Pulli Gelin | Maviye Tutkun Serisi-2

Pulli Gelin -56-

Biz geldik🥰 Özlemişsinizdir dedik🥰
Bu gün bitirdim hemen düzenleyip belki de tam olarak düzenleyemeyip huzurunuza getirdim. Hatalarımızla da sevin bizi🥰
Hadi keyifle okuyunnnn💋

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eyşan Hanım, kuyumcudan çıkarken Umut'u annesine verip gelinini yanına çekti. Gelinin koluna geçirdiği elinin üzerine elini koyup hafifçe gülümsedi. Arada bir onun da kaynanalık damarı tutuyor olsa da Ilım'ı sevdiğini asla inkar edemezdi. Konağa doğru ilerledikleri yolda çevre evlerdeki komşuları da dışarıdaydı. Ilım, hala tereddütle geçiyordu önlerinden. Bir türlü istenmeyişini aşamamıştı. Kendisini bir türlü kabul ettiremiyordu.

Komşu kadınlardan biri önlerinden geçtiği sırada Eyşan Hanım'ın kulağı duyacağı şekilde yanındaki diğer kadınlara söylendi. Ilım'ın kanı çekilirken kayın validesinin sinirlendiğini elini daha çok sıkışından anladı.

"Kırk gün kırk gece düğun ettukleri etmezmiş gibi bir de kol kola geziyiler."

"Haklusun vallahi, o kızı gelin istemiyrım diyen kendisu değuldi sanki."

Ilım, kolunu Eyşan Hanım'ın kolundan çekmek istedi. Ancak kadın buna müsaade etmedi. Eğer o kolu çekerse ağzı boş insanlara daha çok laf verecekti. Gelinini daha sıkı sarıp yüreklerini köreltmiş insanlara döndü.

"Uşak benum uşağum, kız benum kizum! Size laf düşer mi?" diye sinirle soludu. "Canım istedi evime gelin diye Ilım'u aldum. Kaç gün düğun edeceğumi size mi soracakdum hanumlar?"

Ilım, yanında dimdik duran kadının yüzüne baktı. "Eyşan Anne," dedi sessiz bir fısıltıyla. Herhangi bir tartışmanın ortasında kalmak istemiyordu. Eğer biraz daha devam ederlerse işin rengi değişecek duymamak istediği şeyleri bir kez daha duyacaktı. Kırılgan yüreği buna hazır değildi. "Ne olur gidelim."

Kadınlardan biri öne atılıp "Yücesoy'lara yakuşmadu Eyşan Hanum. Ilgar'a bizum buralardan bir kiz lazumdu," diye söylendi.

"Hayirdur, Şefike yenge senun sümuklu kizinu mu alsayduk gardaşuma?" diyerek olaya el attı Rana. Tüm imasının buna olduğunu çok iyi biliyordu.

"Benum kizumu istesenuz de vermezdum zaten!"

"Uyy yiyesun ha bu yanlarumdan," diye bağırdı Asiye. "Kizunun yangununi Uzungöl söndüremeyi Ilgar nasi söndürsun? Vermezimuş... Biz de almayidik zaten!"

Eyşan, dudak altı gülümsedi kızlarına. Hepsi dilliydi maşallah. Hepsi kendi hamurundandı. Ilım'ın sessiz kalışına sinirlenmiyor değildi. En çok onun konuşması gerekirken gelini sus pus duruyordu. Demek ki henüz damarına basılmamıştı. Yoksa karşısında nasıl dillendiğini en iyi kendisi bilirdi.

Ilım, bir kez daha kaynanasının eline dokundu. Gitmek istiyordu. Bu konuların dışına çıkmak, kocasının kokusunu duyumsadığı konağa dönmek istiyordu. Ancak kadınlar bir kere yakalamışlardı ve gitmelerine fırsat vermiyorlardı. İçlerinden yaşça kayınvalidesiyle akran sayılabilecek bir kadın kinci bakışlarıyla Ilım'ı üzdü. Genç kız üzerinde gezinen gözlerle ürperdi. Açıkça baştan ayağı herkesin içinde süzülüyordu.

Bakışlarını bu kez göz bebeklerinin içerisinde hissetti. Kadın direk gözlerinin içine bakıyordu. Öyle ki aralarındaki bu bakışma gittikçe rahatsız bir hal almaya başlamıştı. Kafasını çevirdiği sırada kadının imalı sözleri vücudundaki tüm kanın donmasına sebep oldu. Kanı çekilmiş olsa da yerine enjekte edilen sinir uyarıları yeniden canlanmıştı.

"Eyşan Hanum, aylar oldi hala bir torun haberu yayilmadi köye. Gelinunun oralarda kuma getirmek meşhurdur. Yakinda size de gelir mi? Bari getireceğun kuma isteduğun biri olsun."