I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα

39. Όλα σε ένα...

...Έρχομαι μικρή μου...

Σε πολύ λίγο ήμουν μαζί με τον Άρη περιμένοντας κάποιον να μου εξηγήσει. Η Νικόλ ήταν σιωπηλή. Φαινόταν κάπως..τρομαγμένη. Δεν ξέρω το γιατί..
Αλ:θα μου εξηγήσεις επιτέλους κάποιος τι έγινε με την Ανδριάνα;!
Αρ:Αλεξ ηρέμησε! Νικόλ; Λέει και γυρνάει να μας κοιτάξει.
Αρ:θα του εξηγήσεις;
Δεν είπε τίποτα. Χαμήλωσε ξανά το βλέμμα της κάτω.
Αλ:Νικόλ μου..εξήγησε μου. Τι έγινε; Λέω περιμένοντας να αρχίσει όσο ο γιατρός εξετάζει την Ανδριάνα.
Ν:ξύπνησε..και πήγα μέσα.
Αλ:ωραία..συνέχισε.
Ν:κοιτούσε ευθεία μπροστά της. Δεν μιλούσε, δεν έκανε τίποτα. Απλά..καθόταν.
Αλ:ναι;..
Ν:πήγα δίπλα της..κράτησα το χέρι της..και γύρισε να με κοιτάξει. Της χαμογέλασα αλλά δεν έκανε τίποτα. Ξαναγύρισε το βλέμμα της μπροστά.
Αλ:ναι;..
Ν:Της μίλησα...

Νικόλ pov:

Τι να σκέφτεται άραγε; Γιατί δεν μου είπε τίποτα;
Ν:κοριτσάκι μου; Πώς είσαι;
Αν:ποια είσαι;
Τι εννοεί ποια είμαι; Δεν με αναγνωρίζει;
Ν:δεν ξέρεις;
Αν:θα έπρεπε να σε ξέρω;
Ν:η κολλητή σου είμαι. Η Νικόλ. Δεν με θυμάσαι; λέω και ένα δάκρυ έπεσε από τα μάτια μου..
Αν:ξέρεις κάτι; Μου λέει και την κοιτάω.
Ν:τι αγάπη μου;
Α:σκότωσα τον έρωτα της ζωής μου.Με τα ίδια μου τα χέρια. Είχα το όπλο στα χέρια μου. Πάτησα την σκανδάλη..και απλά τον σκότωσα. Είναι νεκρός..Νεκρός. Το καταλαβαίνεις;! Νεκρός! Είναι νεκρός! Εγώ τον σκότωσα! Μου λέει κοιτώντας με και φώναζε. Η κατάσταση της δεν είναι καλά.
Ν:ηρέμησε Ανδριάνα! Λέω κλαίγοντας φανερά..
Αν:είμαι δολοφόνος! Είμαι η δολοφόνος του έρωτα μου! Είναι νεκρός! Ο Αλεξ είναι νεκρός! Ο Αλεξ μου είναι νεκρός! Νεκρός! Είναι νεκρός!..
Λέει και κλείνει τα μάτια της καθώς μια νοσοκόμα που άκουσε τις φωνές της, της έδωσε ένα ηρεμιστικό.
Βγαίνω έξω με δάκρυα στα μάτια και πέφτω στην αγκαλιά του Άρη...

Αλεξ pov:

