Murat: Uyku tuymuyor
Murat: Yardım edin
Murat: Galiba sıkıntıdan gebereceğim
Yavuz: Ne oldu?
Yavuz: İyi misin?
Murat: Sıkılıyorum ve bir türlü uyuyamadım
Murat: Son şansım sendin
Yavuz: Sıkılmaman için konuşabiliriz
Murat: Kralsın
Yavuz: Eee?
Yavuz: Ne konuşacağız?
Murat: Bunu düşünmemiştim
Yavuz: Bir şeyler anlat işte
Murat: Bazen fazla bunlatıcı olabiliyorum
Murat: Genç yaşında geberip gidersin sıkıntıdan
Yavuz: Sıkılmam
Yavuz: Sıkılıcak birisi değilsin
Murat: Yine de hayatını riske atmaya gerek yok asfshsjsj
Yavuz: Bugün okulda mutluydun
Murat: Çoğu zaman öyleyim zaten
Murat: Bazı günlerde moralsiz oluyorum ama genellikle iyiyim
Yavuz: Öyle değil
Yavuz: Ekstra bir şey vardı
Murat: Bir haber duydum, onun için olabilir
Yavuz: Rüzgar'la mı ilgili?
Murat: İlla ki moralim bozulacak yani?
Yavuz: Hayır, öyle olsun diye söylemedim
Yavuz: Tamam, sormadım say
Yavuz: Hatta mesajı sildim
Murat: Sorun yok
Murat: Endişelenme bu kadar
Yavuz: İyi misin?
Murat: Poyraz'dan bir haber aldım
Murat: Onun için mutluydum
Yavuz: Ne güzel
Yavuz: Sen gerçek bir arkadaşsın
Murat: Abartma))
Yavuz: Ne olmuş?
Murat: Sonunda sevgili olmuşlar
Yavuz: Kiminle?
Murat: Arkadaşımız vardı, onunla
Yavuz: Güzel bir habermiş
Murat: Evet, Poyraz mutlu
Murat: Ben de mutluyum
Yavuz: Bu kadar çok seviyorsun onu, neden buraya geldin ki?
Murat: Başa dönüyoruz
Yavuz: İstanbulda olan yaşamını sevdiğin ortada ve buraya kendi isteğinle geldiğini biliyorum
Yavuz: Neden buraya taşındın?
Yavuz: Bir şey olduğu belli
Murat: Bunu başından beridir konuşuyoruz zaten
Yavuz: Seninle ilgili öğrenmek istediklerim çok fazla
Murat: Öğrenmek isyediğini biliyorum
Murat: Ama neden?
Yavuz: Çünkü arkadaş olduğumuzu düşünüyorum
Murat: Okulda sürekli benden kaçan bir arkadaş
Yavuz: Alp hep yanında
Murat: Bazen Alp olmadan yanıma çağırıyorum seni ama sen yine gelmiyorsun
Murat: Bunun sebebi ne peki?
Yavuz: Gelmek istiyorum aslında
Yavuz: Bundan sonra geleceğim
Murat: Bir problem daha halledildi))
Yavuz: Çok iyisin, biliyor musun?
Yavuz: Neden kendin olmaktan mutlu değilsin
Murat: Onu nereden çıkardın?
Yavuz: Sürekli kavgalara bulaşman, bazen öğretmenlere içinden gelmediği halde saygısızlık yapman, insanlara yardım etmiyormuş gibi davranıyor olup, aslında yardım etmen
Yavuz: Tüm bunlardan çıkardım
Murat: Sen fazla derine iniyorsun
Yavuz: Hoşuna gitmiyorsa yapmam ama gerçekler bunlar
Murat: Birinin beni kolaylıkla çözmesi korkutmuyor değil
Yavuz: Bir şeylerden korkmak pek sana göre bir şey gibi durmuyor
Murat: Korktuğum şeyleri hep yaşadığım için olabilir
Yavuz: Bu ne demek?
Murat: Annemle babamın ayrılması çocukluk korkumdu ama yaşadım
Yavuz: Üzüldüm
Murat: Rüzgar'ı kazanamamak, kazanınca kaybetmek en büyük korkumdu mesela
Murat: Ama onu bir türlü kazanamadım ve en korkuncunu söyleyeyim mi sana?
Murat: Kazandığımı zannetmiştim
Murat: Asla beni sevmeyeceğini bildiğim halde kendimi kandırmayı tercih etmiştm ve sonra aptal gibi bir süre onu suçladım
Murat: Aslında suçsuzdu
Murat: Onun kendine inandırmasına bile yardım etmiş olabilirim
Murat: Aykut'u sevdiğini bildiğim halde onun farketmesine izin vermedim
Murat: Ama seveceğini sandım
Murat: Unutturacağıma gerçekten inandım
Murat: Gerçek aşkını fark ettiğinde ise artık gitmek zamanım gelmişti
Murat: O Aykut'un yanına, ben İzmir'e
Murat: İzmir'e gelme hikayem bu işte
Murat: Artık biliyorun
Yavuz: Ben üzgünüm
Murat: Üzgün olma, artık ben bile yaşadıklarıma üzgün olamıyorum
Yavuz: İzmir'i sana sevdireceğim
Yavuz: Sana söz veriyorum
Murat: İzmir'i seveceğime ben de inanıyorum
Murat: Hadi iyi geceler
Yavuz: İyi geceler
