Arthit POV
က်ေနာ္အဝတ္အစားေတကိုေလ်ွာ္ဖို့အတြက္ေရခ်ိုးခန္းထဲကိုလာခဲ့လိုက္တယ္....ထြက္သြားပီဖစ္တဲ့kong ကေတာ့အခုခ်ိန္ထိျပန္မလာေသးပါပူး.....က်ေနာ္အဝတ္အစားေတကိုအဝတ္ေလ်ာ္စက္ထဲထဲ့ေနတဲ့အခ်ိန္Kongရဲ့ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲမွက်ေနာ့္ေျခေထာက္နားသို့ျပုတ္ျကလာေသာအရာတခု.....က်ေနာ္ေကာက္ပီးျကည့္လိုက္ေတာ့လက္စြပ္ေလးတကြင္း.....လက္စြပ္ေလးရဲ့အေပၚမာထိုးထြင္းထားတဲ့စာလံုးေလးေတကက်ေနာ့္ရင္ကိုဓားနဲ့မြွန္းေနသလို.....K&L တဲ့...Kongနဲ့ Lamရဲ့အဓိပၸာယ္ေလးေပါ့...ဘာလို့လဲဗ်ာ....ဘာလို့kong ဆီေရာက္ေနရတာလဲ...တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတဲ့နွလံုးသားေလးသည္လဲခံနိုင္ေရရွိပံုမရမ်က္ရည္ေတကအလိုက္သင့္က်နွင့္ေနခဲ့ပီ....နာက်င္ျခင္းေတရဲ့အဆံုးသတ္ဆိုတာကေတာ့ေဝဝါးေနဆဲပါပဲ..
က်ေနာ္ညေနစာစားပီးအခန္းထဲမာဝင္လွဲေနလိုက္တယ္....စားခ်င္စိတ္မရွိတာေျကာင္မစားပဲေနဖို့လုပ္လိုက္ေပမဲ့က်ေနာ္တို့ရဲ့ခေလးေလးအတြက္က်ေနာ္အားရွိေနမွရမာေလ...အဲ့ဒါေျကာင့္ က်ေနာ္ထမင္းစားပီးအခန္းထဲဝင္လာခဲ့လိုက္တယ္....အိပ္ယာထက္ေရာက္ေနေပမဲ့အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ဖစ္ေနတယ္...ထြက္သြားတဲ့kong ကလဲအခုထိျပန္မလာေသးပူး....က်ေနာ္ဖုန္းဆက္ျကည့္ဖို့ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....
"Hello kong...ျပန္မလာေသးပူးလား...မိုးခ်ုပ္ေနပီ...."
"ဘာလို့လဲ...မင္းအေကာင္မရွိေတာ့လို့ငါ့ကိုျပန္ေခၚတာလား"
"Kong!!!!!ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲKongရယ္.....ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့ေနာ္..."
"ငါလဲပင္ပန္းတယ္....ေသေလာက္ေအာင္ပင္ပန္းတယ္...."
က်ေနာ့္ကိုေျပာေနတဲ့kongအသံဟာတေျဖးေျဖးနဲ့တိမ္ဝင္သြားတယ္....တခါတခါရွုိက္သံေလးေတပင္ျကားေနရတယ္....Kong ငိုေနတာလား....က်ေနာ္သည္လဲအသံတိတ္ျကိတ္ငိုရင္းသာ
"Kong....Kongအခုဘယ္မာလဲ....Oonလာခဲ့မယ္ေလ...."
"ေတာ္ပါေတာ့ကြာ.....ငါ့ကိုဒီတိုင္းေလးလြွတ္ထားေပးပါလား..."
"Kong.....Kong....."
ဖုန္းခ်သြားပီဖစ္ေသာကိုKongက်ေနာ္တေျကာ္ေျကာ္ေအာ္ေခၚေနမိတယ္....ေျပာင္းလဲလာတဲ့အေျခအေနကအဆိုးမ်ားဘက္သို့သာအေလးသာေနခဲ့သည္လား.... ည11နာရီေက်ာ္ေလာက္မာျခံထဲသ္ို့ဝင္လာေသာကားတစီး..
ကားေပၚမွဆင္းကာkongကိုတြဲပီးအိမ္ထဲကိုဝင္လာတဲ့Aimေျကာင့္က်ေနာ္ကိုအေျပးသြားတြဲလိုက္ေတာ့.....
YOU ARE READING
I Love Your Hate
Randomသာသာမေနႏိုင္လြန္းလို႔ေရးလိုက္တာပါ...သာသာအခုေရးမဲ့Ficေလးကေတာ့Arthitနဲ႔Kongpob character ေလးေတကိုသံုးပီးေရးသြားမာပါ...တကယ္ေတာ့သာသာေရးခဲ့သမ်ွFicေတအကုန္လံုးကSing Kristပဲေရးတာပါ..ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့သူတို႔ရဲ႕ original character ေလးေတကိုပ်...