Ν:ήταν χάλια..Δεν την είχα ξαναδεί έτσι..Δεν θυμόταν τίποτα. Μόνο εσένα. Με τρόμαζε. Δεν ήταν καλά. Έλεγε μόνο ότι σε σκότωσε. Ότι είσαι νεκρός.
Όσο συνέχιζε να μου εξηγεί η Νικόλ σηκώνομαι προσπαθώντας να ηρεμήσω. Όλα αυτά σκέφτεται το μυαλό της τώρα. Η μικρή μου τα πέρασε όλα αυτά πριν και εγώ δεν ήμουν εδώ..
Ν:δεν..Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα! Λέει και ξεσπάει πάλι σε κλάματα ενώ ο Άρης πηγαίνει δίπλα της.
Γιατί να τα περνάμε όλα αυτά; Γιατί πρέπει να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Γιατί ο άγγελος μου πρέπει να τα περνάει όλα αυτά; Σε τι έφταιξε;
Ο γιατρός βγαίνει έξω και πηγαίνω κατευθείαν σε αυτόν.
Αλ:τι έχει; Γιατί ήταν έτσι πριν;
Γ:δεν είναι κάτι σοβαρό. Έχει πάθει σοκ και το μυαλό της ασχολείται μόνο με αυτό που έγινε. Γιαυτό και δεν θυμάται τίποτα άλλο.
Αλ:οπότε αυτό τι σημαίνει;
Γ:σημαίνει ότι θα περάσει σε λίγες μέρες. Καλό θα ήταν να τις εξηγήσετε τι έγινε. Εσείς νεαρέ μου καλύτερα. Να καταλάβει ότι είστε μια χαρά. Έτσι θα ηρεμήσει ψυχικά, θα σταματήσει να επεξεργαζετε το μυαλό της ότι έγινε και έτσι θα είναι όπως ήταν πάντα. Απλά υπομονή και να μην την ταράζετε.
Αλ:σίγουρα είναι καλά δηλαδή;
Γ:ναι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό.
Φεύγω από εκεί αφήνοντας μια ανάσα που κρατούσα εδώ και λίγη ώρα.
Αρ:ευχαριστούμε γιατρέ..Αλεξ πήγαινε μέσα. Έχει ξυπνήσει..Αν πας εσύ θα γίνει πιο γρήγορα καλά.
Στέκομαι λίγο και κοιτάω την πόρτα..Σηκώνομαι και αφού ανοίξω την πόρτα μπαίνω μέσα. Κοιτάει ευθεία μπροστά της όπως τότε με την Νικόλ. Κλείνω την πόρτα και κάθομαι στην καρέκλα δίπλα της. Πιάνω το χέρι της και περιμένω για κάποια αντίδραση. Με κοιτάει και χαμογελάει. Άραγε κατάλαβε ότι είμαι εγώ και ότι είμαι καλά;
Αλ:μικρή μου;
Αν:μοιάζεις πολύ..
Αλ:εγώ είμαι. Ο Αλεξ. Κοίτα..ειμαι καλά είμαι δίπλα σου. Λέω και της χαμογελάω.
Αν:του μοιάζεις πολύ. Ποιος είσαι;
Αλ:Ανδριάνα εγώ είμαι. Είμαι καλά. Ο Αλέξης είμαι. Δεν έπαθα τίποτα.
Αν:είχα και εγώ έναν Αλέξη. Μέχρι πριν λίγο..Τον σκότωσα. Δεν το ήθελα. Δεν ήθελα να πεθάνει. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό! Με ανάγκασαν..Λέει και όσο τα λέει αυτά δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της.
Αλ:μικρή μου ηρέμησε..Είμαι δίπλα σου. Με βλέπεις;! Είμαι εγώ!
Αν:δεν είσαι ο δικός μου Αλέξης. Εγώ τον είχα και τον έδιωξα μακριά μου με τον χειρότερο τρόπο. Είναι νεκρός πλέον..νεκρός. Το καταλαβαίνεις; Είναι νεκρός! Ο έρωτας μου είναι νεκρός! Αρχίζει να φωνάζει και νιώθω πως συμβαίνει το ίδιο με πριν. Πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να την κάνω να ηρεμήσει..
Αλ:Ανδριάνα άκουσε με! Είμαι εγώ! Είμαι ο Αλεξ σου! Δεν με σκότωσες! Δεν έπαθα τίποτα! Είμαι καλά! Ηρέμησε και γίνε όπως πριν σε παρακαλώ..Θα φύγουμε στο υπόσχομαι. Θα σε πάρω μακριά. Θα πάμε όπου θες! Αρκεί να γίνεις καλά..
Αν:εσένα δεν σε ξέρω. Ένας υπήρχε στην καρδιά μου. Υπήρχε..
Αλ:Ανδριάνα γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά; Είμαι εγώ μικρή μου..
Αν:δεν είσαι! Φύγε από δίπλα μου! Μπορεί να έρθει ο Αλέξης! Μπορει να ειναι ζωντανος και να ερθει..Δεν θέλω να θυμώσει μαζί μου! Φύγε..Λέει και κοιτάει ξανά ευθεία μπροστά της..
Βγαίνω έξω χωρίς πολλά πολλά και κάθομαι ξανά στην θέση μου.
Αλ:Είναι πολύ άσχημα. Δεν με καταλάβαινε..
Αρ:θα περάσει φίλε μου θα περάσει μην ανησυχείς.
Αλ:νόμιζα πως θα τέλειωνε όλο αυτό. Θα φευγαμε. Θα ειμασταν μαζί. Εγώ όμως την κατέστρεψα. Έπρεπε να είχαμε βρει άλλον τρόπο. Έπρεπε να τον είχα πάρει τηλέφωνο Άρη.
Αρ:Αλέξη παίρνεις πολύ βιαστικες αποφάσεις. Αν το έκανες αυτό θα το μετανιωνες και το ξέρεις.
Αλ:Από αυτό που γίνεται τώρα αυτό θα ήταν καλύτερο.
Αρ:δεν σκέφτεσαι καθαρά τι θα γινόταν.
Αλ:ξέρω ότι θα ήταν καλή η Ανδριάνα. Αυτό θα μου αρκούσε. Τα υπόλοιπα θα τα βρίσκαμε.
Αρ:όταν ηρεμήσεις θα το ξανασυζητησουμε αν θες. Λέει αφήνοντας με και πηγαίνει στην Νικόλ...