Havanın dünden farkı yoktu. Bu nedenle antremanı içeride yapacağımızı düşünüyordum.
"Jimin!" Gelen sesle bakışlarımı camdan ayırmıştım. Taehyung'du, Hoseok ile birlikte nefes nefese kalmışlardı.
Cidden onlara zaman ayırmadığımı tam şuan da anlamıştım. Aklıma gelmemeleri yanlıştı.
"O çocuğu cidden ret mi ettin?" Taehyung sözünü bitirir bitirmez Hoseok ortaya atılmıştı. "Yugyeom harika biri oysa." Birbirlerini kafalarıyla onaylarken gözlerimi fal taşı gibi açıp bağırdım.
"Ne?! Ret mi ettim? Nereden çıktı bu?" Nedensizce panik içindeydim. "Ama biz Yugyeom ile Jeon'u tartışırken gördük." Taehyung soru sorarcasına konuştuğunda Hoseok'da onu onayladı. "Jungkook mu? Onun ne alakası var ki bununla?" Kalp atışlarım hızlanırken derince solumaya başladım. Resmen nefes alma konusunda zorlanıyordum.
"Hm? Yugyeom ile konuşmasını sen istemedin mi? Senden vazgeçmesini falan söylemişsin." Kaşlarını kaldırarak bana baktıklarında şok olmuş ifademi yüzümden silip güldüm. "Ne? Jungkook'dan neden öyle bir şey isteyeyim ki?" Bana olan bakışları gülmemi durdurmam için yeterli bir sebep olmuştu.
Bir kaç dakika boyunca birbirimizi şok olmuş bakışlarla süzmüş ve olayı idrak etmeye çalışmıştık.
~~~~
"Jungkook!" Peşinden koşarken yağmur damlaları yüzünden gözümü kısmak zorunda kalmıştım. "Bekle biraz." Sözlerimle durmuş ve bana doğru dönmüştü. "Sana bir şey sormam gerek." Bir süre yağmuru umursamadan beklemiştim. "Sen... Yugyeom'a ne dedin?" Bakışlarını benden çekip arkasını döndü. "O çocuk sana uygun birisi değil." Arkasını dönüp ilerlemeye başladığı sırada bağırdım.
"Hayır! Neden peki! Neden bana sormadan böyle bir şey yaptın?!" Duraksamıştı tekrardan; fakat dönmemişti. "Yugyeom iyi bir insan; ama sen gidip böyle bir şey yaptın. Çok mutlu olmuştum!" Sinirden titremeye başlamıştım. Sözlerimi zapt edemiyordum. "Kiminle görüşüp görüşmeyeceğime karar verecek kişi sen değilsin!" Bağırışıma karşılık olarak şemsiyeyi fırlatmış ve bana dönerek bağırmaya başlamıştı. "Duygularımı anlayamıyorsun Jimin! Aramıza girmeye çalışıyordu, seni benden çalmasını istemedim Jimin. Asabımı bozuyordu! Onu her gördüğümde sinirleniyordum!"
Hızlıca bana sarıldığında daha çok titremeye başlamıştım. "Ben," Kulağıma eğilip fısıldamıştı. "Ben seni istiyorum Jimin." Ardından hızlıca gözden kaybolmuştu.
Bu ani çıkışının ardından içten içe, ondan, Jungkook'dan...
Korkmaya başlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Le Bleu L'ami \ KookMin
FanfictionSeni arayıp bulmak istiyorum... Yanında olmak istiyorum... Kalbindeki karanlık yok olup gidene kadar... Ve sonsuza dek...