I Love Your Hate

Part 67

Arthit pov

က်​ေနာ္​ဖုန္​းထဲက​ေန​ၾကားလိုက္​ရ​တဲ့စကားသံ​ေၾကာင္​့အရာအားလံုး​ေရာ​ေထြးသြားခဲ့တယ္​...ဘာကိုမွျမင္​ႏိုင္​စြမ္​းမ႐ွိ​ေတာ့...က်​ေနာ္​​ေဆး႐ုံခန္​းထဲမွ​ေျပးထြက္​ကာ​ေဆး႐ုံCorridorမာ​ေျပးလႊား​ေနမိတယ္​....

"Kong....Kong..."

အ်က္​ရည္​မ်ားစြာျဖင္​့​ေျပးလႊား​ေနရျခင္​း​ေၾကာင္​့အျမင္​အာ႐ုံ​တို႔က​ေဝဝါး​ေနခဲ့သည္​...တစံုတခုကိုတိုက္​မိလိုက္​ျခင္​း​ေၾကာင္​့​ေျခ​ေထာက္​ဆီမွနာက်င္​ျခင္​းအခ်ိဳ႕....သို႔​ေသာ္​ထိုနာက်င္​ျခင္​းသည္​ရင္​ဘတ္​ထဲမွနာက်င္​မႈကို​ေတာ့ယွဥ္​ႏိုင္​စြမ္​းမ႐ွိခဲ့...က်​ေနာ္​ထို​ေနရာမွပင္​ထိုင္​ကာငို​ေနမိတဲ့အခ်ိန္​..

"Arthit....Arthit...ဘာဖစ္​တာလဲ..."

က်​ေနာ္​နားသို႔​ေရာက္​လာကာစိုရိမ္​တႀကီး​ေမးလာ​ေသာGun...က်​ေနာ္​Gunကို​ေမာ့ၾကည္​့ရင္​း.

"Gun....K..Kongက..ဓားထိုးခံထားရလို႔​ေဆး႐ုံမာတဲ့....ဟင္​့...ဟင္​့...ငါ..ငါဘယ္​လိုလုပ္​ရမလဲ...Kongတခုခုဖစ္​သြားရင္​ငါဘယ္​လိုလုပ္​မလဲ...ဟင္​့...ဟင္​့..."

က်​ေနာ္​့အား​ေမာ့ၾကည္​့ကာ႐ႈိက္​ႀကီး​တငင္​ငို​ေႂကြးရင္​း​ေျပာ​ေနတဲ့Arthit​ေၾကာင္​့က်​ေနာ္​Pအတြက္​စိုးရိမ္​​ေန​ေပမဲ့Arthitငို​ေထြး​ေပြ႔ကာ..

"အရမ္​းႀကီးမစိုးရိမ္​ပါနဲ႔Arthitရယ္​....တျခားအရာ​ေတက္​ုိငါမသိ​ေပမဲ့Pမင္​းကိုဘယ္​​ေတာ့မွထားပီးအရင္​ထြက္​သြားမာမဟုပူးArthit...ငါတို႔Pကိုယံုၾကည္​့လိုက္​ရ​ေအာင္​...."

က်​ေနာ္​ထိုသို႔​ေျပာကာArthitကိုတြဲရင္​းခြဲစိတ္​ခန္​း​ေ႐ွ႕မာ​ေစာင္​့​ေနမိတယ္​....နာရီသံတခ်က္​ခ်က္​ကတစကၠန္​႔ကိုတကမၻာ​ေလာက္​ၾကာ​ေနသလိုပဲ....Arthitက​ေတာ့ငို​ေနရင္​းသာအသက္​မဲ့တဲ့လူတ​ေယာက္​လိုထိုင္​​ေနတယ္​....ဘာမွႀကီးႀကီးမားမားမဖစ္​ပါ​ေစနဲ႔....က်​ေနာ္​ထိုသိုဆု​ေတာင္​း​ေန႐ုံမွလြဲ၍မတတ္​ႏိုင္​ခဲ့ပါ....

ခြဲစိတ္​ခန္​းဝင္​လို႔3နာရီ​ေလာက္​အၾကာမာခြဲစိတ္​ခန္​းထဲကထြက္​လာတဲ့ဆရာဝန္​​ေတ​ေၾကာင္​့က်​ေနာ္​ဆရာဝန္​​ေတနားကိုအ​ေျပးသြားလိုက္​မိတယ္​...