LAYLAYAN

159 41 16
                                    

Sa mundo, ang tao ay iba’t iba
Depende kung paano pa ito makikita
Libo-libo ang maaaring makilala
Sa panahong ipahihintulot na itagal dito sa lupa

Isang tao ang nakilala noon
Nakakailang sa maraming pagkakataon
Iniisip kung ugnayan ba’y magkakaroon
Paano’y hindi nag-uusap o kahit isang lingon

Dumaan ang mga araw
Relasyon ay ‘di gumagalaw
Wala ring hinaharap na natatanaw
Kaya ilusyon ay hinayaan na lang matunaw

Ngunit isang araw mata ay nag-tagpo
Sandaling natigilan at ginagawa’y inihinto
Kalooba’y tila nagkasundo
Nag-kuwentuhan at nag-tawanan ng walang hinto

Kalooba’y nagkapalagayan
‘Di naglao’y naging magkaibigan
Sarili’y binuksan at unti-unti ay nasilayan
Tunay na kulay at katotohanan sa pinanggalingan

Itsura’y matapang at malakas
Sinong mag-aakalang siya ay may nilulutas
Suliraning mabigat at umaawas
Tunay na siya’y matatag at matikas

Sa pagnanais na siya ay tulungan
Maraming paraan ang sinubukan
Upang hindi akalain at maramdaman
Na siya ay kinakaawaan

Nagsimula sa maliliit at simpleng bagay
Nakakagaan ng loob at nakakatuwang tunay
Minsan tuloy napapatanong at napapaisip
Hindi lang pala talaga ito nangyayari sa panaginip

May mga taong nag-pupurisigi at nag-sisikap
Ngunit bakit sila pa itong nababaon sa hirap?
Ganito na lang ba talaga ang mundo, panay irap?
Darating pa kaya ang oras na pag-asa sa nangangailangan ay haharap?

Ang daigidig ay puno ng karahasan
Kung mahina'y tiyak na mabibilang sa laylayan
Kaya kalooban at sarili ay tatagan
Upang pagsubok na dumarating ay malampasan


***WAKAS***

Likhang Tula (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon