღო :

-         ჩვენ... მე და დემიენს დიდხნიანი ურთიერთობა გვაკავშირებს, მაგრამ ამის მიუხედავად ნამდვილი მეგობრები არასდროს ვყოფილვართ..ყოველ შემთხვევაში ეს ასე აღმოჩნდა.. ჩვენ შემთხვევით გადავეყარეთ ერთმანეთს და  იმ ეტაპზე ორივეს მხოლოდ საერთო ინტერესები და ცხოვრების სტილი გვაერთიანებდა.. - ეიდენმა ამ თემაზე დაიწყო საუბარი და ცხადია, მე უბრალოდ ჩუმად ვუსმენდი, რომ ლაპარაკი არ შეეწყვიტა.

-         გახსოვს...იმ ოთახში, რომ გითხარი დემიენს მეორეჯერაც არ გაუჭირდება... არ გაუჭირდება ადამიანის მოკვლათქო... - ეს სიტყვები ძალიან ჩუმად წარმოთქვა მე კი ამის მოსმენისას ყელში ბურთი გამეჩხირა და ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე.

-         ალბათ, კარგად მიხვდი რასაც ვგულისხმობდი. - წვრილი თვალები  მოჭუტა და ზედმეტად დასერიოზულდა.

-         კი, მივხვდი..

-         ხოდა ჩვენი დაპირისპირების ისტორიაც ზუსტად მაგ წერტილში იკვეთება. - მითხრა და ლუდი მოსვა.

-         ანუ? - ვკითხე, როცა პაუზა ზედმეტად დიდხანს გაგრძელდა.

-         არ შემიძლია...

-         რადგან დაიწყე უნდა დაასრულო.

-         იცი ხანდახან, რომ გიყურებ ვერ ვიაზრებ იმას, რომ 18 წლის ხარ.