Pulli Gelin | Maviye Tutkun Serisi-2

Pulli Gelin -46-

Benim bal okurlarım, can okurlarım😌
Hepimizin Kurban Bayramını en içten dileklerimle kutluyorum. Huzurlu, sağlıklı ve musmutlu bir bayram geçirmenizi diliyorum. Kurban Bayramımız mübarek olsun ballar♥️ Size bayram şekeri getirdim😌 Keyifle okursunuz inşallah♥️

Bu arada neden hikayenin ismini değiştirmek istediğime de kısaca değineyim; "Pulli Gelin" sözcüğünün kitabın içine özel yani kitabın içinde Ilgar'dan duyup da seveceğiniz bir şey olmasını istiyorum. Bu yüzden kitabın ismini uygun bir şey bulduğumda değiştireceğim♥️ Böyle de seveceğinize eminimmm🙈

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~           

Mardin...

Sorunsuz geçen bir yolculuğun ardından hep birlikte yeni güne Mardin'de merhaba demişlerdi. Evden çıkmadan önce Ilgar ile abiler arasında yaşanan ufak bir tartışmayı Barkın sonlandırmıştı. Her iki tarafta Ilım'ın kendisiyle birlikte gideceğini öne sürerken Barkın üçüne de müsaade etmeyip genç kızın kolundan tuttuğu gibi kendi arabasının içine atmıştı. Bu da kısmen onlara verilmiş bir cevap sayılırdı. Genç adamın bu çıkışına kimse karşı çıkamamıştı. Her iki tarafın istediği de olmadığından Ilım'da mutluydu. Abilerine gitse Ilgar, Ilgar'a gitse abileri problem yaratacaktı. En doğrusu Barkın'ın aracında Deren'in yamacında olmaktı.

Arabalar peş peşe sıralanmış bir şekilde konağın önüne yaklaştı. Aşağıya ilk inen Ferman ile Yadigar oldu. Büyük geniş kapının açılmasıyla diğerleri arabaların tümünü avlunun gerisindeki boş alana park etti. Ilım, avluya bakınca gözlerinin dolduğunu hissetti. Hazırlıklara çoktan başlamış olacaklardı ki boydan boya masalar kurulmuş, ışıklandırmalar kontrol ediliyordu. Deren, arkadaşının durgunluğunu fark edip hafifçe koluna dokundu. Bakışları buluştuğunda ikisinin mavi hareleri, birer gri bulut gibiydi.

"Üzülme," dedi Deren, şefkatli bir sesle. "Öyle düşün ki üniversite için çıkıyorsun bu evden."

"Sen öyle mi yaptın?" diye sordu Ilım, çatlamış sesiyle.

"Hayır, sabah şekeri ben öyle yapmadım çünkü benim ailemde İstanbul'da ama sen üniversite için bir kere çıkmıştın bu kapıdan yine aynısıymış gibi düşünürsen daha az üzülürsün," diyerek arkadaşını kollarının arasına aldı genç kız.

"İyi ki varsın, göbüş! İyi ki o okulda karşılaşmışız seninle."

Barkın, sessiz adımlarla karısıyla Ilım'ın yanına gelerek, Ilım'ın ensesinde topladığı saçını çekiştirdi. "Patilerini karımdan çeksen mi artık? Ben bu kadar sarılmıyorum!" diyerek Deren'e muzip bir tavırla göz kırptı.

Ilım, sinirle geriye dönüp "Acaba karına başka şeyler yaptığından sarılmaya fırsatın kalmıyor olabilir mi?" diye bağırdı. Deren, utançtan kıpkırmızı olurken "Abilerin burada Ilım!" diye sessizce çıkıştı.

"Aman canım, sanki onların da yapmadığı şey," diyerek omuzlarını düşürdü Ilım.

"Dili uzamış bunun hayatım hadi biz içeri geçelim. Ne de olsa Ilgar o dili keser yakında," diyen Barkın, Deren'in elini sıkıca kavrayıp konağa doğru ilerledi. Ardında yine içinden çıkamadığı duygulara dalan bir Ilım bıraktığından habersizdi. Onun için söylenecek her bir imalı söz yüreğini sızlatıyordu ama bunu kimseye açıklayamıyordu.

Konağa geçip annesi ve babasıyla kısaca görüştükten sonra kızlar hep birlikte akşama hazırlık yapmak için Ilım'ın odasına geçtiler. Rojbin, Ilım'lar daha içeri girmeden kahvelerini hazırlamıştı. Avjin erkeklere kahvelerini verirken, ablası da odaya çıktı. Rojbin elindeki tepsiyle odaya girdiğinde kızlar kahve dolu tepsiyle aşkla baktı. "Beni değil de kahvemi özlemiş gibisiniz," diye şakalaştı Rojbin.