...να με συγχωρέσεις κάποτε...
Ανδριάνας pov:
Έχω κάνει ήδη την ζύμη για τις κρέπες και βλέπω τον Αλέξη να έρχεται.
Αλ:συγγνωμη αγάπη μου άργησα λίγο.
Α:δεν πειράζει δεν είναι έτοιμες ακόμα. Κάτσε εσύ αν θες.
Αλ:δεν θες να σε βοηθησω;
Λέει και έρχεται και με αγκαλιάζει έτσι ώστε η πλάτη μου να ακουμπάει στο στερνο του.
Α:εγώ μαγειρεύω εσύ καθεσε. Για να σε δω σαν καλό παιδάκι. Μπράβο το αγόρι μου.Λέγαμε διάφορα καθώς έφτιαχνα τις κρέπες. Μετά καθίσαμε φάγαμε και πήγαμε να δούμε καμιά ταινία..
Πέρασαν δύο ώρες αφού τόσο κρατούσε η ταινία και ειπαμε να παμε σπίτι μου γιατί έπρεπε να ετοιμαστώ για το βράδυ. Ντύθηκε και ο Αλέξης και φύγαμε για το σπίτι μου..
Πλέον η διαδρομή μου φαίνεται πάρα πολύ μικρή αφού την έχω κάνει αρκετές φορές σήμερα. Μπήκαμε μέσα και ο Αλέξης έκατσε να δει τηλεόραση όσο εγώ ετοιμαζόμουν.
Έκανα τα μαλλια μου ελαφριές μπούκλες και στο μακιγιάζ μου έκανα έντονο μάτι και πιο ελαφριά χείλη.
Πηγα στην ντουλάπα για να βρω τι θα βάλω για ακόμη μια φορά.Τι να βάλω; Εδώ και μισή ώρα κοιτάω τι θα βάλω και δεν βρίσκω τίποτα. Μμμ..να βάλω αυτα; Ναι αυτα θα βάλω. Ένα ροζ τοπ και ένα μαύρο ψηλομεσο δερμάτινο σορτσάκι.
Έβαλα μαύρα ψηλοτάκουνα και πήρα και μια μικρή τσάντα.
Αλ:είσαι έτοιμ..Κούκλα! Λέει και με κοιτάει από πάνω μεχρι κάτω.
Α:ναι; λέω χαμογελαστά και κάνω μια στροφή.
Αλ:λέω να σταματήσω να στο λέω.
Α:γιατι; λέω και τον πλησιάζω.
Αλ:γιατι πάντα είσαι. Κουράστηκα να στο λέω. Λέει και μου χαμογελάει.
Α:είσαι πολύ γλυκούλης μωρέ! Λέω και τον φιλάω.
Α:λοιπον αντε πάμε γιατί μας περιμένουν οι άλλοι.
Αλ:ελα πάμε.
Λέει και φεύγουμε από το σπίτι. Πάμε στην μηχανή και ξεκινάμε για το κλαμπ..Σε 15 λεπτά ειμασταν ήδη μέσα και τα παιδιά παράδοξος δεν ήταν μέσα. Πήγαμε στο τραπέζι που καθόμαστε πάντα και περιμέναμε τα παιδιά.
Α:μωρο μου; Πες εσύ τι θέλω, εγώ πάω λίγο μέχρι τις τουαλετες να φτιάξω λίγο το μακιγιάζ μου.
Αλ:οκ μικρή μου. Πρόσεχε.
Μου λέει και του γνέφω θετικά. Πάω προς τις τουαλετες και φτιάχνω λίγο το μακιγιάζ μου..
YOU ARE READING
I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα
Teen FictionΔυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ταιριαστοί. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον μέχρι που όλα άλλαξαν. Ξεχνιέται όμως το άτομο με το οποίο ένιωσες αλλιώς; Το άτομο που σου έμαθε τι είναι έρωτας; Έστω και αν δεν το ενιωθε; Τι θα γίνει όταν αυ...