Our Love Story (UNDER REVISION)

CHAPTER 47 - The Demon is Back!

Devilon's POV

Nagulat kami ng biglang bumangon si Rare mula sa pagkakahiga at napasapo sa ulo nya. Sana mali ang nasa isip ko. Not now. Dahil masisira ang plano ko. Masisira lahat. At hindi pa sya tuluyang napapasakin.

Nika's POV

Hawak ko pa din ang ulo ko ng lumapit sila sakin. These bastards! tss they will pay for what they've done to me tss. Ilang saglit lang din ay nawala na ang sakit ng ulo ko. Bumaba na ko sa kama at naglakad papunta sa may pinto. Di ko sila inintindi. When suddenly, someone grabed my arm and that made me stopped from walking. Tinignan ko naman ang kamay na nakahawak sa braso ko at nakita ko sya. Ang lalaking kamuntikan ko ng gustuhin. Ang lalaking nagpakita sakin ng love ng mga panahong wala akong maalala. Ang lalaking ewan ko ba. Bakit ba ganito nararamdaman ko sa mga tingin nyang ipinupukol sakin? Parang nasasaktan ako para sakanya. Para akong nakakaramdam ng awa. But he doesn't deserve me at all. In fact, I'm already into someone. Pero bakit ganito? Bakit?!!!

"Where are you going Rare?" tanong nya sakin.

"Nika. Nika and not Rare Michael." sabi ko sakanya na ikinagulat nya at parang makikita mo talaga sa mata nya ang emosyong bihira mong makikita sa isang taong napakailap sa tao na tulad nya. Na taong walang puso para sa iba. Kita ko sa mata nya ang lungkot, ang sakit, ang galit. Ewan ko ba pero imbis na galit ang maramdaman ko para sakanya/sakanila eh awa. Awa para kay Michael. Alam ko naman kasi dati pa na may gusto na sya sakin. Haysss ang hirap talaga maging maganda. Dejoke lang. Haha

"Sorry." yan lang nasabi nya at yumuko.

"Sorry Michael. You don't deserve me. Not me Michael. Sorry. But thank you for everything! Maybe my mem'ries are back but di pa din magbabago pakikitungo ko sa inyo. And we're still be friends right?" sabi ko sakanila. Niyakap ko si Michael at kumalas din. I owe them my life. Lalo na kay tandang Horan. That silly old man. Hayss. Gulat lang naman ang naging reaction nila. Di siguro nila inaasahang ganito ang magiging reaction ko kahit na maalala ko na ang lahat. Ayoko ng madagdagan pa kasi ang kaaway ko at ayokong may pinagtataniman ng galit or what so ever.

"Di ka galit Boss?" tanong sakin ni Libag. Di ba obvious?

"Nahhh. Not really. But.... Michael... Promise me one thing." sabi ko na syang ikinaangat ng muka nya. What the?!!! Bakit namumula ang mga mata nya?

"What?" maikling tanong nya sakin.

"Let me go... Wag mong ikulong ang sarili mo sa mga bagay na akala mo gusto mo talaga pero ang totoo ay nakasanayan mo lang... Open your eyes and most especially your heart. There is someone who really loves you pero dahil sakin di mo sya napapansin. Just start loving someone else Michael. And stop what you're planning pa. Ikaw lang kasi ang masasaktan lalo sa huli. Dahil may ibang laman na 'to (turo sa puso)." sabi ko sakanya na syang ikinatuloy ng pag-agos ng mga likidong kanina pang nagbabadya mula sa kanyang masayahing mata. I hugged him so tight. It's better na din na naging straightforward ako. Ayoko kasi sa lahat ang magpaasa dahil sigurado na itong puso ko na sya lang ang lalamanin nito hanggang sa dulo. I wiped his tears. Ohhh how grateful I am to have this man in my life. Pero may iba naman kasi na deserving para sa ibinibigay nyang love sakin. Sinabi ko na din sakanya na kung ano mang binabalak nya ay wag na nyang ituloy. Nakaka-guilty din na dahil sakin nasasaktan sya ngayon. I want to be honest with him and also to myself.

"*sniff* If h-he's going to h-hurt y-you. *sniff* Babawiin kita sakanya. Promise me Rare. That if anything happens andito lang ako. *sniff* Sh*t! This is gay. Just be happy Rare. Di ako mangingiming saktan ang kung sino mang mananakit sayo. Kahit y-yung tao pa na n-nand-dyan sa p-p-puso mo." sabi nya at napangiti ako. I hug him again. Well di naman purkit bumalik ang mga alaala ko ay magqquit na ko sa pagiging assassin. In fact, parang kulang na ang buhay ko pag di nakakabit sakin ang buhay ng pagiging assassin. Okay na din na kahit saglit ay naranasan kong maging normal.

"*sniff sniff* Huhuhuhu ang drama lang teh?" panira ng moment ni Libag. Sinamaan ko lang sya ng tingin. Kadiri kasi naiiyak talaga sya at ang mas malala nun...

"Kadiri mas madami pang lumabas na uhog kesa sa luha? Anyways guys, I really need your help din and one more thing. Di ako magquit sa grupo."sabi ko naman. Help san? Para sa pagsupil ng mga taong bulok na gustong sumira sakin at gustong mawala ako sa landas nila. Di na muna ako umalis. Eching ko lang din yung kanina eh hahaha. Nagkumpol na kami at sinabi sakanila kung para san ang paghingi ko ng tulong. Lahat ng plano ko na naudlot. Lahat ng bagay na nawala sakin ay akin ng babawiin. Nanaginip ako dati na sinabi kong babawiin ko ang sakin at sisimulan ko na yun ngayon. They messed up with the very wrong person. No dares to awake the monster inside me before but, they did it already.

After ng pag-uusap namin ay pumunta ako ng clinic. Naabutan ko naman si Ate Andry. Sya yung kapatid ng taong mahal ko. Haha nagulat naman sya ng makita ako ulit.

"Why? May sugat ka ba ulit? Asan na yung saklay mo? Ang tigas tigas talaga ng ulo mo. Para ka talagang si Nika. Tsk tsk tsk." sabi nya ng makalapit sya sakin. I hugged her so tight that she cannot breathe na. I so missed this girl. Close na close kami nito eh.

"I'm back Ate Andry..." sabi ko sakanya na may halong ngiti sa mga labi ko matapos akong kumalas sa pagkakayakap ko sakanya. Napapitlag ata sya kaya eto. Natulala lang sakin.

"Sabi na nga ba!!! You know how ate misses you!! Wahhhhhh!!!! *sniff*" sabi nya naman tapos ngayon sya naman ang yumakap sakin. Napantawa tuloy ako ng mahina sa inasal nya. Wala pa din talagang nagbago sakanya. Childish pa din. Kaya magkasundo kami nito eh.

"I missed you too Ate. Can I ask you a favor?" - sabi ko naman sakanya. Pinahid nya ang luha nya at uhog. Kadiri langs. Haha

"What's that baby? I'm sure matutuwa ang baby bro ko pag nalamang buhay ka pa at destiny nga naman. Kasi sya pa nagdala sayo dito kanina diba? Haha" sabi nya naman. Umupo na muna ako dun sa may upuan na nasa tapat ng table nya at sya naman umupo dun sa may upuan nya din. Ngumiti ako bago magsalita.

"Don't tell him first Ate. Just watch over him for me Ate. Time will come at babawiin ko ang pag mamay-ari ko." fierce kong sagot.

"Why? Mas okay nga yun na sabihin ko agad para di na matuloy na mapakasal sya sa bruhang babaeng yun. *pout*" sabi nya. Kadiri katanda tanda na nagpa-pout pa.

"Quit pouting Ate it's too disgusting. Tanda tanda mo na gumaganyan ka pa tss. I want you to spy for me Ate. Tell me everything that happened when I'm gone." sabi ko naman sakanya.

"Awww nagbago kana. Mas hard ka ngayon baby ah? By the way ang pinaka pasabog ko para sayo ay ang arranged marriage nga nya sa linta na yun. When we thought that you're totally gone baby, walang araw na di naiyak sya. Tapos nawala nanaman yung mga ngiti nya sa labi. Hayyy nakakaawa talaga ang kapatid ko ng mga panahong yun. But now, I know babalik ang sigla at ngiti nya co'z you're back." sabi nya. Para kong nakaramdam ng kung anong sakit sa dibdib ko ng marinig mula kay ate na dahil sakin nagkaganun ang mahal ko. Pero kahit na bumalik na nga lahat ng memorya ko ay di naman pwedeng bumalik din agad ako sa pagiging Nika. In this way kasi, mas madali kong makikita ang mole na sumisira ng buhay ko. Ang mole na nagiging dahilan ng mga 'to.

Natapos na kaming mag-usap ni Ate at ayun nga. Sya ang spy at taga bantay ko kay Brayden. Di muna ako ngayon babalik. Titiisin ko muna ang mga panahong di ko sya maaangkin pa. Gusto ko kasi pag nangyari na ulit iyon ay malinis na ang lahat. Wala ng epal pa dahil sinisigurado kong di ako hanggang love story lang.

Today. The real battle will begin. Di sila naging fair. Kaya magiging ganun din ako. Lahat ng mga may pakana nito. Mananagot. At dahil nagbalik na ng buo ang memorya ko ay pakiramdam ko na sya ding pagbalik ng kung ano sa katawan ko. Pakiramdam ko mas malakas ako ngayon unlike before. Na mas magiging brutal at walang puso ako sa mga taong mole. Tss Humanda sila co'z The Demon is Back!

-----

Pewsss!! Short UD lang. Sa wakas tapos na din ang prelims! Thanks God!! HAHAHA Enjoy reading guys!! CIAO!!! ^_^